Chapter 367: နတ္ဘုရား၀ိညာဥ္ျဖဴႏွင့္ လွ်ိဳ႕၀ွက္ရတနာ
ခရမ္းေရႊကြက္ စပါးၾကီးေျမြ ရွစ္ေကာင္သည္ ေခါင္းၾကီးမ်ား ထိုးကာ အျမီးၾကီးမ်ား ရမ္းကာျဖင့္ ရွီယန္႔ရွိေနေသာ ကမ္းပါးယံေပၚ တစ္ဟုန္ထိုး ေလွ်ာတိုက္ တက္လာၾကသည္။
ဦးေခါင္းထဲ ျမဳပ္၀င္ေနေသာ မ်က္လံုးမ်ားက ေၾကာက္စရာေကာင္းေအာင္ ေတာက္ပေနၾကျပီး ရွီယန္႔ကို ေဒါသတၾကီး ၾကည့္ေနၾကသည္။
ရွီယန္က ေအးစက္စက္ ႏွာေခါင္းရွံဳ႕လိုက္ရင္း ေနရာတြင္ပင္ ရပ္တန္႔ေနလိုက္ျပီျဖစ္သည္။
သူတစ္ေယာက္တည္း ထို ေျမြၾကီး ရွစ္ေကာင္ႏွင့္ တိုက္ခိုက္ရမည္ဆိုလွ်င္ေတာ့ အကုန္လံုးကို သတ္နိုင္ရန္ မေသခ်ာေသာ္လည္း ထိုလူငါးေယာက္ႏွင့္ဆိုလွ်င္ေတာ့ ကိစၥမရွိေတာ့ပါ။
သူတို႔၏ စြမ္းရည္မ်ားက ခန္႔မွန္းရခက္ေလာက္ေအာင္ နက္ရွိဳင္းၾကေသာေၾကာင့္ အေျခအေနက ကြာျခားသြားျပီျဖစ္သည္။
ဟုတ္ပါသည္။
အိုင္ရာ၏ ခႏၶာကိုယ္ေလးသည္ ဓါးတစ္စင္းပမာ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ရာ အျမန္ႏႈန္းျဖင့္ လြင့္ပ်ံလာသည္။
သူမက ရွီယန္႔ကို ျဖတ္ေက်ာ္သြားျပီးေနာက္ ထို စပါးၾကီးေျမြအုပ္ရွိရာသို႔ တိုက္ရိုက္တိုး၀င္သြားသည္။
သူမ၏ သြယ္ေပ်ာင္းေသာ ကိုယ္လံုးေလးက ေလထဲတြင္ အေနအထားအမ်ိဳးမ်ိဳးေျပာင္းလဲသြားျပီး လူအမ်ားကို သူမကို လိုက္မွီရန္ မျဖစ္နိုင္ ဟူေသာ ခံစားခ်က္ကို ေပးသည္။
သူမ၏ လက္ေခ်ာင္းမ်ားမွ ျပာလဲ့လဲ့အလင္းတန္းမ်ား တိုးထြက္သြားၾကသည္။
အလြန္ ေပ်ာ့ေပ်ာင္းေသာ အလင္းတန္းမ်ားသည္ အလြန္ ခိုင္ခန္႔ေသာ အင္အားမ်ား ေပါင္းစပ္ပါ၀င္ေနေလသည္။
ျပာလဲ့လဲ့ အလင္းတန္းမ်ားက ေလထုထဲတြင္ တစ္ခုႏွင့္ တစ္ခု ယက္ေဖာက္ယွက္လိမ္သြားျပီးေနာက္ ပိုက္ကြန္တစ္ခုသဖြယ္ စားပါးၾကီးေျမြအုပ္၏ အေရွ႕မွ ပိတ္ဆည္းထားလိုက္သည္။
တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပင္ ေအးစက္ၾကည္လင္ေသာ မန္သြင္းသံတစ္ခ်က္ႏွင့္အတူ သူမ၏ ကိုယ္လံုးေလးက အလ်ားလိုက္ တစ္ေျဖာင့္တည္းျဖစ္သြားျပီးေနာက္ သူမ ထုတ္ေဖာ္ထားေသာ အလင္းပိုက္ကြန္ကို ျဖတ္ေက်ာ္ကာ စပါးၾကီးေျမြမ်ား၏ ဆန္႔က်င္ဘက္အရပ္သို႔ ေရာက္ရွိသြားသည္။
