Limon Çiçekleriii

Limon Çiçekleri 22. Bölüm

Seymur "Bizim resimler nasıldı peki? Yirmi yıl önce buradan denize girerken şimdi Melis'in nişanında yemek yiyoruz. Çok tuhaf değil mi ya?" dedi.

"Neresi tuhaf ya, zaten hayatımız burada geçti. Gayet normal bence." diye burun kıvırdı ona Derya.

Cemal'in ise derdi başkaydı anlaşılan. "Ya onu bırakın da liseden mezun olurken ben o kadar çirkin miydim ya? Neymiş o halim öyle? Gerçekten o kadar tıfıl mıydım?" diye soruyordu gülerek.

Batu ise bu sırada onun bu sorusunu 'sen şimdi de tıfılsın' diye cevaplamamak için kendini zor tutuyordu.

Seymur Cemal'e "Öyleydin tabii." diyerek güldü.

"Korkunçmuşum ya. O sivilceler neymiş öyle... Lale sen nasıl çıkıyordun benimle kızım?"

Batu da aynı şeyi merak ediyordu zaten! Cemal gülerek gözlerini Lale'ye çevirince siniri yine tepesine çıkmıştı. Cemal'in üstüne atlamak istemiyorsa bir an önce bir kadeh rakı istese iyi olacaktı, şarap sinirlerini yatıştırmakta hiç başarılı olmuyordu çünkü. Aksine Cemal böyle laflar ettikçe onu kafasından tutup masaya çarpası geliyordu!

Melis ve Selçuk hala dans ederken başka çiftler de yavaş yavaş pisti doldurmaya başlamışlardı. Cemal'in son sözlerinden sonra Lale'ye bir şeyleri ispatlamayı kafasına koyan Dilara Cemal'i dans pistine sürüklemişti hemen. Onlar masadan gidince Batu da rahat bir nefes almıştı. Cemal'in Lale hakkında söyleyeceği tek bir kelimeye daha dayanabileceğini sanmıyordu çünkü. Turgut da önündeki kadehten birkaç yudum aldıktan sonra Derya'yı dansa kaldırınca masada sadece Lale, Batu, Seymur ve Başak kalmıştı. Batu Lale'yle dans etmeyi her şeyden çok istiyordu ama Lale zor durumda kalır diye sormaya çekiniyordu. Hazır Lale'nin anneannesi ve babasıyla aralarına güvenli bir mesafe koymuşken ortalığı kızıştırarak dikkatlerini tekrar üzerine çekmek istemiyordu. Ne de olsa daha gece uzundu ve Lale'nin nişanın başından itibaren ailesiyle uğraşmak zorunda kalmasını istemiyordu. Ama Lale bütün zarifliğiyle yanında otururken ona dokunmadan durabilmek sandığından da güçlü bir irade gerektiriyordu. Arada sırada kolları birbirine değdikçe kendini kontrol etmekte giderek daha da zorlanmaya başlamıştı Batu. Lale'nin açık omuzları ve boynu hemen yanında davetkar bir şekilde uzanırken kendine hakim olmak gittikçe güçleşiyordu.

Arzulu bakışlarla Lale'nin göğüs dekoltesini incelerken Başak'ın sesini duymasıyla birden bütün vücudu gerildi.

"Batu ya biz de dans etsek mi? Beni dansa kaldırman lazım, Turgut'la senden başka tanıdığım yok valla bütün akşam böyle oturmak istemiyorum burada."

Başak'ın sesini duyduğu anda ne kadar huzursuz olduğunu vücut dili ele vermişti zaten. Göz ucuyla Lale'ye baktığında onun ısrarla önündeki tabağa bakmakta olduğunu görünce şöyle bir içini çekti. "Yani şey... Bilmem ki..." derken Lale'ye kaçamak bakışlar atmaya devam ediyordu ama Lale ısrarla yalnızca önündeki tabağa bakmayı sürdürüyordu.

Durumu az çok anlayan Seymur Lale'nin halini hiç beğenmediğinden "Hadi Lalecim gel biz de dans edelim, bir biz kaldık böyle." diyerek Lale'nin elini tuttu. Ama Lale elini sertçe çekerek "Ben dans etmek falan istemiyorum!" dedi öfkeyle. Sonra alev alev yanan mavilerini Batu'ya çevirdi. "Tabii biz seni tutmayalım Batu. Siz gidin dans edin. Eski günleri yad edin."

Başak zaten çoktan ayaklanmıştı bile. Batu'nun yanına gelerek "Hadi Batu gelsene." diyerek Batu'yu çekiştirmeye başlamıştı.

Lale "Evet hadi Batu. Bekletmesene Başak'ı!" dedikten sonra bir hışımla onlara arkasını döndü. Batu'nun Başak'ın elinden tutarak piste doğru yürümesini izlemek istediği en son şeydi.

Batu bu durumdan nasıl sıyrılacağını düşünüyordu ama ne yazık ki aklına bir şey de gelmiyordu. Piste doğru yürürken son bir umutla Başak'a "Gel oturalım Başak. Dans etmemize gerek yok ki." dese de Başak onu duymamış gibiydi. Elini tutup beline götürdüğünde Batu yenilgiyi kabul etmişçesine içini çekti. Lale'ye bakmaya korkuyordu aslında ama masaya doğru kaçamak bir bakış fırlattığında Lale'nin sırtının dönük olduğunu ve hararetli bir şekilde Seymur'la konuştuğunu gördü.