ထာ၀ရနဂါး တန်ခိုးရှင် ( လုမင် ) (Ch 1 - 985 ) Book 1

541 - 545

သူက မိုင်ဒါဇင်များစွာ လျှောသွားပြီးမှ အရှိန်ရပ်သွားသည်။

သူ့ခန္ဓာကိုယ်တွင်းမှ သွေးများဆူပွက်သွားကာ လှံကိုင်လက်ကလည်း တဆတ်ဆတ် တုန်ခါသွား၏။

"ကလစ်"
ထိုစဉ် မြို့နတ်ဆိုးလှံဖျားက အက်ကြောင်းတစ်ခု စတင်ဖြစ်ပေါ်လာသည်။ အက်ကြောင်းများဟာ တဖြည်းဖြည်းပိုများလာ၏။ နောက်ဆုံးမှာတော့ မြို့နတ်ဆိုးလှံသွားဟာ လုံးဝ ‌ကွဲကြေသွားတော့သည်။

မြို့နတ်ဆိုးလှံပင် ကြီးမားသော အင်အားကိုမခံနိုင်တော့ဘဲ ပေါက်ကွဲသွားခဲ့ရချေပြီ။

သို့ရာတွင် နတ်အလင်းကိုလည်း အောင်မြင်စွာ ခုခံနိုင်ခဲ့သည်။

"ဘယ်သူလဲ"
လုမင် နတ်အလင်းထွက်ပေါ်လာရာကို လှမ်းကြည့်လိုက်၏။

တခြားသူများလည်း ချက်ချင်း လှမ်းကြည့်လိုက်ကြသည်။

ထိုအခါ လေထဲမှ လက်နှစ်ဖက်ကိုနောက်ပစ်၍ ကြယ်တာရာဝတ်စုံကို ဝတ်ဆင်ထားသော လူငယ်တစ်ယောက် လျှောက်လာသည်အား မြင်တွေ့လိုက်ရသည်။

ထိုအခါ အားလုံး တုန်လှုပ်သွား၏။ ဆန်းကျယ်ကောင်းကင်မြို့တော်၏ တားမြစ်ချက်များကြောင့် သာမန်ဘုရင်များက ပျံသန်းမရပါချေ။ အထွတ်အထိပ်ဘုရင်များသာ လျှောက်လှမ်းနိုင်စွမ်းရှိသည်။

အနှီလူငယ်က နှစ်ဆယ့်လေး၊ နှစ်ဆယ့်ငါးနှစ်ခန့်ရှိကာ ဓားသဏ္ဍန် ကော့တက်နေသော မျက်ခုံးများရှိသည်။ သူ့မျက်လုံးက ကြယ်ပွင့်များကဲ့သို့ တောက်ပနေကာ အလွန်ချောမော၏။

သူ့ခန္ဓာကိုယ် ဝန်းကျင်တွင်ကား နတ်ဘုရားတစ်ပါးကဲ့သို့ ကြယ်တရာအလင်းများ ဖြာထွက်နေတော့သည်။

"ရှန့်ရှင်းချန်... ဒါက ရှန့်ရှင်းချန်ပဲ"
တစ်ယောက်က အော်ဟစ်လိုက်သည်။

"ပြီးပြီ၊ လုမင်တော့ ပြီးပြီပဲ..။ ရှန့်ရှင်းချန်တောင် ထွက်လာပြီဆိုတော့ လုမင်တကယ်ပြီးပြီ"

"ဘုရားရေ... ရှန့်ရှင်းချန်က တကယ်ကြီး လေထဲကနေ လျှောက်လှမ်းလာတယ်ဟ..။ သူက အထွတ်အထိပ်ဘုရင် ဖြစ်သွားခဲ့ပြီလား"
လူများစွာက တုန်လှုပ်စွာ ပြောလိုက်ကြသည်။