MER | Paranormal Roman

39. Bölüm: Karlı Yoldaki İlk Ayak İzi

Sirius'un ses tellerini titreterek vurguladığı detaylarla birlikte Anthony yumruğunu sıkarak hafif sertlikte masaya vurdu ve "Yoksa biri büyükbabamlar ile oyun mu oynuyor?" diye kükredi. Öfkesine yenik düşmek istememişti, yüreğine suyu kendi serperek madalyonun diğer yüzü hakkında konuşmaya başladı:

"Belki o zamanın zıpır çocuklarının işleridir, ne dersiniz?" Yepyeni bir kapıyı araladığının farkına varıp alt dudağını büzerek sesli düşüncelere girdi, "Belki asıl sorun onların parçaları keşfetmesi değil, keşfetmesi gerekenlerin bir sebepten dolayı hiçbirine erişememesidir. Hepsi, özellikle büyükbabamın arkadaşı Batı Orman'dan habersizdi ve kasabada kabuslar görüp garipliklerle karşılaşanlar yaşadıklarından bahsetmeseydi Batı Orman defteri açılamazdı."

"Yani sen ortada bir oyun varsa kasabalıların bu oyunun içinde olabileceğini mi söylüyorsun?" Celestia bu ihtimalden bahsederken ciddiyetini sağlamış, aşırı hareketli yapısını maskelemişti. 

"Bilmiyorum, aklımdan onlarca soru işareti geçti Celestia." Diye mırıldandı Anthony kaşlarını kaldırarak, "Bunu söylemek istememiştim, vurguladığım durum bunun bir oyun olma ihtimalinin milyarda bir kadar zayıf olması. Söylediklerin mümkün değil, ama... ya mümkünse?"

Ophelia ortada arapsaçına dönen bir karmaşa olduğunun farkındaydı ve kendi içindeki sorgulamalarına ara vermişti. Bu sırada diğerleri konudan kopmasa da onun sükunetini anlamış, ancak söze girmesi için ısrarda bulunmamışlardı. Uzun süredir sabit tuttuğu omuzlarını geri atarak kendini rahatlatırken konuşmaya hazırlanıyor ve Anthony ile Celestia'nın araladığı yeni kapıdan geçerken onları gururla seyrediyordu.

"Sorgulamanıza hayranım çocuklar, ben de birçok noktada sizinle aynı fikirdeyim. Batı Orman'a girdiklerinde Sirius'un vurguladığı detaylar zihnimde belirdi. Örneğin, ikisinin de ormanın her yanına erişebilme durumu varken kendilerini yapıların bulunduğu bölgeye atmaları garip değil mi? Ya da gözünden kaçan anahtarı ikinci girişlerinde bulmaları? Eğer büyükbabanız arkadaşını haberdar etmeseydi belki de anahtarı hiç bulamayacaklardı, hatta anahtar konusu akıllarına dahi gelmeyecekti. Dahası, ormanı ikinci ziyaretlerinde yaşadıkları kaos sırasında belki de ağır travmalar yaşayacaklar ya da hayatlarını dahi kaybedeceklerdi. Emin olduğum durum, yaşadıklarının rastlantı kelimesini sözlükten kaldıracak kadar kanıtlar içermesi.

Emin olmadığım durumlar ise Anthony ve Celestia'nın da belirttiği gibi ortada tehlikeli bir oyunun olma olasılığı. Fakat şu kısa sürede hiçbir insan zekasının doğaüstü olayları dahi kurgulayacağına ihtimal veremedim. Kasabalılar hangi sebepten dolayı büyükbabalara tuzak kurmak istesin? Bakın, söylentiler yalan olsaydı üst üste doğaüstü olaylar yaşamazlardı ve ikinci eve girerken karşılaştıkları durum bunların bir oyun olmadığına en büyük kanıt. Sirius'un üstüne basa basa anlattığı iki olayı hatırlayın:

Büyükbabanız birkaç adım ilerleyip bulundukları noktaya göre pusulanın davranışını incelemeyi düşünmüş ve bunu uyguladıklarında pusula olması gereken yönü göstermiş. Ancak yine aynı yerde durduklarında az önce yaşadıkları tekrarlanmış. O an ayakları Batı Orman'ın lanetli zeminine adeta mıhlanmış; işleri tıpkı ilk yapıda olduğu gibi olağanüstü derecede ürpermiş ve diplerindeki ağaç dallarının hareket ettiğini fark etmişler. Arkadaşlarına kısa bir süre önce deneyimledikleri güçlü şok etkisinin dengesizliğiyle baktıklarında yalnızca ağaçlık bölgeden ne çıkabileceğinin endişesini yaşadığını görmüşler. O sırada pusula daha da hızlanmış, ağaçların hışırtısı çok daha artmış ve yoğunluk ruhlarını çekecek kadar güçlenmiş. Zihinleri tamamen sessizleşmiş; oradan topuklama fikri ayaklarının bir betona gömülmesinin de etkisiyle uçup gitmiş.

...

