SENDE KENDİMİ KAYBETTİM

Hayal

Şimdiye kadar yayınladığım bölümlerde iki tane +100 vote var. Finalden önce bunu da gördüm ya😁 teşekkürler herkese😘

Hilal'in ağzından

Leon telefonu açınca bir süre benim yanımda konuştu. Sonra bir ara kalktı ve uzaklaştı. Açıkçası merak etmiştim. Benim yanımda konuşmak istemeyeceği tek mevzu 2 gün sonraki doğum günüm olmalıydı. Kim bilir aklında neler vardı? Gelince ona hiçbir şey anlamamışım numarası yapacaktım ki hevesi kaçmasın. O da kısa bir süre sonra geldi zaten. Hızla yanıma oturdu.

"Nerede kalmıştık?"

"En son sohbet ediyorduk." Leon'un suratı düştü.

"Yoo! Sohbet bitmişti."

"Hayır sadece sohbete kısa bir reklam arası vermiştik."

"Bu kadar kısa reklam mı olur be?!"

"Oldu valla. Hem Haluk baba ne için aramış."

"Baba deme o adama!" Leon'a ters ters baktım.

"Leon saçmalama!"

"Hayallerimi yıktı o benim!" Gözlerimi devirdim.

"Benimle başka hayallerin olsun o zaman! Aklın tek bir şeye çalışmasın!"

Kalkıp gidiyordum ki kolumdan tutup beni kendine çekti. Sırtım ilk pozisyonumda olduğu gibi onun göğsüne yaslıydı. Bir süre kalkmaya çalıştım ama Leon kollarını o kadar sıkı sarmıştı ki kalkamıyordum. Zaten bu da işime geliyordu. Leon omzuma öpücükler konduruyordu. Sonra burnunu dayadı omzuma. Ben de kafamı tam olarak omzuna yaslamıştım. Yani iyice arkaya yatırmıştım. Ben artık kalkmaya çalışmayı bırakınca Leon göğüs hizamdaki kollarını çözdü ve karnımın üstüne koydu. Bebeğimizi hissediyorduk sanki. Dünyadan koptuk bir süre. Leon'un içinden şefkat akan sesi geldi kulaklarıma.

"O zamanlar çocuğumuz doğmuş olacak. Mühim olan sağlıklı olması tabi ama ben senin gibi bir kızımın olmasını çok istiyorum. Sarışın, mavi gözlü ve güzeller güzeli."

"Son özelliği bana çekmemiş sanırım."

"Bir de mümkünse güzelliğini göremeyecek kadar kör ve aptal olmasın." Hafifçe eline vurdum.

"Bana güzel diyebilmek için aptal diye hakaret ettiğinin farkındasın değil mi? Bir dakika! Ben güzel miyim?" Leon hafifçe kıkırdı.

"İçinin güzelliği dışına yansımış desem yeter mi?" Şaşkınlıkla bekledim bir süre. Leon da devam etti sonra.

"Kızımız 4 yaşında. Ortalarda geziniyor öyle. Bugün doğum günü. Prensesler gibi süslemişsin prensesimi. Ama prensesim prenseslikten sıkılmış bir şekilde koşuyor etrafta. Evimizin bahçesinde kutluyoruz kızımızın doğum gününü. Sen onun düşmesinden çok korkuyorsun. Ama doğum gününde onu uyarıp üzülmesini istemiyorsun ve bu yüzden düşürse tutmak için sürekli peşinde koşuyorsun."

"Gerçekten öyle yapardım." İkimiz de güldük.

"Ama..."

"Ama ne?"

"Ama sen hamile olduğun için çabuk yoruluyorsun."