ပျင်းနေပြန်တဲ့ကိုယ့်ဆရာ (ဘာသာပြန်)

အခန်း ၄၄ ။ ခရီးသွားမသေမျိုးနှစ်ယောက်

Myanmar Translation of [师父又掉线了] By [尤前]
ဘာသာပြန်သူ - TJ

အခန်း ၄၄ ။ ခရီးသွားမသေမျိုးနှစ်ယောက်

"ငါသွားပြီ" ရှန်းရင်က လှည့်ထွက်သွားတယ်။

"ခဏ‌" အမတဝိညာဉ်က သူမရှေ့ အသည်းအသန် လွင့်မျောလာပြီး အရေးကြီးတဲ့ဆုံးဖြတ်ချက် ချလိုက်ရတဲ့ပုံစံနဲ့ အံကြိတ်ပြီးပြောလိုက်တယ်။

"ထားလိုက်တော့၊ မင်းမှာ ဝိညာဉ်ကြောမရှိလည်း ဘာမှမဖြစ်ဘူး၊ မင်း လက်ခံသရွေ့ ငါ ကျောက်စိမ်းဖြတ်ပိုင်းတွေ ထွင်းပေးလို့ရတယ်၊ စာတွေကူးပေးလို့ရတယ်၊ လက်သာခံလိုက်ပါ"

"ဟင့်အင်း" သူမက ပစ္စည်းပို့ဆောင်ရေးဆတ်သားမှ မဟုတ်ပဲ။

"မသွားပါနဲ့ မိန်းကလေးရယ်၊ မင်း ဒီကိုရောက်နေပြီဆိုမှတော့ တစ်ခုခု ပြန်မယူသွားချင်ဘူးဆိုတာ သေချာရဲ့လား" သူမက သဘောထားမပြောင်းလဲတာ မြင်တော့ အမတဝိညာဉ်လည်း သူမခြေထောက်ကို အမြန်ပြေးဖက်‌တော့တယ်။

"ငါ့မှာ နှစ်ပေါင်းထောင်ချီ စောင့်လာခဲ့ရပြီး ရခဲ့သမျှက မင်းတဲ့၊ မင်းက ဘယ်သူ့မှတောင် ခေါ်မလာဘူး၊ အမွေအနှစ်ကို လက်ဆင့်မကမ်းရင် ငါ ငြိမ်းချမ်းစွာအနားယူနိုင်မှာ မဟုတ်ဘူး"

"ငါတစ်ယောက်တည်း လာခဲ့တယ်လို့ ဘယ်သူပြောလဲ" ရှန်းရင် ရုတ်တရက် ခြေလှမ်းရပ်လိုက်တယ်။

"ဟမ်" အမတဝိညာဉ်က မတုံ့ပြန်ခင် အထစ်ထစ် အငေါ့ငေါ့ဖြစ်သွားရှာတယ်။

"တခြားလူတွေ... ရှိသေးတာလား"

"အင်းလေ" ရှန်းရင်ကဖြေပြီး အပြင်ဘက်ကို လက်ညှိုးထိုးပြလိုက်တယ်။

ရုတ်တရက် ဝုန်းခနဲအသံကျယ်ကြီး ကြားလိုက်ရပြီး ရိုက်ချိုးခံလိုက်ရတဲ့ အပေါက်ကြီးနဲ့ တံခါးက နောက်ဆုံးတော့ မြေကြီးပေါ် ကျဆင်းသွားခဲ့တယ်။ ဝိညာဉ်ဓားတွေက အထဲ ပျံသန်းဝင်လာပြီး နေရာတစ်ခုလုံး သူတို့နဲ့ချက်ချင်းပြည့်သွားတောပဲ။

ဓားပျံတွေနဲ့အတူ ပါလာတာတော့ ချင်းယင်ဖြစ်ပြီး မြေကြီးပေါ် ဒုန်းခနဲ ပြုတ်ကျလာတယ်။ စောနတုန်းက သည်းမခံနိုင်စရာထောင်လွှားမှုအပြည့်ပြသနေတဲ့ ဒီလူကအခုတော့ တစ်ကိုယ်လုံး သွေးအလိမ်းလိမ်းဖြစ်နေပြီး ဒဏ်ရာတွေနဲ့ ပွထနေတယ်။ နောက်ဝိညာဉ်ဓားတစ်သုတ်ကတော့ သူ့ကို ဖြတ်ပိုင်းခါနီးဆဲဆဲ။