MER | Paranormal Roman

75. Bölüm: Kaçınılmaz Yüzleşme

Evin atmosferini bir an içinde değiştiren antika görünümlü Ouija Tahtası, mistik Batı Orman defterinin sayfalarına duydukları tüm şüpheleri ortadan kaldırmıştı. Sirius'un dudakları aralanmış, gözleri merdiven basamaklarına boş boş bakakalmıştı; hepsi onun ruh çağırma tablasından haberdar olmadığına emindi. Tezahür eden donuk sessizlik anlamlandırmalarla çözülmeye yüz tutmuşken beklenen haber Raphael'in şaşkınlığını geri plana atmasıyla geldi:

"Ben... ne diyeceğimi bilemiyorum. Size yemin ederim ki evde hiçbir yeri karıştırmadan direkt lavaboya gittim, ellerimi yıkadım ve kurulamak için havluya yöneldiğimde..." yutkundu ve ayaklarını yere sağlam bastığına emin olup başını üç santim yukarı kaldırarak nefesini derinlemesine içine çekti, "başım döndü ve dengem bozuldu. Lütfen benimle gelin!"

Elleri titreyen Raphael elinde sımsıkı tuttuğu Ouija Tahtası'nı Sirius'a verip merdiven basamaklarını en önden tırmanmaya başladı; başının sebepsizce dönmesi ve hemen ardından kendini bambaşka bir gelişmenin içinde bulması sapsarı olmasına sebep olmuştu. Raphael'in ardından diğerleri de kararlı adımlarla onu takip etti.

Lavaboya vardıklarında, kapının tam arkasındaki duvar fayanslarından duvara en yakın olanın boş olduğunu görüp fayansın yerde, duvara yaslı bir şekilde durduğuyla karşılaştılar. Manzarayla karşılaşıp durumun nasıl geliştiğini çözen Ophelia, kardeşinin kıyafetini omzundan aşağı hafifçe çekerek omzunu inceledi. 

"Sadece hafif bir kızarıklık," diye açıkladı ve parmağıyla hafifçe kızaran bölgesine baskı yaptı, "iyi misin?"

Raphael başını öne doğru sallayarak her şeyin yolunda olduğunu tebessümüne yansıttı, ancak yine de tıpkı Anthony ve diğerleri gibi hangi omzunun fayansa çarptığını anlamasına şaşırmıştı. Vakit kaybetmeden elindeki tahtayı şaşkınlıkla tutan Sirius'a mahcup bir ifadeyle yönelip konuşmaya başladı:

"Yaşananlara engel olamadığım için çok üzgünüm; özür dilerim. Hastalanmadım, yalnızca yer altımdan kaymış gibi hissettim ve dengemi kazanmaya çalışırken tamamen yitirdim. Daha sonra fayans devrildi ve Ouija Tahtası'nın üzerine düştü." Raphael konuşmasını sürdürmek yerine sessizleşip başını öne eğdi.

"Burada önemli olan sana zarar gelmemiş olması," diye karşıladı Sirius, "ve çok büyük ihtimalle fayans upuzun yıllardır istifini bozmadan duruyordu."

"Belki de ruh çağırdıkları geceden itibaren." diye destekledi Anthony."

"Hey, Raphael!" dedi Celestia yüksek sesle, "Ouija Tahtası'nın bir oku olmalı, onu bulabildin mi?"

Raphael yerinden sıçrayarak elini cebine attı ve oku çıkarıp Sirius'a teslim etti: "Düşmemesi için cebime koymuştum, aşağı indiğimde vermeyi unuttum. Hatırlattığın için teşekkür ederim Celestia." 

Celestia gülümseyerek devam etti, "Defterde geçenler duyumdan ibaretti; an itibariyle gerçeğimiz oldu."

"Bir deneyime dönüştü," diye destekledi Ophelia, "rastlantılardan uzak bir olasılığın 'ben geliyorum' dercesine kusursuz adımlarla ilerlediği ve birer birer kendini gerçekleştirdiği... biliyor musunuz çocuklar? Son iki gündür yaşadığım ürpertiler içinde bu beni gerçekten sarstı." 

"Durumun kritiğini aşağıda konuşmamızı öneririm." dedi Anthony. Kendisinin, Ophelia'nın ve diğerlerinin gerginleşmesini hoş karşılamamış, kendilerinde olmalarını ses tonuna yansıtarak vurgulamıştı. Önerisini herkes onayladı.

Eski merdiven basamaklarından tedirginlik içinde indiklerinde karşılarına çıkan manzara, dumanı üstünde tüten kahve kupalarıydı. Bu karşılaşma, donup kaldıkları andan öncesine bir nebze olsun dönmelerine ve tarihi gelişmeyi sindirmelerine yardımcı olmuştu. Eve girdiklerinde oturdukları pozisyonu bozmamışlardı; Anthony her birine kahvelerini sakin ve odaklanmış bir tavırla ikram etti ve yerine oturmadan önce söze girdi: