Limon Çiçekleriii

Limon Çiçekleri 92. Bölüm

Akşam olup da hava kararmaya başlayınca Lale oyunu falan bırakıp ayaklandı. Bir an önce evden çıkıp Melisler'e gitmek istiyordu. Çocukların gönlünü almıştı. Hediyelerini vermişti. Annesini ve Melisa'yı görmüştü. Burada bıraktığı kıyafetlerinden birkaç parça da almıştı. Artık gidebilirdi. Gitmeliydi. Babası ve Levin'le karşılaşmak şu an istediği en son şeydi, onlar eve dönmeden çıkıp gitmek istiyordu bu evden. Mina Hanım ve Melisa ne kadar dil döktülerse de fayda etmedi, Lale onları kesinlikle görmek istemiyordu. Mina Hanım Lale'yi ikna edememenin verdiği çaresizlikle pes etmişti sonunda. Ailesinin içine düştüğü durum çok zoruna gidiyordu, Lale "Onları kesinlikle görmek istemiyorum." dedikçe gözlerinin dolmasını engelleyemiyordu. Melisa ise "Bari çocukların hatırı için akşam yemeğine kal." diye ısrar ediyordu ama Lale'nin bakışlarından onlarla aynı masaya oturmaktansa açlıktan ölmeyi tercih edeceği o kadar net belli oluyordu ki daha fazla üstüne gitmek istemedi. Zaten Lale çocuklarla konuşmuştu, yarın sabah erkenden gelip onları denize götürecekti. Bunun üzerine Mina Hanım, Lale'nin kahvaltı edeceğinden emin olmak için Levin'le Lemi Bey'i yarın erkenden işe postalayacağını ve Lale'yi Melis ve Merve'yle beraber kahvaltıya beklediğini ilan edince sorun çözülmüş oldu. Yarın sabah önce hep birlikte kahvaltı edecekler, sonra da Lale eskisi gibi çocukları denize götürecekti.

Aslında yarın sabaha dair Lale'nin aklında başka şeyler de vardı. Kafaya koymuştu, yarın mutlaka Adana'ya gidecek ve Batu'yla konuşacaktı. Ama şimdi bunu açıkça dile getirirse hepsinin birden şiddetle karşı çıkacağını bildiği için bir şey söylememişti. Ne annesini ne de Melis'i şüphelendirmemek için yarın çocukları denize götürecek, öğlen olmadan onları tekrar eve getirdikten sonra da vakit kaybetmeden evin bulunduğu sokağın hemen başındaki marketin önünden kalkan minibüslere atlayıp önce İskenderun'a, oradan da otobüsle Adana'ya gidecekti. Adana'ya gittikten sonra Batu'nun yeni ofisini elbet bulurdu, zaten bu akşam Derya'dan adresi isteyecekti. Tabii Adana sokaklarında yine yolunu şaşırıp kaybolma ihtimali vardı ama... Melis'in düğününden önce yine o birbirine benzeyen sokaklarda kaybolduğunu ve hiç beklemediği bir anda Batu ve babasıyla karşılaştığı aklınca gelince kendi kendine gülümsemeden edemedi. Yarın yine kaybolsa ve Batu'yu arasa, "Ben Adana'dayım, seninle konuşmaya geldim ama yine kayboldum. Ofisini bulamıyorum." dese, nerede olduğunu elinden geldiğince tarif etse bulmaz mıydı onu? Her neredeyse hemen yanına gelip onu oradan almaz mıydı?

Bir an önce Batu'yu görmezse kafasında kendi kendine senaryo yazmaktan delirecekti artık. Yarın öğlene kadar nasıl bekleyecekti bilmiyordu. Aşağı yukarı on sekiz saat vardı daha önünde! Nasıl sabredecekti yarın öğlene kadar? Keşke Melis'i dinlemeyip bugünden gitseydi ona. Artık dayanamıyordu. Bu belirsizliği, bu gergin bekleyişi sinirleri daha fazla kaldıramıyordu. Batu'nun ne yapacağını bilmemek, nasıl davranacağını kestirememek öyle kötüydü ki.. Melis aklınca biraz dinlenip kendine gelsin diye Adana'ya bugün gitmesine engel olmuştu ama Lale bu gece doğru düzgün uyuyabileceğinden emin değildi.. Kaç gün öncesinden Toronto'dayken bile uyuyamıyorken bu gece nasıl uyuyacaktı ki zaten? Bütün gece Batu'ya ne söyleyeceğini düşünüp duracaktı. Sabaha kadar karşılaşmalarının nasıl olacağını canlandırmaya çalışacaktı kafasında.
Arabada Melisler'in evine doğru yol alırlarken Melis Lale'yi oyalamak için Derya'nın nişan hazırlıklarından bahsetmeye başlamıştı. Derya'nın hiçbir şeyle ilgilenmediğini, biraz üstüne gidildi mi "Off yeter ben sıkıldım ama!" deyip işin içinden çıktığını ve onu çıldırttığını anlatıp duruyordu. Derya'nın bu umursamaz tavırlarına biraz fazla içerdiği belliydi, Lale bıraksa bütün gün Derya'yı çekiştirmeye devam edecek gibiydi. Fakat nedense birden sustu. Ve telaşla Lale'ye döndü.

"Ay bir dakika!" dedi gereğinden yüksek bir sesle. "Derya'yı şikayet edeceğim derken seni unuttum! Nişanda ne giyeceksin sen? Düşündün mü bir şeyler?"