𝒀𝒐𝒖'𝒓𝒆 𝒕𝒉𝒆 𝒐𝒘𝒏𝒆𝒓 𝒐𝒇 𝒎𝒚 𝒉𝒆𝒂𝒓𝒕.. {Completed}

Part-52(Unicode + Zawgyi)

(Unicode)

နောက်တစ်နေ့မနက်တွင်တော့ ဈာန်မင်းတခေတ်တစ်ယောက် အစောမထတော့ဘဲ ခွန်းနှောင်ကြိုးနှင့်အတူဆက်အိပ်နေလေသည်။

"အင်း....."

ခွန်းနှောင်ကြိုးအပျင်းကြောဆန့်ကာ ဘေးတစ်ဖက်သို့လှည့်လိုက်သည်။ လှည့်လိုက်သည်နှင့်သူ့ဖက်သို့လှည့်အိပ်နေသည့် ဈာန်မင်းတခေတ်၏မျက်နှာချောချောလေးအားမြင်လိုက်ရသည်။

ဈာန်မင်းတခေတ်၏မျက်နှာချောချောအား ခွန်းနှောင်ကြိုးသေချာစိုက်ကြည့်နေ‌သည်။ ပြီးနောက်နှဖူးလေးကိုကိုင်လိုက်သည်။ နှဖူးမှတစ်ဆင့် ဈာန်မင်းတခေတ်၏အမြဲတွန်းချိုးနေတတ်သောမျက်ခုံးလေးအား သေချာကိုင်ကြည့်နေသည်။ နှာတံခပ်ချွန်ချွန်လေးကိုကိုင်ကာ နောက်ဆုံးတွင်တော့ နှုတ်ခမ်းမရဲတရဲလေးတွင်အဆုံးသတ်သွားလေသည်။

ခွန်းနှောင်ကြိုး တံတွေးတစ်ချက်မြိုချကာ ပါးပြင်ချောချောအား ကိုင်လိုက်သည်။

"ဟင်..ခေတ်..!"

ရုတ်တရက်ဈာန်မင်းတခေတ်မျက်လုံးများဖွင့်လာသဖြင့် ခွန်းနှောင်ကြိုးလန့်သွားလေသည်။ ထို့ကြောင့် နောက်သို့ကိုယ်ကိုဆုတ်လိုက်သည်။ ထိုအခါ ဈာန်မင်းတခေတ်က ညာဖက်လက်ဖြင့်ခွန်းနှောင်ကြိုး၏ခါးကိုဆွဲဖက်ကာသူ့ရှေ့သို့ပြန်တိုးလေသည်။

"ခေတ်..."

-ပြွတ်စ်-

"ခေတ်..မျက်နှာမသစ် သွားမတိုက်ရသေးဘူးလေ.."

"အဲ့တော့..? ဘာဖြစ်လဲ ပြောပါဦး ရွှတ်"

"ခေတ်...မဆိုးနဲ့ကွာ... နိုးရင်လဲမျက်နှာသစ်မယ် ထ..!"

"ဟင့်အင်း ဒီတိုင်းနေချင်သေးတယ်.."

"အာ့..! ဘာလို့ကိုက်တာလဲ....?"

ဈာန်မင်းတခေတ် ခွန်းနှောင်ကြိုး၏လည်တိုင်အားနမ်း‌ရှိုက်နေရင်းမှ ကိုက်လိုက်သောကြောင့် ခွန်းနှောင်ကြိုး တစ်ချက်ညည်းသံထွက်သွားလေသည်။

"အူယားလို့လေ...၊ ပြော..စောနကဘာလို့အဲ့လောက်ထိတောင် စိုက်ကြည့်နေရတာလဲ? ကိုယ်ချောတာကိုယ်သိပါတယ် ကြိုးငယ်ရဲ့.."