Faked

Chapter 67

"Sara! Let's take a picture together." excited na sabi ni Jill nang tumakbo siya papunta sa akin pagtapos niyang magpa-picture kasama ang pamilya niya at si Jinggoy.

"Ako muna," ani Win nang lumapit din siya sa akin kahit hindi pa siya nakakapagpa-papicture kasama ang uncle niya.

"What the? Ako ang unang best friend kaya ako muna!" singhal ni Jill.

"Ako muna, naiirita na ako sa toga ko." Pilyong nilayo ni Win si Jill sa akin kaya naman nag-umpisa na naman silang magtalo. We already graduated by they're still like Tom and Jerry. Ngumiti ako at umiling bago awatin ang dalawa at hilahin sila para tumabi sa magkabilang gilid ko.

"Jinggoy, pwedeng paki kuhanan mo kami ng picture?" sabi ko at agad naman siyang lumapit sa amin. Kasabay noon ay ang pag-akbay ko sa dalawang kaibigan kahit pa hirap akong abutin ang balikat ni Win.

"Okay, say cheez whiz!" As if on cue, sinabi nga namin iyong tatlo kasabay nang pag-click ni Jinggoy sa dala niyang DSLR. Nagtawanan kami nila Jill bago ako mapalingon kay manang at Manong dahil sila ang um-attend sa graduation ko. Dad's still mad at me for what happened so he didn't show up today, but it's okay. In expect ko naman nang mangyayari iyon since natuloy ang balak naming pag-divorce ni Bongbong one month ago..

After our conversation that day, he filed a divorce but since divorce by mutual consent cannot filed within first year of marriage. It will take years for us to get a final court judgement.

That means, Bongbong and I are still married and living together. Sa guest room na siya natutulog simula nang umuwi si Borgy, kahit din nasa iisang bubong pa rin kami ay madalang na kaming magkita dahil na rin sa busy schedule. Mag-uusap man kami ay tungkol lang iyon sa mga bills at pamilya namin since medyo naging complicated ang relasyon ng mga tatay namin.

Bongbong had a physical fight with his father, isang gabi ay umuwi siyang may pasa sa mukha kaya kinumusta ko siya. Although hate to admit it, concern pa rin ako sa kanya, my love for him will not just disappear like a bubble. It will take time and I'm trying my best to move on.

Regarding naman kay Ms. Leni, hindi na namin na-encounter ang isa't isa after ng conversation namin sa hallway, although nagkikita pa rin kami dahil isa siya sa mga professor ko. She's surprisingly not showing her hostility towards me, siguro ay dahil nabalitaan na rin niyang nag-file ng divorce si Bongbong.

Maraming nangyari sa loob ng dalawang buwan, bukod sa issue ko kay Bongbong at Ms. Leni ay uluyan nang bumagsak ang company ng parents ni Jill, nag-pull out na rin kasi si dad ng investment kaya tuluyang na-bankrupt but despite all the problems-masaya at buo pa rin ang pamilya ni Jill.

As for Win, noong una ay awkward pa kami sa isa't isa dahil sa sudden confession niya sa akin, pero gaya ng dati ay umasta siya na parang normal ang lahat at walang nangyaring confession kaya naman naging komportable ulit kami sa isa't isa. Siya ang madalas magpaalala sa akin na 'wag kong i-over work ang sarili ko sa pag-review noong exam month dahil makakasama raw kay baby kapag na-stress ako.

Thankfully, okay naman ang pregnancy ako at never nakahalata si Bongbong since magkaiba na kami ng kwarto at hindi gaanong nagkikita. Malapit na akong mag-second trimester pero hindi pa rin gaanong halata ang baby bump ko, aakalain ko ngang hindi ako buntis pero ang sabi sa akin ng OB ko ay normal lang daw 'yon since mostly ng first time mom ay maliit talaga magbuntis.

Bukod kay Win at Jill, alam na rin ni manang at Manong ang about sa pregnancy ko. Sa ngayon, silang apat pa lang ang nakakaalam at wala akong balak na ipaalam pa sa iba ang tungkol sa pagbubuntis ko, not even to my father.

"Cr lang ako, susunod ako sa parking lot." Paalam ko kina Jill dahil sabay-sabay kaming magce-celebrate kasama ang mga pamilya namin na um-attend sa graduation.

"Samahan na kita." ani Jill.

"No, it's okay. Saglit lang ako."

"Okay, we'll wait for you." Tumango ako at nagpunta na ng cr, muntik pa akong maligaw dahil hindi pamilyar sa akin ang venue.

"Sara." Agad akong napahinto nang marinig ang pamilyar na boses saktong paglabas ko ng cr.