Chapter 400: အထိန္းအကြပ္မဲ့ေရြးခ်ယ္မႈ...အျမဲပင္ ေရြးခ်ယ္စရာ ရွိပါသည္။သို႔ေသာ္လည္း ထို ေရြးခ်ယ္စရာႏွစ္ခုစလံုးသည္ ရွီယန္လိုခ်င္ေသာအရာမဟုတ္ပါ။သူ ဘယ္ဟာကိုေရြးေရြး လက္ရွိအေျခအေနႏွင့္ မကိုက္ညီပါ။အေကာင္းဆံုး ေရြးခ်ယ္မႈကေတာ့ ပ်က္သုဥ္းျခင္းခံစားခ်က္မ်ား သက္ေရာက္မခံရျခင္းပင္ျဖစ္သည္။သို႔ေသာ္လည္း ဒီတစ္ၾကိမ္ သူ၏ ပ်က္သုဥ္းျခင္း ခံစားခ်က္မ်ား ပြင့္ထြက္လာသည္ႏွင့္ သူ၏ မေကာင္းဆိုး၀ါးဘက္ျခမ္းသည္ အဆံုးအစမဲ့ ထြက္ေပၚလာမည္မွန္း ရွီယန္ သိေနသည္။သူ ဘယ္ေလာက္ပင္ ၾကံ့ၾကံ့ခံပါေစ သူ႔စိတ္ကိုလႊမ္းမိုးလာေသာ ပ်က္သုဥ္းျခင္းခံစားခ်က္မ်ားကို ထိန္းခ်ဳပ္နိုင္လိမ့္မည္မဟုတ္ပါ။သူ႔ မရီဒ်န္မ်ားဆီမွ ပမာဏ မ်ားျပားလွေသာ ပ်က္သုဥ္းျခင္းစြမ္းအင္မ်ား တိုးထြက္လာၾကသည္။ပ်က္သုဥ္းျခင္းစြမ္းအင္မ်ားသည္ သူ႔ေသြးမ်ားႏွင့္ ေရာေႏွာေပါင္းစည္းကာ သူ႔ ေသြးေၾကာမ်ား ၾကြက္သားမွ်င္မ်ား သူ႔အရိုးမ်ားအထိ စီးဆင္းလည္ပတ္သည္။ေဒါသမုန္တိုင္း တတိယအဆင့္သည္ ထိန္းခ်ဳပ္ရန္ခက္ခဲလာေသာအခါ သူ႔ အသိစိတ္ပင္လယ္သို႔ပင္ သက္ေရာက္လာဟန္တူသည္။ဘာမွေရြးခ်ယ္စရာမရွိေတာ့ေသာအခါ ဒီအတိုင္းပင္ သူ႔စိတ္က တျဖည္းျဖည္း လြတ္လာသည္။ သူ႔အသက္ရွဴသံမ်ားက ျပင္းထန္ေလးလံလာသည္။သူ႔မ်က္လံုးမ်ားက တျဖည္းျဖည္း နီရဲလာသည္။အားေကာင္းေသာ ရူးသြပ္မႈမ်ား ထြက္ေပၚလာသည္။"ဘုန္း..."သူက ေနာက္ထပ္ ေလွကားထစ္ေပၚသို႔ တက္နင္းေသာအခါ ရုန္႔ရင္းၾကမ္းတမ္းေသာ ခြန္အားၾကီးက သူ႔ေျခေထာက္ေအာက္ရွိ လူေသအေလာင္းေလွကားထစ္ေပၚသို႔ သက္ေရာက္သည္။သူ႔ေျခေထာက္ေအာက္မွ အေလာင္းေကာင္သည္ အပိုင္းပိုင္းအထစ္ထစ္ ပ်က္စီးသြားျပီး အသားတံုးမ်ားအျဖစ္ ေရကန္ေအာက္သို႔ ျပဳတ္က်သြားေလေတာ့သည္။"ဘုန္း...ဘုန္း...ဘုန္း..."