MER | Paranormal Roman

38. Bölüm: Domino Etkisi

Sirius mistik defterdeki irili ufaklı tüm olayları anlatırken adeta geçmişe dönüp Batı Orman'ı büyükbabalarıyla keşfediyor gibiydi. Empati duygusu had safhadaydı; kah gülüyor, kah üzülüyor, kah gizem kuyusunun içine balıklama atlayarak ses tellerinden çıkan her kelimeyi olayları yaşarcasına etkili anlatarak kamelyanın içini boyut geçidinden farksız kılıyordu. Verdiği kısa aralar ve konu içinde açılan ilişkili, derinlemesine sorgulayıcı konular ve anılar onun gerginliğini sık sık azaltıyor, anlatacağı yeni konulara hazırlanmasına fırsat tanıyordu. Son bahsettiği olay ise çıkarılacak anlamlara gebeydi; bir dedektif gibi öne atılan Celestia söze girdi:

"Olamaz, tahminimde yanılmayacağıma emindim." içten içe esprili bir sesle girse de olayların farklı bir noktaya doğru ilerlediğini hissetmesi gerginliği sesine eklemesine sebep olmuştu, "Oraya tekrar döndüklerinde pusulanın hareket edeceğini ve sorunun o noktaya özgü olduğunu sandım, ama yanıldım. Bu, ilk yapıda yaşananların neredeyse aynısı." Celestia ucundan tuttuğu ipte ilerlerken Raphael için önemli bir kapı aralamıştı; başını hızla Celestia'ya çevirip heyecanla ilerledi:

"Çok haklısın, bunun bulundukları bölgeyle bir ilgisi yok. Durum daha ciddi ve büyükbabanızın böyle bir arkadaşı olduğu için şanslılar. Aslında o da çok gizemli biri, en azından defterde anlatılanlar kadarıyla." Raphael Celestia'yı destekleyerek tıpkı onun gibi yeni bir kapı aralamayı başarmıştı. Arkadaşlarının görünüşte herhangi bir göze batan hareketi yoktu, aksine o, Anthony ve Celestia'nın büyükbabasının hiçbir bağlantı olmaksızın kurdukları dostlukların sonucu Batı Orman'ın gizemi için gözünü kırpmadan yardıma koşan biriydi. Ancak Raphael'in bahsettiği mistik durum farklıydı; o, bilinmeyene tıpkı büyükbabalar gibi cesurca atmasına rağmen yaşadıkları travmatik sorunlardan bir şekilde kurtulmalarını sağlıyordu. Yani o, ezoterik konular hakkında Raphael'in ve diğerlerinin tahmininden daha güçlü biri olabilirdi. Kardeşiyle aynı kanıdaki Ophelia fikirlerini erteleyerek Sirius'a yeniden topu atmayı planladı:

"Evet Sirius, evin nasıl bir görünümde olduğunu oldukça merak ediyorum; umarım defterde bununla ilgili bir detay vardır." Ophelia'nın sorusu Sirius'u tebessüm ettirdi; çalıştığı konudan sözlü sınava tabii tutulan bir öğrenci gibi kendinden emin hissederek onu karşıladı:

"Evin ağaçlık bölgeyle aynı hizada olup girişin üstündeki iki kattan oluştuğunu söylemiştim. Bunlara ek olarak evin detayları adımlarını ilerlettikçe netleşmiş ve beklediklerinden küçük bir yapıyla karşılaşmışlar: Tamamen kiremit rengi tuğladan yapılan, fakat dışarıdan derme çatma görünmeyen ve içinde halen yaşayan bir ailenin olduğu hissini veren, büyük ve gri çatılı bir eve doğru ilerledikleri yazıyor. İşin garip yanı, eve ilerledikleri hizadan baktıklarında ne bir pencere ne de kapı varmış; her ikisini ancak eve vardıklarında, birkaç metre sağa adım atıp görmüşler. Demirden, biçimsiz ve eski bir kapıyla ve her katta ikişer camsız pencereyle karşılaşıp kapıdan içeri girmeye çalışmışlar. Kapı açılmamış. Büyükbabamın babası tekme ve omuz atıp kapıdan girmeye çalışmış, fakat nafileymiş. O sırada akıllarına yanlarında bulundurdukları anahtar gelmiş; demirden bir kapının alakasız bir anahtarla açılma düşüncesini biraz geç de olsa üretmişler. Ama tahminleri doğru çıkmış ve kapı açılmamış; anahtar deliğe sığmamış bile. Son çareleri olan eve pencereden girme fikirlerini uygulamışlar. Girişin üstündeki birinci kata İlk çıkan kişi büyükbabanız olmuş ve aşağıdakiler gereçleri ona verip teker teker camsız pencereden içeri girmiş. Şanslılarmış ki pencere rahatlıkla tırmanabilecekleri kadar alçakmış. Gaz lambasını büyükbabanız almış, fakat arkasına bakıp ne olduğuna diğerleriyle birlikte şahit olmuş. Çocuklar, söyleyeceklerim biraz garip gelebilir, ama..." Sirius bu sefer kısa bir ara vermeyi düşünmemişti, yalnızca beş saniye geçmeden her şeyi gözünde canlandırıp söze girmeyi planlamıştı; diğer yandan bilinmeyenin verdiği gerilim herkesin nefesini yeniden ustalıkla kesmişti ve Raphael, Sirius sözlerini sürdürmeden bir saniye önce nefesini içine çekmeksizin hayal gücünün onu dürttüğü bir ana denk gelip öne atılarak bir tahminde bulundu: