MER | Paranormal Roman

67. Bölüm: Sessizliğe Bürünen Orman

Sarabande'nin saklı ve mistik tarihini sürdürecek olay gerçekleşmek üzereydi. Jane'in ailesi, kızlarına şehir dışı seyahati yapacaklarını ve bir geceliğine tek başına kalması gerektiğini söylemiş; Jane ise yaşamı boyunca aldığı en heyecan verici haberlerden birini tepkisizce karşılayıp dikkat çekmemek zorunda kalmış ve yaşam çizgilerini Batı Orman'da birleştirdikleri dostlarına olanları aktarmıştı. Kusursuzluğa bir adım kalan planları yeniden şekillenerek güçlenmiş ve rahatlamıştı. 

Bu kez Michelle'nin öncü olduğu beyin fırtınasına göre Axel kilit rol oynayacaktı. İlk hamlesi, kızların Batı Orman'a adım atacakları güne dek başta ailesi olmak üzere en yakın çevresine karşı Batı Orman hakkında sorular sormasıydı. Böylelikle Axel'in girişiminden herkes haberdar olduğunda tepkileri olağan seyredecekti. 

Axel ile kardeşi Isabella, bazı tatil dönemlerinde Jane, Michelle ve Kimberly'nin klasik ev partilerine katılır ve sabahlarlardı. Kaderin kusursuzca ağlarını ördüğü planlarının bu aşamasındaki engel, onlara Isabella'nın katılma durumuydu. Çünkü Isabella, Axel'in Batı Orman'a gitmesini asla arzu etmemişti; böylesine tehlikeli bir durumdan şahit olması, yaşananların kızların planlarını altüstü edecek hızda çığrından çıkmasına sebep olurdu. Neyse ki Axel, kardeşinin sinirlerini bozacak davranışlarda bulunmayı düşünmüş, kardeşinin ev partisindeyken onun daraltıcı hareketlerinden bir gün dahi uzaklaşmak için Jane'in teklifini reddetmesine zemin hazırlamıştı. Planları harika işlemişti; Jane, Axel ve Isabella'yı parti için davet ettiğinde Isabella, annesinin ısrarına rağmen gitmeyi reddetmiş, Axel ise pek oralı olmadığını hissettirerek daveti kabul etmişti. Kimsenin planlarından işkillenmemesi Jane, Michelle ve Kimberly'nin kalp atışını bilinmeyene doğru açılan son kapı ile güçlü bir şekilde hızlandırmıştı.

Batı Orman planının gerçekleşeceği saat gelip çatmıştı. Saat gece yarısını geçiyordu ve Axel, Jane'in evinde tek başına uyurken, kızlar ellerinde fener ve büyük bir kovaya hazırladıkları sabunlu su ile evlerin önünde konuşlanan sokak lambasının çevresinden geçmiş ve kimseye görünmediklerine emin olarak son kale muhafızı olan ahşaptan engelin önünde durmuşlardı. Kesik kesik nefes alış verişleri ve planlarında yaşanan herhangi bir aksaklığın ardından, yakalanma potansiyellerinden doğan gerilimin kalplerini yerinden çıkaracak olması Batı Orman ile yüzleşme bilincinin önüne geçmişti. Neyse ki, nefeslerini kontrol etmeyi sabunlu suyu ahşaptan nesneye dökerken başarmışlar, o anki tek tedirginliğin engelin açılıp açılmaması olduğunun bilinciyle göğüslerini kabartmışlardı. Haklılardı; sabır, plan ve cesaret gerektiren kasaba tarihinin en mistik olayıyla yüzleşmeleri, tüm hücrelerinin gururla ve tarifsiz bir enerjiyle dolmasını sağlamıştı.