သူ႔ေျခေထာက္ ခ်ရာ အေလာင္းေကာင္ေလွကားထစ္တိုင္းသည္ အစိတ္စိတ္အပိုင္းပိုင္းျဖစ္ကာ ျပဳတ္က်သည္။ထို႔ေၾကာင့္ သူ႔ေနရာမွစျပီး ေအာက္ေျခရွိ ေလွကားထစ္မ်ားအားလံုး ပ်က္စီးကုန္ျပီျဖစ္သည္။အေလာင္းေကာင္မ်ားက ထက္ပိုင္းက်ိဳးကုန္ေသာအခါ မည္သည့္ တြယ္ဆက္မႈမွ် ရွိေတာ့ဟန္မတူပဲ ေအာက္သို႔ တိုက္ရိုက္ျပဳတ္က်ကုန္သည္။ရွီယန္႔ေအာက္မွ လိုက္တက္လာေသာ သိုင္းသမားမ်ား ဘ၀ပ်က္ကုန္ၾကျပီျဖစ္သည္။ဆိုးဆိုး၀ါး၀ါး ေအာ္ဟစ္သံမ်ားေပၚထြက္လာျပီး အေလာင္းေကာင္ထက္ပိုင္းျပတ္မ်ားႏွင့္အတူ သူတို႔အားလံုး ေရကန္ထဲသုိ႔ ျပန္လည္ျပဳတ္က်သြားသည္။က်ိယီႏွင့္ လူအခ်ိဳ႕သည္ အေလာင္းေကာင္ေလွကားထစ္မ်ားကို တက္ေနၾကဆဲျဖစ္သည္။ေအာက္ဘက္မွ ေအာ္သံမ်ားေၾကာင့္ ငံု႔ၾကည္မိေသာအခါ ထိတ္လန္႔ေျခာက္ျခားဖြယ္ရာ ျမင္ကြင္းကို ျမင္ၾကရသည္။ရွီယန္က သူ႔ေအာက္မွ ေလွခါးထစ္မ်ားကို လံုး၀ ဖ်က္ဆီးလိုက္ျပီး ေအာက္ဘက္ရွိသိုင္းသမားမ်ားကို အဆက္အသြယ္ျဖတ္ေတာက္လိုက္ျပီျဖစ္သည္။ေရကန္ထဲျပန္က်သြားေသာသိုင္းသမားမ်ားသည္ အႏၱရာယ္ေလးမ်ိဳးကို ေသခ်ာေပါက္ ရင္ဆိုင္ရေတာ့မည္ျဖစ္သည္။သူတို႔က ဘာမွ မတတ္နိုင္ပဲ ေအာက္သို႔ ျပန္လည္ျပဳတ္က်သြားၾကရင္း ရွီယန္႔ကို မုန္းတီးနာက်ည္းစြာ လွမ္းၾကည့္ေနၾကသည္။သို႔ေသာ္လည္း ရွီယန္ကေတာ့ ေအာက္ဘက္ကို တစ္ခ်က္ပင္ ငံု႔မၾကည့္ပါ။သူ႔မ်က္လံုးမ်ားက ေသြးနီေရာင္ ရဲေတာက္ေနျပီး သိုင္းသမားတို႔၏ နာနာက်ည္းက်ည္းေအာ္ဟစ္သံမ်ားကို လ်စ္လ်ဴရွဳထားသည္။သူက အေလာင္းေကာင္ေလွကားထစ္မ်ားေပၚသို႔သာ ဆက္၍တက္သြားသည္။ထို နာက်င္စြာ ေအာ္ဟစ္ေနသံမ်ားသည္ လွ်င္လွ်င္ျမန္ျမန္ပဲ တိတ္ဆိတ္လို႔သြားပါသည္။ထို ေအာက္တြင္ က်န္ရစ္ခဲ့ေသာ သိုင္းသမားမ်ားသည္ စြမ္းအင္က်င့္ၾကံမႈအဆင့္ နိမ့္က်သူမ်ားသာျဖစ္ၾကသည္။သူတို႔က အေလာင္းေကာင္ေလွကားရွိရာသို႔ လာေရာက္နိုင္ရန္အတြက္ အႏၱရာယ္ေလးမ်ိဳးကို အစြမ္းကုန္ ခုခံေက်ာ္ျဖတ္ခဲ့ၾကရသည္။သူတို႔အားလံုးပင္ အားျပတ္ေနၾကျပီးျဖစ္သည္။ယခု ေနာက္တစ္ဖန္ ေရကန္ထဲ ျပန္က်သြားၾကေသာအခါ ေစာင့္ၾကိဳေနေသာ သဘာ၀ေဘးအႏၱရာယ္ေလးမ်ိဳးက အခ်ိန္တိုအတြင္း ၀ါးျမိဳသြားျပီျဖစ္သည္။သူတို႔၏ ေသဆံုးျခင္းသည္ အေလာင္းပင္ မက်န္ရစ္ခဲ့ၾကေတာ့ပါ။ရွီယန္ကေတာ့ ေအာက္တြင္ ျဖစ္ပ်က္ေနသည္မ်ားကို သိလည္းမသိ ၾကည့္လည္းမၾကည့္ပါ။အသက္ကိုသာ ေလးလံစြာရွဴေနရင္း အေလာင္းေကာင္ေလွကားထစ္မ်ားကို ဆက္တက္ေနသည္။သူ႔မ်က္လံုးႏွစ္လံုးက ေသြးေရာင္ျဖင့္ ရဲရဲေတာက္ေနျပီျဖစ္သည္။ေကာင္းကင္ထက္ရွိ နဂါးေငြ႕တန္း ျမစ္ၾကီးႏွစ္စင္းေပၚတြင္ေတာ့ ေရွးေဟာင္းအေလာင္းေကာင္မ်ား ခုန္ေပါက္ပ်ံသန္းေနၾကသည္။၄င္းတို႔၏ ရင္ဘတ္တြင္ ျမႈပ္ႏွံထားေသာ ၀ကၤဘာအစီအရင္သည္ လွ်ိဳ႕၀ွက္ဆန္းၾကယ္လွျပီး တစ္ေကာင္ခ်င္းစီ၏ ရင္ဘတ္ထဲတြင္ ၀င္းလက္ေတာက္ပေသာ ေမွာ္ရတနာမ်ားကို ျမင္ေတြ႕နိုင္သည္။ ထိုေမွာ္ရတနာမ်ားက ၄င္းတို႔ လႈပ္ရွားတိုက္ခိုက္ရန္ စြမ္းအင္အရင္းအျမစ္မ်ားအျဖစ္ ေထာက္ပံ့ေပးထားျခင္းျဖစ္သည္။ေမွာ္ရတနာမ်ားႏွင့္ ေရွးေဟာင္း အေလာင္းေကာင္မ်ား...၄င္းတို႔သည္ အေပၚတက္လာေသာ သိုင္းသမားမ်ားကို အရူးအမူးတိုက္ခိုက္ေနၾကေလသည္။ေက်ာက္ဖန္းႏွင့္ လီယြီတို႔အုပ္စုသည္လည္း ထို ေမွာ္ရတနာႏွင့္အေလာင္းေကာင္မ်ားကို ယွဥ္ျပိဳင္တိုက္ခိုက္ေနၾကျပီျဖစ္သည္။အျခားသိုင္းသမားမ်ားသည္လည္း တိုက္ကြက္အမ်ိဳးမ်ိဳးထုတ္ေဖာ္ကာ ေမွာ္ရတနာမ်ားကို ရယူနိုင္ေရး အားၾကိဳးမာန္တက္ တိုက္ခိုက္လွ်က္ရွိသည္။အေလာင္းေကာင္တစ္ေကာင္ ပ်က္စီးသြားလွ်င္ ၄င္း၏ ခႏၶာကိုယ္ႏွင့္ ခ်ိတ္ဆက္ထားေသာ ေမွာ္ရတနာက ျပဳတ္ထြက္လာသည္။ထိုအခါ ထိုေမွာ္ရတနာအတြက္ အနီးအနားမွ သိုင္းသမားမ်ားအခ်င္းခ်င္း သတ္ျဖတ္ကုန္ၾကျပန္သည္။ဇူရွီသည္ ေဘးထြက္ရပ္ေနျခင္းျဖစ္သည္။သူမက ထိုတုိက္ပြဲတြင္ ၀င္မပါရဲပါ။သူမက ေမွာ္ရတနာမ်ားအတြက္ အခ်င္းခ်င္း ရူးသြပ္စြာ သတ္ျဖတ္ေနၾကေသာ သိုင္းသမားမ်ားကိုသာ ရင္သပ္ရႈေမာ ေငးၾကည့္ေနသည္။အေပၚသို႔ ေရာက္ရွိလာျပီး တစ္ခ်က္ ေ၀့ၾကည့္လိုက္သည္ႏွင့္ ဒီတိုက္ပြဲ၏ ရက္စက္ေသာ သေဘာသဘာ၀ကို ခ်က္ျခင္း နားလည္သြားနိုင္ပါသည္။ဇူခြားသည္လည္း ဇူရွီႏွင့္အတူ ရပ္ေန၏။သူက ဇူရွီ႕ကို လႈပ္ရွားမႈ မျပဳလုပ္ရန္ႏွင့္ အျခားသိုင္းသမားမ်ား၏ အာရံုကို ဆြဲေဆာင္ျခင္းမျပဳရန္ တဖြဖြေျပာေနသည္။ဇူရွီက နားလည္သေဘာေပါက္သလို နာလည္းနာခံပါသည္။သူမက ရပ္ၾကည့္ရံုသာ ၾကည့္ေနျပီး လံုး၀ ၀င္မပါေခ်။သူမသည္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို လံုျခံဳမႈရွိေအာင္ ေနတတ္ပါသည္။သူမရပ္ေနေသာေနရာသည္လည္း တကယ္ေတာ့ အလြန္ လံုျခံဳေသာေနရာျဖစ္သည္။အေပၚေရာက္လာၾကေသာ သိုင္းသမားမ်ားအားလံုးသည္ ေမွာ္ရတနာမ်ားအတြက္သာ ေရာက္ရွိလာၾကျခင္းျဖစ္သည္။သူမက ေမွာ္ရတနာမ်ားအေပၚ သြားမရႈပ္လွ်င္ ဘယ္သူကမွ သူမကို စိတ္မ၀င္စားၾကပါ။အေပၚေရာက္သည္ႏွင့္ ခ်ီေရွာင္းႏွင့္ ေလာင္ညီအစ္ကိုႏွစ္ေယာက္သည္လည္း ဇူခြားတို႔ေဘးသို႔ ေရာက္ရွိလာၾကသည္။သို႔ေသာ္လည္း ဇူရွီႏွင့္ မတူသည္က ေလာင္ညီအစ္ကိုတို႔၏ မ်က္ႏွာတြင္ ထို ေမွာ္ရတနာမ်ားအေပၚ လိုခ်င္တပ္မက္မႈကို အတိုင္းသားျမင္ေနရျခင္းျဖစ္သည္။သူတို႔က ေရွးေဟာင္းအေလာင္းေကာင္မ်ားေပၚမွ ေမွာ္ရတနာမ်ားကို အာသာငမ္းငမ္းျဖင့္ၾကည့္ေနၾကသည္။"ခင္ဗ်ားေရာ လိုခ်င္တယ္မဟုတ္လား"ေလာင္လီက ခ်ီေရွာင္းအနားသို႔ ကပ္ကာ ေမးလိုက္သည္။ သူ႔မ်က္ႏွာက ၀မ္းသာေပ်ာ္ရႊင္မႈမ်ားျပည့္ႏွက္ေနသည္။"က်ဳပ္တို႔ လႈပ္ရွားၾကမလား"ခ်ီေရွာင္းက အသက္ျပင္းျပင္းတစ္ခ်က္ရွိဳက္လိုက္သည္။ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္ေသာတိုက္ပြဲကို ၾကည့္ေနရင္း သူက အသာေခါင္းယမ္းျပလိုက္သည္။"ခနေလာက္ေစာင့္ၾကတာေပါ့...ရွီယန္ ခနေန အေပၚေရာက္လာေတာ့မွာ...အဲ့ဒီအခါက်မွ ဆံုးျဖတ္ၾကတာေပါ့"ညီအစ္ကိုႏွစ္ေယာက္စလံုး အထြန္႔မတက္ပဲ ေခါင္းညိတ္လိုက္ၾကသည္။နဂါးေငြ႕တန္းျမစ္ၾကီး၏ ေရက ထူးဆန္းလွသည္။လူအုပ္ၾကီး၏ နံေဘးတြင္ စီးဆင္းေနေသာ္လည္း ဘယ္သူမွ သတိမထားမိၾကေခ်။လူအမ်ားက ထိုအရာကို ပံုရိပ္ေယာင္ဟုသာထင္မွတ္ေနၾကဟန္တူသည္။သူတို႔အေပၚလည္း မည္သည့္သက္ေရာက္မႈမွ မရွိေသာေၾကာင့္ ဂရုလည္းမစိုက္ၾကေခ်။သူတို႔ေျခေထာက္ေအာက္တြင္ရွိေနေသာအရာမွာ ပါးလႊာေသာေက်ာက္သားအလႊာခ်ပ္မ်ားျဖစ္သည္။ထိုအရာက ကုန္းေျမတစ္ခုကဲ့သို႔ဆက္စပ္ေနျပီး အျဖဴေရာင္အလင္းမ်ား ထြက္ေပၚေနသည္။တကယ္ေတာ့ အားလံုးက ေလွငယ္မ်ားေပၚတြင္ ေပၚေလာေပၚေနၾကေပၚေနၾကျခင္းႏွင့္ အလားသ႑န္တူသည္။အေပၚေရာက္လာေသာ သိုင္းသမားအမ်ားစုက ေကာင္းကင္အဆင့္မ်ားျဖစ္ၾကသည္။အေယာက္ႏွစ္ဆယ္ခန္႔ရွိလိမ့္မည္ျဖစ္ျပီး ေကာင္းကင္အဆင့္သိုင္းသမားအမ်ားစုသည္ တိုက္ပြဲတြင္ ၀င္ပါလွ်က္ရွိၾကသည္။ထုိ႔ေၾကာင့္ အေျခအေနက အလြန္ အႏၱရာယ္မ်ားလွသည္။တစ္စံုတစ္ေယာက္သည္ အနည္းငယ္မွ် သတိလြတ္လိုက္သည္ႏွင့္ ေသေဘးက မဆိုင္းမတြ ေရာက္ရွိလာနိုင္သည္။ခ်ီေရွာင္းသည္ ေကာင္းကင္ ဒုတိယအဆင့္ စြမ္းအင္က်င့္ၾကံမႈ အေျခရွိေသာ္လည္း ဤေနရာတြင္ေတာ့ သူက ဘာမွ ထူးျခားသူမဟုတ္ေတာ့ပါ။ယခုအခ်ိန္တြင္ ေကာင္းကင္အဆင့္ သိုင္းသမားေျခာက္ေယာက္ ရွိေနပါသည္။ေကာင္းကင္ဒုတိယအဆင့္ သိုင္းသမားက ဆယ္ေယာက္က်န္လူမ်ားအားလံုးနီးပါးက ေကာင္းကင္ ပထမအဆင့္မ်ားျဖစ္ၾကသည္။ေလာင္ညီအစ္ကိုႏွစ္ေယာက္မွလြဲျပီး နီဗားနား တတိယအဆင့္ သိုင္းသမား ႏွစ္ေယာက္သာရွိသည္။ဇူရွီသည္ တစ္ေယာက္တည္းေသာ အႏၱရာယ္အဆင့္သိုင္းသမားေလးျဖစ္သည္။က်ိယီက အေပၚသို႔ အလွ်င္အျမန္ ေရာက္ရွိလာသည္။လက္ရွိအေျခအေနကို လွ်င္ျမန္စြာ အကဲခတ္လိုက္ျပီးေနာက္ ခ်ီေရွာင္းတို႔ထံေျပးလာသည္။သူမ၏ မ်က္ႏွာက ပ်က္ယြင္းေနျပီးေလသံတိုးတိုးျဖင့္"ရွီယန္ တစ္ခုခုျဖစ္ေနျပီ""ဘာ..."ခ်ီေရွာင္း၊ေလာင္လီႏွင့္ ဇူရွီတို႔က တစ္ျပိဳင္နက္ထဲ ေမးလိုက္မိၾကသည္။"ဘာျဖစ္တာလဲ""က်မလည္း သိပ္မေသခ်ာဘူး"က်ိယီက ခ်ီေရွာင္းကို ၾကည့္ကာ ရွင္းျပသည္။သူမ၏ မ်က္ႏွာအမူအယာက အလြန္ထူးဆန္းေနသည္။"သူက မေကာင္းဆိုး၀ါး ပူးကပ္ခံေနရတာနဲ႔တူတယ္""မေကာင္းဆိုး၀ါး ပူးကပ္တယ္..."လူအားလံုးပင္ မ်က္ႏွာအမူအယာမ်ားေျပာင္းလဲသြားၾကသည္။"သူ႔ဆီကေန သိပ္ကို အားေကာင္းတဲ့ စြမ္းအင္လႈိင္းေတြထုတ္လႊင့္ေနတယ္...ဒါေပမဲ့ သူက အသိစိတ္မဲ့ေနျပီ...သူူက သိပ္ကို ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္လြန္းတယ္...သူ႔ဆီက လူသတ္ခ်င္တဲ့ အရွိန္အ၀ါက ဘယ္သူ႔ကိုမဆို သတ္ျဖတ္ပစ္ေတာ့မယ့္ပံုပဲ...သူဘာျဖစ္လို႔ အဲ့လိုျဖစ္သြားလဲေတာ့မသိဘူး ဒါေပမဲ က်မ သူ႔အေပၚမွာ ရွိေနတုန္းက သူက က်မကိုေတာင္ သတ္ျဖတ္ခ်င္ေနတာကို ခံစားလို႕ရတယ္...