Dizlerimizin bağı bir anda çözüldü ve aynı anda tüm organlarımız işlevsiz kaldı; felç olmuştuk. Göğsümüzde müthiş bir baskı hissederken kulağımızda sağır edercesine güçlü bir çınlama olmuştu. Bir de yetmezmiş gibi tüm bu kaosu yaşarken ruhumuzun çekildiği hissini eskisinden de güçlü bir şekilde deneyimliyorduk ve çevremizdeki yoğun hareketlenmeler çok daha yoğunlaşarak karaltıya bürünmüştü. Sanki uyanıkken bir anda uyuyakalmış ve kabusu yaşıyor gibiydik, fakat şahit olduklarımız yenilip yutulacak cinsten değildi. Gözyaşlarımız paramparça olmuş tahta zemine damlıyordu ve felç kalan yüzümüz bunu hissetmemişti bile. Birkaç saniye içinde ise elimizden düşen Ouija Tahtası son odaya doğru çekilmeye başladı; ait olduğu yere dönüyor gibiydi ve artık korku duygusu da içimizden uçup gitmişti; yaşayan ölü olmaktan tamamen ölü olmaya ramak kalmıştı. Fakat o sırada bir şey oldu; arkadaşımız kendini kurtarmayı başardı. İlk hamlesi emekleyerek Ouija Tahtası'nı çekip görünmeyen güce karşı koymak oldu. Dudakları sertçe oynuyordu, ama çınlamanın etkisiyle hiçbir şey duyamamıştık. Beş saniye geçmeden tahtayı geri alabildi ve kısa vakitte önce çınlamamız kesildi, ardından karaltılar ortadan kayboldu ve tüm bedenimiz çözüldü. 

O senelerde ne tür bir etki pusulayı hızlandırıp insanlara görünmez bir yoğunluğun hissini verebilir? Ağaç dallarını görünmeden oynatmaları mantıklı bir şekilde açıklanabilir. Ancak ilk yapıya ikinci girişlerindeki karabasanın kanıta dahi ihtiyacı yok." Sözlerine ara verme düşüncesine büründüğünde ekleme yapmaktan kendini alamadı, "Beni çok iyi tanıyorsunuz çocuklar, emin olmadan net bir hüküm vermek istemem. Ama defterde yazılanlar bir tiyatro senaryosu değilse büyük bir karanlık girdabının içindeler demektir."

Batı Orman'ın zifiri girdabı Ophelia'nın ses tellerindeki özgüveni zedelemeye çalışmış, Kimberly teyzesinin ışık konusundaki fikirlerini hafızasından geçici olarak silmeyi başarmıştı. Sezgileri kar küreme aracının açtığı ve henüz kimsenin adım atmadığı yollarda tüm ihtimallere rağmen ilerlerken karda ayak izini bırakabilecek kadar cesur olması onda büyük sorumluluklar doğuruyordu. 

Ophelia'nın duygu değişimini zamansızlık boyutunda algılayan Anthony ve Raphael durumun ciddiyetinin zaten farkındaydı, fakat soğukkanlılığını koruyan Ophelia'nın defter ilerledikçe gerginleşmesi onların içgüdüsel olarak korumacı bir tavra bürünmelerine aracı olmuştu; öyle ki Ophelia Anthony'nin kozmik aşkı, Raphael'in ise canından bir parçaydı ve zihinleri henüz onun yaşadığı derinlikleri fark etmese de birbirlerine bağlı kalpleri her şeyi algılıyordu. Anthony Ophelia'yı kendinden hiç olmadığı kadar emin ses tonuyla yanıtlamaya koyuldu:

"Batı Orman'da yaşananlar beni birçok kez hayrete düşürdü ve yorumlarına katılıyorum. Fakat sen bunları söylerken aklıma senin Kimberly Teyze'nin bahsettiği konularla ilgili motive edici sözlerin geldi:

Eh, tabii ki neden ve nasıl sorularının yanıtını aldığımızda verilen mesajları da görebileceğimize, en azından yorumlayabileceğimize eminim. Kimberly Teyze'nin ışık dolu sözlerini olması gereken zamanda kullanacağız; içimizdeki sevgi uçup gitmediği sürece bu keşifleri mutlaka yapacağız.

Anthony Ophelia'nın bilinmeyenler yolunda attığı adımlara eşlik ederek koluna girmişti. Raphael ise onun diğer koluna girmeye hazırlanırken kardeşlik içgüdüsünü had safhada yaşayarak yaşını aşan bir cesarete büründü:

"Kesinlikle! Büyükbabaların arkadaşı da zor durumlarda sevginin önemini hem söylemiş hem de vurgulamış." Sözleri kendisini cesaretlendirmeyi sürdürüyordu ve Ophelia onun gerçekten büyümeye başladığına gözleri parlayarak şahit olmuştu. Raphael kısa sürecek bitiriş konuşmasını yapmak için onun gözlerine kendinden emince baktı:

"Biz birlikte hareket ettiğimiz sürece Kimberly Teyze'nin de ısrarla söylediği o ışık daima yanacak Ophelia." Celestia'nın Batı Orman teklifini ürpererek ve ısrar üzerine kabul etmesinden; henüz çok küçükken maruz kaldığı korkunç şakalardan dolayı ekibin en ürkeği görünen Raphael yaşamındaki en cesur anlarını yaşıyordu ve bunun temelinde Ophelia'yı koruma içgüdüsü yatıyordu. Anthony ona gurur duyarcasına göz kırparken Celestia araya girdi:

"Sezgilerim yine devrede!" Kıkırdıyordu ve öngörülerinin doğrulanmaya başladığını düşünüyordu. Ancak bir gece öncesinden itibaren vurguladığı Batı Orman konusundaki bu öngörüsünü onlara hatırlatıp Anthony ile didişmek yerine konuyu hızla değiştirdi, "Sirius'un devamında neler olduğunu anlatacağını hissettim." 

Anthony ile Raphael'in Ophelia'nın kollarına girerek ilerlediği bilinmeyenler yoluna Sirius ve Celestia da yetişti. Güçlenen duyguları ve gitgide olgunlaşan ruhları ile serüvenin devamına hazırlardı.