Limon Çiçekleriii

Limon Çiçekleri 3. Bölüm

Batu hala faltaşı gibi açılmış gözlerle Lale'yi izliyordu. Hristiyan olduğunu nasıl anlamamıştı? Turgut'un dediği gibi cidden ayakta uyuyordu galiba? Peki, buna neden bu kadar şaşırmıştı? Az rastlanan bir şey değildi ki bu? Ayrıca kendisi de önyargılı bir insan değildi, bugüne kadar pek çok Hristiyan veya Musevi arkadaşı olmuştu. Sadece arkadaşları değil, kız arkadaşları da olmuştu. Özellikle de Barcelona'da yaşadığı şu son iki yılda... Böyle şeylerin üstünde duran biri değildi. Elbette bu ilişkiler hiçbir zaman ciddiye binmemişti, örneğin ailesi hiç işin içine karışmamıştı ama kendisinin bu konuda hiçbir önyargısı yoktu. Üstelik Hatay'da ve Mersin'de pek çok Hristiyan'ın yaşadığını da biliyordu. Ama nedense Lale'nin Hristiyan olduğunu öğrenmek onu inanılmaz huzursuz etmişti. Anlam veremediği bir şekilde rahatsız olmuştu, içinden bir ses bunun kendisi için pek de iyi bir gelişme olmadığını söylüyordu. İşte asıl anlayamadığı buydu zaten. Ona neydi ki Lale'nin Hristiyan olmasından? Müslüman ya da Musevi olsa ne fark ederdi? Ya da Budist veya ateist? Lale'nin dini neden ilgilendiriyordu ki onu? Böyle şeylerden rahatsız olacak biri değildi ki o. Şimdi niye bu kadar takılmıştı bu meseleye? 'Birden şaşırdım herhalde.' diye düşündü, başka ne olacaktı ki? Tabii canım sadece şaşırmıştı... Şaşırması da normaldi, daha uçaktan ineli ancak iki saat olmuştu ama durup dururken bir kiliseye gelmişler ve papazla oturmuş karşılıklı çay içerek aralarında Arapça konuşan bir grup kadınla karşılaşmışlardı! Sonuçta her gün başına gelen bir şey değildi bu.

Bu sırada Lale'nin anneannesi ve arkadaşları kendi aralarında hızlı hızlı Arapça konuşmaya devam ediyorlar, bu konuşmalardan fazla bir şey anlamadığı ve söylenenleri pek takip edemediği yüzündeki ifadeden belli olan Lale'ye bakarak birbirlerine bir şeyler söyleyip duruyorlardı. Neden sonra Lale'nin anneannesi Hilda Hanım biraz geride dikilen iki delikanlıyı fark etti. Merakla Lale'ye döndü. Hafif aksanlı bir Türkçe'yle "Laloş kim bu iki genç adam?" Deyince Lale sonunda Arapça konuşmaların kesilmesine sevinerek Turgut'la Batu'ya döndü ve masaya yaklaşmalarını işaret etti.

"Anneannecim bak bunlar Melis'in nişanlısı Selçuk'un Adana'dan çocukluk arkadaşları Batu ve Turgut." Diyerek onları tanıştırdı.

Batu Lale'nin anneannesini yakından görünce iyice dumur olmuştu, bu kadına anneanne demeye bin şahit isterdi! Yirmi dört yaşında bir torunu olan yaşlı bir kadın gibi değildi, en fazla elli beş gösteriyordu. Yüzündeki kırışıklıklar yaşına göre oldukça azdı. Saçları platin sarısı, yüzü de oldukça makyajlıydı. Hatta galiba botoks da yaptırmıştı! Kaşları bir tuhaf duruyordu çünkü. Ama en rahatsızlık verici olanı bakışlarıydı... Gözleri Lale'ninkiler gibi maviydi ama Lale'nin uçsuz bucaksız gibi görünen duru bakışlarının aksine cin gibi bakıyordu o gözler. Lale cümlesini bitirene kadar kendisini de Turgut'u da ikişer defa baştan aşağıya süzmüş, sonra gözlerini dikip tip tip bakmaya başlamıştı kendisine. Bu bakışlar karşısında ne yapması gerektiğini kestiremeyen Batu iyice gerilmişti, 'Elini mi öpmem gerekiyor acaba?' diye geçirdi içinden. Hiç elini öptürecek bir yaşlı havası yoktu gerçi bu kadında ama... Eli öpülmeye kalkışılırsa buna oldukça sinirlenecek biri gibi duruyordu.

Batu sonunda elini uzatarak "Memnun oldum efendim." dediğinde Lale'nin anneannesi de ağır ağır elini uzatarak yalandan tokalaştı kendisiyle.

"Ben de memnun oldum efendim." Diyerek Batu'nun yaptığını tekrarlayan Turgut'un elini de şöyle yalancıktan sıktıktan sonra Lale'ye döndü anneannesi. Bu defa Fransızca konuşmaya başlamıştı.

"Bu iki serseriyle ne işin var senin Laloş?"

Lale gözlerini devirerek aynı şekilde Fransızca cevap verdi.

"Yapma anneanne belki Fransızca biliyorlardır, rezil olacağız bak!"

"Aman bırak onların Türkçeyi bile düzgün konuşabildiğinden şüpheliyim. Şunlara bak... Lümpenlikleri üzerlerinden akıyor." Diyerek aşağılayıcı bakışlarla Batu'yu da Turgut'u da bir kez daha baştan aşağıya süzdü Hilda Hanım.