အဲ့ဒါက တကယ္ ေၾကာက္စရာေကာင္းလြန္းတယ္"သူမ၏ စကားမ်ားကို ၾကားေသာအခါ ခ်ီေရွာင္းႏွင့္ က်န္လူမ်ားအားလံုး ထိတ္လန္႔ေျခာက္ျခားသြားၾကသည္။သူတို႔က ျပိဳင္တူပင္ အေလာင္းေကာင္ေလွကားထိပ္ဆီသို႔ လွမ္းၾကည့္လိုက္မိၾကသည္။အလြန္အမင္း အားေကာင္းေသာ မေကာင္းဆိုး၀ါး အရွိန္အ၀ါတစ္ခုက အရင္ ေရာက္ရွိလာသည္။ထို မေကာင္းဆိုး၀ါး အရွိန္အ၀ါသည္ ေသြးစိမ္းညွီနံ႔ၾကီးႏွင့္ ေရာေႏွာေနျပီး ေသြးပင္လယ္ထဲ က်ေရာက္သြားသည့္အလား ခံစားေစသည္။လူအားလံုးပင္ အႏၱရာယ္အေငြ႕အသက္ကို ရလိုက္ၾကသည္။ထို အားေကာင္းလွေသာ မေကာင္းဆိုး၀ါး အရွိန္အ၀ါႏွင့္အတူ ရွီယန္က တျဖည္းျဖည္း တက္ေရာက္လာသည္။သူ႔မ်က္လံုးမ်ားက ေသြးေရာင္မ်ား လႊမ္းျခံဳေနျပီျဖစ္သည္။ထိုမ်က္လံုးမ်ားကို ျမင္ရခ်ိန္တြင္ ခ်ီေရွာင္း ဇူခြား က်ိယီႏွင့္ ေလာင္ညီအစ္ကိုႏွစ္ေယာက္တို႔ ခႏၶာကိုယ္မ်ား ေတာင့္တင္းသြားၾကျပီး ေခါင္းထဲတြင္လည္း အခ်က္ေပးေခါင္းေလာင္းသံမ်ား ဆူညံသြားသည္။သူတို႔၏ အသိစိတ္ပင္လယ္သည္ပင္ သက္ေရာက္ျခင္းခံရဟန္တူျပီး ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္ေသာ ဖ်က္ဆီးလိုသည့္ စိတ္ဆႏၵမ်ား ထြက္ေပၚလာၾကသည္။ရွီယန္၏ နီရဲေသာ မ်က္လံုးအစံုမွ ၾကမ္းၾကဳတ္ေသာ ရူးသြပ္ေသာ ေသြးဆာရက္စက္ေသာ အရွိန္အ၀ါမ်ား တရွိန္ရွိန္ ေတာက္ေလာင္ေနၾကသည္။ရွီယန္သည္ လံုး၀ ပံုမွန္မဟုတ္ေတာပါ။သူက ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္ေသာ တေစၦတစ္ေကာင္ ငရဲ၏ ၾကမ္းျပင္မွ တက္လာျပီး သက္ရွိမ်ားအားလံုးကို တစစီ ဆြဲျဖဲေတာ့မည့္ အသြင္ျဖစ္ေပၚေနသည္။ယခု ရွီယန္ကို ရင္ဆိုင္ရသည္မွာ သံလိုက္ျမဴအေမွာင္ထုထဲမွ အၾကမ္းတမ္းဆံုး သားရဲၾကီးႏွင့္ ရင္ဆိုင္ရသည္ထက္ပင္ ေၾကာက္စရာေကာင္းမည္ထင္ရသည္။"အေျခအေနမေကာင္းဘူး"ခ်ီေရွာင္း၏ မ်က္ႏွာက ပ်က္ယြင္းသြားသည္။ သူက ထိတ္လန္႔စြာျဖင့္"ရွီယန္ မောင္းဆိုး၀ါး ပူးကပ္ေနျပီထင္တယ္...