Chapter 353: အႏၱရယ္ၾကား
နတ္ဘုရားအဆင့္ သိုင္းသမားရင့္မာၾကီးႏွစ္ေယာက္ျဖစ္ေသာ ခ်င္မင္ႏွင့္ ေျမအရွင္သခင္တို႔သည္ ရွမ္းယြန္က ရွီယန္၏ အဖိုဓါတ္မ်ားကို စုပ္ယူမည္ဆို၍ ေစာင့္ေနၾကျခင္းျဖစ္သည္။
ရုတ္တရက္ ဆိုးဆိုး၀ါး၀ါး ေအာ္ဟစ္သံႏွင့္အတူ ရွန္းယြန္၏ ေသြးအလူးလူးခႏၶာကိုယ္က ေကာင္းကင္ထက္သို႔ ပ်ံ၀ဲတက္လာသည္။
ေသြးစက္မ်ားက ေနရာအႏွံ႔ ျပန္႔က်ဲသြားေလသည္။
ရုတ္တရက္ သန္မာလွေသာ မိစၦာသားရဲၾကီးပမာ ခုန္ထြက္လာေသာ ရွီယန္႔ကို ျမင္ေတြ႕လိုက္ၾကရျပန္သည္။
သူ႔ အမူအယာက ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္ကာ ဓါးထိပ္ဖ်ားကဲ့သို႔ ထက္ျမစြာျဖင့္ ရွန္းယြန္ကိုခ်ိန္ရြယ္လိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။
အားကုန္ထုတ္ကာ သူမကို အဆံုးသတ္ေပးေတာ့မည့္ဟန္တူသည္။
"ေသခ်င္လို႔...."
ေျမအရွင္သခင္သည္ နားကြဲလုမတတ္ ဟိန္းေဟာက္လိုက္သည္။
သူ႔လက္ထဲမွ ယပ္ေတာင္က လွစ္ကနဲ ပ်ံသန္းထြက္သြားသည္။
မီးငွက္ေဘးတြင္ ၀န္းရံေနၾကေသာ ရာႏွင့္ခ်ီေသာ ငွက္ပံုမ်ား အသက္၀င္လာၾကသည္။
အေရာင္အေသြးကြဲျပားျခားနားေသာ ငွက္မ်ိဳးစံုတို႔သည္ ယပ္ေတာင္ထဲမွ ပ်ံသန္းထြက္လာၾကျပီး က်ီက်ီတ်ာတ်ာ ေအာ္ျမည္ကာ ရွီယန္႔ထံ ျဖန္႔ခြဲ၀င္ေရာက္လာၾကသည္။
ထို ငွက္မ်ားက သိပ္ျပီး မၾကီးမားပါ။အေမႊးအေတာင္မ်ားကလဲ ခ်စ္စဖြယ္ျဖစ္သည္။
သို႔ေသာ္လည္း သူတို႔၏ အျမန္ႏႈန္းကေတာ့ လွ်ပ္စီးလက္သလိုျဖစ္သည္။
မ်က္စိတစ္မွိတ္အတြင္း ေလဟာျပင္ကို ျဖတ္သန္းကာ ရွီယန္႔ထံ ေရာက္ရွိလာျပီျဖစ္သည္။
ေရခဲ၊မီး၊အဆိပ္၊ဆူးခြ်န္...အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ တိုက္ခိုက္မႈ အားလႈိင္းမ်ားက ထိုငွက္ေလးမ်ား၏ အာခံတြင္းမွ တိုးထြက္လာသည္။တစ္ခုခ်င္းစီဆိုလွ်င္ အားေကာင္းေသာ တိုက္ခိုက္မႈမ်ားမဟုတ္ေသာ္လည္း အားလံုးစုေပါင္းကာ ပင့္ကူအိမ္လို ျဖန္႔က်က္တိုး၀င္လာေသာအခါ အလြန္အားေကာင္းေသာ ခ်ိတ္ဆက္မႈတစ္ခုျဖစ္လာသည္။
