Chapter 291: ေလဟာနယ္ ျဖတ္သန္း ၾကည့္ျမင္ျခင္း
“ေခါင္းေဆာင္ၾကီး…မာခ်ီက်ဲ…”
[…အခု မိစၦာသခင္ မာခ်ီက်ဲက တစ္ခါ မိုးတိမ္ကြ်န္းမွာ ရွီယန္နဲ႔ ခ်ခဲ့တဲ့ မိစၦာသခင္ မိုဂ်ိတိုပဲဗ်…ဘာလို႔မွန္းမသိဘူး…မူရင္းစာေရးဆရာက နာမည္ေျပာင္းလုိက္လို႔ ]
“ေခါင္းေဆာင္ၾကီး မာခ်ီက်ဲ”
နားစည္ကို စူးရွေစေသာ ေအာ္ဟစ္သံတစ္ခုက ေကာင္းကင္ထက္ရွိ အမည္းေရာင္ တိမ္တိုက္မ်ားၾကားမွ ထြက္ေပၚလာသည္။
ထို မိစၦာတိမ္ထုမ်ားၾကားတြင္ မ်က္လံုးတစ္လံုးထဲ ပါရွိေသာ မိစၦာနယ္သားတစ္ေယာက္ ထြက္ေပၚလာသည္။
သူ႔မ်က္ႏွာက အစိမ္းေရာင္ အစင္းေၾကာင္းမ်ား ျပည့္ႏွက္ေနျပီး သူ႔တစ္ကိုယ္လံုးကလဲ ၀ါးလံုးတစ္ေခ်ာင္းလို ပိန္ကိုင္းကာ ထို အနက္ေရာင္ တိမ္တိုက္မ်ား အၾကားတြင္ အစိမ္းေရာင္အလင္းမ်ား တဖ်တ္ဖ်တ္လက္ေနသည္။
“ေခါင္းေဆာင္ၾကီး…က်ဳပ္တို႔ ဘယ္အခ်ိန္ ထြက္ၾကမလဲ”
ထို မ်က္လံုးတစ္လံုးတည္းရွိေသာ မိစၦာနယ္သားက ရိုက်ိဳးေသာ မ်က္ႏွာအမူအယာကို ေဖာ္ျပကာ လက္ႏွစ္ဖက္ကို ရင္ဘတ္ေရွ႕တြင္ ဆုပ္ျပီး အရိုအေသျပဳသည္။
သူ႔ ခႏၶာကိုယ္ကေတာ့ ေကာင္းကင္ထက္ရွိ တိမ္တိုက္မ်ားၾကားတြင္သာ ရွိေနဆဲျဖစ္သည္။
“စီးယင္ကို ေျပာလိုက္…အဲ့ဒီမွာ ေစာင့္ေနလို႔…”
မာခ်ီက်ဲက က်ယ္ေလာင္စြာ ဟိန္းေဟာက္လိုက္သည္။
မိစၦာေအာ္ရာ စီးေၾကာင္းတစ္ခုက ထို တိမ္တိုက္မ်ားၾကားသို႔ တည့္တည့္ တိုး၀င္သြားသည္။
ထို အစိမ္းေရာင္ မိစၦာနယ္သားသည္ ေျခကားယားလက္ကားယားျဖစ္ကာ တစ္ပတ္ျပီးတစ္ပတ္ လည္ထြက္သြားျပီးေနာက္ တိမ္ထုမ်ားၾကားတြင္ပင္ ေပ်ာက္ကြယ္သြားေလသည္။
မာခ်ီက်ဲက ေအးစက္စက္ ႏွာေခါင္းရွံဳ႕လိုက္ရင္း အရိုးစုစင္ျမင့္ၾကီးေပၚတြင္ မတ္မတ္ ထိုင္ခ်လိုက္သည္။
ျပီးေနာက္ သူ႔ လက္ေမာင္းႏွစ္ဖက္ကို တျဖည္းျဖည္း ျဖန္႔ကားလိုက္သည္။
