MER | Paranormal Roman

77. Bölüm: Kontrolü Yitirmek

Sirius ışıkları kapatıp sandalyesine yerleşti. Antik, ahşaptan yapılma masa yuvarlak olmamasına karşın beşi de Ouija Tahtası'nı ortalarına alabilecek şekilde oturmayı başarmıştı. Anthony ve Sirius masanın uç noktalarına otururken Anthony gizemli deftere yakın kısımda yerini almış; Ophelia, masanın Batı Orman'a bakan kısmına, Anthony ile hemen sağında bulunan Raphael'in arasında oturmuş; Celestia ise tam karşılarındaki uzun bölgede tek otururken Anthony ve Sirius ona yalnızlık hissi vermemek adına yirmi santim kadar yaklaşmıştı. Hepsinin aklından şatodaki ruh çağırma seansında ne tür kuralların uygulandığı geçse de o gece büyükbabaların yaşadıkları tehlikeli anların talihsiz bir biçimde tezahür etme potansiyeli, seansı kimin gerçekleştireceği konusunda takılmalarına yol açıyordu. Aslında Celestia bu seansı yaşatma cesareti gösteriyor, hatta bunun için bir ay boyunca çikolatalı pudingden vazgeçecek kadar istekli olduğunu bakışlarına yansıtıyor, fakat Anthony'nin çatık kaşlı bakışlarına maruz kalması tüm planlarını bozuyordu. Ruh çağırmayı dakikalar öncesinde deneyimlediği toz pembe kabusun ardından kabul eden Anthony bu süreci başlatacak cesareti yakalamış, ancak hisleri, o kişinin kendisi olmadığını vurgulamıştı. Ophelia ise doğru kişiyle göz temasına girmiş, tahmininde yanılmadığının sezgisiyle iç ısıtıcı bir tebessüme bürünmüştü. Sirius sessizliğini bozdu:

"Hatırladım!"

"Neyi?" diye parladı Raphael istem dışı tedirginliğiyle. O sırada Ophelia Raphael'in elini şefkatli tavrıyla sıktı.

"Onu nasıl çağırdıklarını..." Sirius durumun ciddiyetini belli edercesine yutkunup devam etti, "eğer çağıracağımız ruhun kim olduğuna karar verdiysek tabii."

"Hatırladığın söz, büyükbabamın arkadaşının seans başlangıç konuşması, değil mi?" diye sordu Anthony. Sirius, Anthony'i eliyle onaylayarak söze girdi:

"Eğer bu doğruysa ve Ouija Tahtası, bizim hafızamızdan çekip atmak istediğim varlığı çağırmamızı istiyorsa, bu demek oluyor ki..."

"Şatodakinden çok daha güvenli ve sakin bir süreçte kalacağız demek oluyor." Ophelia'nın cümleyi tamamlaması ile tüm ekibin yüreğine bir anlık su serpilse de iddiasını sağlam dayanaklarla güçlendirmek için konuşmasını sürdürdü:

"Çünkü çocuklar, kasaba daima güvende ve senelerdir doğaüstü ya da tehlikeli hiçbir durumun yaşanmadığı ortada, Anthony'nin az önceki tavrını saymazsak tabii. Bu seansı yalnızca Batı Orman gizemi hakkında yeni bilgiler edinmemiz için bize gelen bir armağan olarak görüp neşemizi düşürmeden geceyi noktalayacağız. Anlaştık mı?" Ophelia'nın kurduğu otorite herkes için anlamlıydı. Ayrıca, bu seansı gerçekleştirmeden defterde açıklananların doğruluğunu kanıtlamak eksik kalacaktı.

"El ele tutuşup seansa başlayalım." dedi Sirius kendine duyduğu güvenin arttığını hissettirerek. 

"Pekala, hadi bitirelim şu işi." diye kıkırdadı Celestia ve elini herkesten önce uzattı. Bir saniye içinde herkes el ele tutuştuğunda, Celestia'nın henüz ışıklar kapanmadan yaktığı dört mumun etkisiyle Sirius normalde durduğundan çok daha ürpertici görünmüş ve sesini yumuşatarak sempatisini ana yansıtmaya çalışmıştı.

Batı Orman'ın ruhu, Batı Orman'ın ruhu! Seni aramıza davet ediyoruz.

Sirius'un seans başındaki sakin girişi işe yaramamış, Raphael, Ophelia'nın elini sıkıca kavrayarak gerildiğini hissettirmişti. Ablasının bakışı, geçmişte gerçekleştirdikleri şaka maksatlı ruh çağırma seanslarındaki gibi neşeli ve alaycı bir gülüşe müsaitti; fakat o da durumun masumane olmadığını ve defterden yaptığı çıkarımlara göre tek yapılması gerekenin korkularına teslim olmadan ilerlemek olduğunun bilincindeydi.