Sabunlu suyla engelin kenarlarına temas ettikten sonra, hep birlikte tüm güçlerini vererek Batı Orman ile karşılaşmak istiyorlardı. Fakat alan dar olduğundan üç kişi tüm güçlerini verip kımıldatamamıştı. Bu süreçte Michelle ve Kimberly duraksayarak Jane'e yöneldi ve aralarından en güçlüsünün o olduğunu belirterek tek başına engeli aşabileceğini belirtmişti. Jane utanmıştı, fakat haklı olduklarının farkındaydı; Courante'nin güreş takımında başarılı sayılabilecek bir kariyer sürdürüp ailesi tarafından ağır işleri yapmaya alıştığından, engeli aşacak gücü içinde hissetmişti. 

Jane, bir dakikanın ardından sabunlu suyun da etkisiyle engelin yarısını itmeyi başarmış, suyun kalanını ise aynı yerlere dökerek son gücüyle Batı Orman'a açılan kapının kilidini açmıştı. İçlerinde tüm kasabaya haykıracakları kadar güçlü bir sevinç yüklüydü. Keşfe başlamak için geride bıraktıkları hiçbir engel kalmamıştı.

...

Michelle elindeki feneri Batı Orman'a doğrulttuğunda, gördükleri karanlık bir kartpostal karesinden farksızdı: hafif bir esintinin dahi girdabına teslim olduğu uçsuz bucaksız bir ölüm sessizliği yaşam belirtisini keşfedememelerinin başrolüyken, hücrelerine hayat katan ruhun zifirinin buz gibi keskin soğukluğundan kaçışı, bilinmeyenin etkisini ilk kez böylesine yoğun hissettirmişti. 

Endişelenen gözler Kimberly'deydi; ellerindeki fenerin ışığı Batı Orman'ın zifirisiyle başa çıkamazken ihtiyaç duydukları tek gerçek Kimberly'nin ışık dolu enerjisiydi. Belki Jane ve Michelle'nin endişelenen gözleri Kimberly'nin beklenmedik, fakat Batı Orman ile kıyaslandığında şaşırtmayan tedirginliğini algıladığında, yapmaları gereken en doğru hamleyi gerçekleştirerek kalplerinin derinliklerinde tezahür eden ışıklarını ortaya çıkarmış ve dostlarına destek çıkmışlardı. Mistik ve bilinmeyenlerle dolu karanlık ormana gerçekleştirecekleri tarihi ziyaret böylelikle hayalden öteye geçti.

Canlılığını yitirmiş çimenler ile ağaçların arasından tedirginlikle geçmeye başladıklarında, Sarabande'nin iç ısıtan emniyetinden koptukları hissini alıp istem dışı olarak arkalarına, güçlükle kurtuldukları engelin yer açtığı huzur verici boşluğa baktılar. 

Adımlar adımları aşmış, el fenerinin ışığı ormanın yalnızca on metre önünü seçebilecekleri kadar aydınlatmıştı. 

"Bu planı gündüz gerçekleştiremezdik, değil mi?" diye sordu Michelle sessizce gülerek. Gülüşü pek doğaldı, amacı başta kendindeki olmak üzere ortamdaki gerginliği çevrelerinden uzaklaştırmaktı. Fakat tüm çevresi zifiriye bürünmüşken çabaları ne kadar etkili olabilirdi? Bu dürtü, içlerindeki enerjiye Batı Orman'ın körpe tarihinde benzerine yalnızca gizemli defter serüveninde rastlanabileceği bir şekilde sarılmalarına olanak tanıdı. Parmak uçlarında adımlarla yürüyüp feneri temkinli bir şekilde kullanmayı sürdürürlerken Jane dostunu yanıtladı:

"Burası gündüz dahi kabustan farksızdır; bir orman nasıl bir odadan bile sessiz kalabilir?"

"Yaşam buralardan göç etmiş olmalı; karanlıkla, belki de ruhumuzla beslenen ağaçlar... üşüdüğümü hissediyorum." diye ekledi Kimberly yeniden karamsarlığa bürünerek. Karşısındaki etkiyle açıkça savaştığı aşikardı ve bu, onun ışığını hızla azaltıyor olmalıydı. Jane, Kimberly'i hızla dürterek onun kendini toparlamasına yardımcı oldu:

"Kim olduğunu unutma."