ပျင်းနေပြန်တဲ့ကိုယ့်ဆရာ (ဘာသာပြန်)

အခန်း ၅၂ ။ လမ်းတွင်လုယက်မှု

Myanmar Translation of [师父又掉线了] By [尤前]
ဘာသာပြန်သူ - TJ

အခန်း ၅၂ ။ လမ်းတွင်လုယက်မှု

ယိချင်းက မဟူရာကောင်းကင်ဂိုဏ်းကနေ ထွက်လာလာချင်း အနောက်မြောက်အရပ်ဆီ ဦးတည်လာခဲ့တယ်။ စိတ်ထဲမခံမရပ်နိုင်ဖြစ်နေမိသေးလို့ထင် သူ အတော်လေးမြန်မြန် ပျံသန်းမိသွားတယ်။ သူ နောက်ဆုံး လှည့်ကြည့်လိုက်ချိန်မှာတော့ မဟူရာပင်လယ်ကို ဖြတ်သန်းပြီးခဲ့ပြီ။

"ဆရာ၊ ကျွန်တော်တို့ အနီးဆုံးမြို့နဲ့ အနည်းဆုံး လေးနာရီလောက်လိုပါသေးတယ်" သူ အရှေ့ပြန်လှည့်ပြီး အကြံပေးလိုက်တယ်။

"နောက်ကျနေပြီဆိုတော့ ကျွန်တော်တို့ ခရီးမဆက်ခင် ဒီမှာ နေ့လယ်စာအတွက် ဒီနေရာမှာ ရပ်ကြရင်ရော"

"သေချာပေါက်ပေါ့!" ရှန်းရင် ဗိုက်ကိုပွတ်လိုက်တယ်။ သူ ဒီလိုပြောလာမှာကို စောင့်နေတာကြာပြီ။

ယိချင်း ဓားကို ထိန်းပြီး မြေပြင်ဆီ ဦးတည်လိုက်တယ်။ သူ မဆင်းသက်ခင် ပတ်ဝန်းကျင်ကို သန့်ရှင်းအောင် လှည်းကျင်းဖို့ လေစွမ်းအင်ဓမ္မဂါထာကို ရွတ်လိုက်တယ်။

"ဆရာ၊ ကျေးဇူးပြုပြီး ဒီမှာစောင့်နေပါဦး၊ မကြာခင် နေ့လယ်စာအဆင်သင့်ဖြစ်မှာပါ"

သူ မီးဖိုလိုက်ရင်း သိုလှောင်အိတ်ထဲကနေ ကျန်နေသေးတဲ့ ဝိညာဉ်သားရဲအသားကို ထုတ်လိုက်တယ်။

"ကျွန်တော်တို့ မဟူရာကောင်းကင်ဂိုဏ်းပိုင်နက်ထဲမှာပဲရှိသေးတာမို့ တခြားဝိညာဉ်သားရဲတွေကို ရှာတွေ့ဖို့ဆိုတာတော့ မဖြစ်နိုင်လောက်ဘူး၊ အရှေ့အရပ်က မြို့မှာ နေရာရွှေ့ပြောင်းအစီအရင်တွေ ရှိပါတယ်၊ ကျွန်တော်တို့ နေရောရွှေ့ပြောင်းအစီအရင်ကို ဖြတ်သန်းပြီးတာနဲ့ ကျွန်တော်တို့ ကောက်ရိုးတဲဆီ ပြန်ရောက်ဖို့ သုံးရက်မကြာလောက်ပါဘူး"

"ဟမ်၊ ဘာ ကောက်ရိုးတဲလဲ"

"ဆရာနေခဲ့တဲ့ ကောက်ရိုးတဲလေ" ယိချင်း တုံ့ဆိုင်းသွားတယ်။

"အဲကိုပြန်ဖို့ ဆရာ အစီအစဉ်မရှိဘူးလား"

"အာ..." ရှန်းရင် မုန်လာဥအပြည့် ခြင်းတွေကို ပြန်အမှတ်ရသွားခဲ့တယ်။ သူမနှုတ်ခမ်းထောင့်ဖျားတွေ တွန့်သွားပြီး သူ့ပခုံးကို ရိုက်လိုက်တယ်။