DÜŞLER AĞIDI

☾ BÖLÜM 62 ☽

62. BÖLÜM
❝YANGIN❞

"Uyan bebeğim..."

Duyduğum ses gözlerimi açmam için ısrarcı davranıyordu lâkin açmamakta kararlı olduğum için uyumaya devam ettim. Karan'ın hoş çıkan boğuk sesi kulağıma ninni gibi gelirken kollarımı bedenine daha çok sardım. Yüzüm göğsüne gömülü bir haldeyken yavaşça yanağımı tenine sürttüm.

"Hadi!" dedi Karan, sayısız hadilemesini yaparken sesimi çıkarmadım. İlk başta beni öperek kaldırmış kalkmayacağımı anlayınca kendi halime bırakmıştı. Onun kalkmasına da izin vermemiştim. "Bizimkiler masaya oturmuştur çoktan."

"Kalkıyor musun?" diye sorduğunda sıcak parmakları tenimde geziyordu. Sırtımdaki dokunuşları beni daha mayıştırırken uykumun en güzel yerindeydim. Onun kollarının arasında tenim teniyle birdi. ''En azından beni bırak da güzelim ben kalkayım.''

Ağaca sarılan koala gibi yapıştığım için o da kalkamıyordu.

"Karan..." dedim kuru çıkan bir sesle. "Seni biraz daha ertelesem olur mu?"

"Yarım saattir uyandırmaya çalışıyorum seni erteleme hakkın bitti."

"Uyuyalım..." diye fısıldadım. "Lütfen."

"Hem kaçta kalkıyorsun sen ya! Bir kere bile senden önce kalkmadım! Bak doğru söyle Mardin'in sabah namazını sen mi kıldırıyorsun?"

"Ne kadar erken kalkarsam seni o kadar çok görürüm."

"Amacın ne?" dediğimde yüzümü göğsünden ayırdığımda gözlerimi araladım. Kafamı ona kaldırıp yüzüne tırmandığımda gözleriyle buluştum. "Beni eritmek mi Karan Milan? Eridim şu an..."

"Kalk güzelim." dedi, uzandı ve alnımda sıcak bir öpücük bıraktı. Yüzüme düşen saçlarımı geriye itelediğinde yanağımdan öptü. "Bak günlerdir kahvaltı etmeden evden çıkıyorsun, seni kovacağım şirketten en sonda o olacak."

Milan holdinge temelli bir şekilde dönüş yaptığımdan beri sekiz gün geçmişti. Sekiz gün yoğun tempoda çalışıp eksikleri kapatmaya çalışmıştım. Mert bu süreçte bize en büyük desteği verirken kısa sürede işleri toparlamış, eski düzeni sağlamıştık. Kendimi kanıtlamak için çabalarken şirkete katabilecek bir şeyler arıyordum. Bu süreçte Vural bey ve Serkan'la sıkıca çalışırken sabah erken saatlerde toplantı yapıyor günün geri kalanında diğer işlerle ilgileniyordum.

Bir şirkette hem patron hem departman müdürü olmak çok zormuş bu kısa sürede onu anlamıştım.

"Sen? Beni? Şirketten kovacaksın?" diye konuştuğum kelimede kaşlarım daha da havaya kalkıyordu.

"Evet," dedi kendinden emin bir tavırla. "Şirket kurallarına aykırı davranıyorsun, bu yüzden seni çıkarma hakkına sahibim."

"Allah Allah neymiş o aykırı davranışım?" derken sesim oldukça alaylı çıkmıştı. Bir bahane bulsa da beni şirketten uzaklaştırsa diye vakit kolluyordu. Şimdi bile çalıştırmak istemezken hamile falan olsam beni şirketin önünden geçirmeyecek gibi duruyordu.

"Patronu delirtecek kıyafetler giyiyorsun." dediğinde karın ağrısını anlamıştım. "Sadece bununla da kalmıyorsun..." diye devam ettiğimde kulağıma doğru yaklaştı ve sanki sır veriyormuş gibi hale bürünüp kısık bir sesle konuştu.

"Patronunla ilişki yaşıyorsun."

"Beni baştan çıkartan patron bozuntusu!" diye cırladım aniden. "Kovulması gereken biri varsa o da patron!"