ဒီလို အေျခအေနမ်ိဳးကို ဘယ္လိုကိုင္တြယ္ရမလဲ ငါလဲမသိဘူး""သြားျပီး စစ္ေဆးၾကည့္ၾကရေအာင္"ဇူရွီက အနည္းငယ္ ေျခာက္ျခားေနေသာ္လည္း အလိုအေလ်ာက္ပင္ ရွီယန္႔ထံ ေျခလွမ္းျပင္မိသည္။သူမက ရွီယန္႔ကို ဘာျဖစ္ေနသလဲ ေမးလိုလွသည္။"ရွီကေလး...မသြားနဲ႔..."ခ်ီေရွာင္းက သူမ၏ လက္ကို ဆြဲထားလိုက္သည္။"ရွီယန္ ဒီလိုအေျခအေနျဖစ္ေနမွေတာ့ သူ႔မွာ အသိစိတ္ရွိေတာ့မွာမဟုတ္ဘူး...အခုေန နင္အနားကပ္သြားရင္ သူ႔ရဲ့ ပထမဆံုးပစ္မွတ္ျဖစ္သြားလိမ့္မယ္""ဒါေပမဲ့ သူ ဒီအတိုင္း ဆက္သြားေနရင္ ဒုကၡေရာက္သြားမ်ာေပါ့"ဇူရွီက အနည္းငယ္ ရုန္းကန္ေသာ္လည္း ခ်ီေရွာင္းက ျမဲျမံစြာ ဆုပ္ကိုင္ထားသည္။သူမက ဘာမွမတတ္နိုင္ပဲ ေအာ္ဟစ္လိုက္ေလသည္။"ရွီယန္...နင္ဘာျဖစ္ေနတာလဲ...ငါတို႔ ဘာကူညီေပးရမလဲ"က်ိယီႏွင့္ ဇူခြားတို႔သည္လည္း ရွီယန္႔ကို စူးစိုက္ၾကည့္ေနၾကသည္။သူ႔ထံမွ အေျဖရမလား ေမွ်ာ္လင့္ေနၾကသည္။"အူး........"ရွီယန္က ရုတ္တရက္ ေခါင္းေမာ့ကာ ျမည္တမ္းလိုက္ေလသည္။သူ႔ထံမွ ထြက္ေပၚလာေသာ အူသံသည္ လူသားတစ္ေယာက္ႏွင့္ လံုး၀ မသက္ဆိုင္ပါေခ်။မကုန္ဆံုးနိုင္ေသာ မေကာင္းဆိုး၀ါးအရွိန္အ၀ါက တိုက္ပြဲကြင္းျပင္တစ္ခုလံုး လႊမ္းျခံဳသြားသည္။သိုင္းသမားမ်ားအားလံုး၏ အသိစိတ္ပင္လယ္မ်ားက ၾကမ္းတမ္းစြာ တုန္ခါသြားရသည္။ေလာင္ညီအစ္ကိုႏွစ္ေယာက္၏ ခႏၵာကိုယ္မ်ားသည္လည္း တုန္ခါေနျပီး ဇူခြားလည္း အတူတူပင္ျဖစ္သည္။သူ၏ မ်က္၀န္းမ်ားမွ ေသြးစီးေၾကာင္းႏွစ္ေၾကာင္း စီးက်လာျပီး မ်က္ႏွာက အလြန္တုန္လႈပ္ေျခာက္ျခားဟန္မ်ား ထြက္ေပၚလာသည္။အျခား နီဗားနားအဆင့္သိုင္းသမားႏွစ္ေယာက္သည္လည္း ေလာင္ညီအစ္ကိုလိုပဲ ခံစားရသည္။မ်က္လံုးမ်ားမွ ေသြးစီးေၾကာင္းမ်ား စီးက်လာျပီး ေခါင္းမ်ားကို ဆုပ္ကိုင္ကာ အလွ်င္အျမန္ ထိုင္ခ်လိုက္ၾကရသည္။သူတို႔က ရပ္တည္ရန္ပင္ မတတ္နိုင္ၾကပါ။ရွီယန္သည္ က်ယ္ေလာင္စြာ ျမည္ေၾကြးလိုက္ျပီးေနာက္ ရုန္႔ရင္းၾကမ္းတမ္းေသာ အရွိန္အ၀ါမ်ား ျဖာထြက္လာသည္။ထိုအရွိန္အ၀ါသည္ သိုင္းသမားအားလံုးအေပၚ ဆက္လက္လႊမ္းမိုးေနသည္။နီဗားနားအဆင့္အားလံုး၏ အသိစိတ္ပင္လယ္မ်ားသည္ မခံမရပ္နိုင္ေလာက္ေအာင္ တုန္ခါကုန္ၾကသည္။သူတို႔၏ ေခါင္းထဲတြင္ မေကာင္းဆိုး၀ါး ေအာ္ရာမ်ား ရုန္းၾကြလာသည္။အက်ိဳးဆက္က သူတို႔ မ်က္လံုးအိမ္မ်ားမွ ေသြးမ်ားစီးက်လာျခင္းျဖစ္သည္။ထိုအခ်ိန္တြင္ ဇူရွီကေတာ့ မ်က္ႏွာေလး ျဖဴေရာ္သြားသည္အထိ ေျခာက္ျခားေနေသာ္လည္း အျခား ဘာမွ မခံစားရဟန္တူသည္။သူမသည္ အသိစိတ္ပင္လယ္ မျဖစ္ေပၚေသးေသာေၾကာင့္ ရွီယန္႔ မေကာင္းဆိုး၀ါးအရွိန္အ၀ါ သက္ေရာက္ျခင္း မခံရပါ။ထို႔ေၾကာင့္ က်န္လူမ်ား ဒုကၡမ်ားေနခ်ိန္တြင္ သူမက ဘာမွ မထိခိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။က်ိယီႏွင့္ ခ်ီေရွာင္းတို႔၏ မ်က္ႏွာမ်ားသည္လည္း ပ်က္ယြင္းေနၾကပါသည္။သူတို႔သည္ ေကာင္းကင္အဆင့္ျဖစ္ေသာ္လည္း သူတို႔ အသိစိတ္ပင္လယ္ကို လႊမ္းျခံဳလာေသာ မေကာင္းဆိုး၀ါး အသိမ်ားကို အလွ်င္အျမန္ တိုက္ဖ်က္ေနရသည္။ရွီယန္၏ အူသံတစ္ခ်က္က တိုက္ပြဲတစ္ခုလံုးကို ရပ္တန္႔သြားေစသည္။အားလံုးပင္ ရွီယန္႔ထံသို႔ လွည့္ၾကည့္မိၾကသည္။"လူရႈပ္ေလး...မင္း ဘာျဖစ္ျပန္ျပီလဲ"ေက်ာက္ဖန္း၏ မ်က္ႏွာက နက္ေမွာင္ေနသည္။သူက ခ်က္ျခင္းပင္ ေအာ္ေငါက္လိုက္သည္။"လူေတြကို လန္႔ေအာင္မလုပ္နဲ႔ကြ...မေကာင္းဆိုး၀ါး ပူးကပ္ခံေနရတာဆိုရင္ ျမန္ျမန္စြမ္းအင္ေလ့က်င့္လိုက္...ေသသြားခ်င္လို႔လား...သြား...ေ၀းေ၀းသြားျပီး စိတ္ျငိမ္ေအာင္သြားလုပ္ေခ်"လီယြီ၏ မ်က္လံုးမ်ားက အေရာင္တစ္မ်ိဳးေျပာင္းသြားၾကသည္။သူမက ရွီယန္႔ကို လွမ္းၾကည့္ေနရင္း"ေက်ာက္ဖန္း...နင္ေျပာတဲ့နည္းက သူ႔အတြက္ အလုပ္မျဖစ္ဘူး...အခု သူ႔ မေကာင္းဆိုး၀ါး ပူးကပ္ခံရတဲ့ အေနအထားက ျပင္ပက လာတာမဟုတ္ဘူး...သူ႔ရဲ့ စိတ္ဆႏၵကေနလာတာပဲ...စြမ္းအင္က်င့္ၾကံရံုနဲ႔ ေပ်ာက္သြားမွာမဟုတ္ဘူး...သူေလ့က်င့္ထားတဲ့ ေအာက္လမ္းပညာတစ္မ်ိဳးမ်ိဳးရဲ့ ေဘးထြက္ဆိုးက်ိဳးေၾကာင့္ ဒီလိုျဖစ္ေနတာထင္တယ္...ဒီအေျခအေနက ျပန္ေကာင္းဖို႔ မလြယ္ဘူး""ေဟ...ဟုတ္လား..."ေက်ာက္ဖန္းက အံ့အားတၾကီး ေအာ္ဟစ္လိုက္မိသည္။သူက ရွီယန္႔ကို လွမ္းၾကည့္ကာ စိတ္ရႈပ္ေထြးသြားေလသည္။
----- ----- ----- -------
