Faked

Chapter 24

Hindi ko alam kung ilang minuto na akong nakatayo sa harapan ng office ni Bongbong. Kanina pa natapos ang klase at kanina pa ako narito ngunit hindi ko pa rin nakukuha ang lakas ng loob na kumatok. Kung dito sa private offce niya ako pinapunta at hindi sa faculty ay isa lang ang ibig sabihin noon, tungkol sa personal life ang pag-uusapan namin at hindi tungkol sa studies ko.

Malalim akong bumuntong hininga at tinitigan ang pinto ng ilang segundo bago tuluyang kumatok doon.

"Come in." I almost flinched when I heard Bongbong's baritone voice. For one last time, umihip ako ng hangin at ibinugad iyon bago iikot ang doorknob at itulak ang pinto kung saan likod agad ng asawa ko ang bumungad sa akin.

"Let's have a proper talk." aniya nang isara niya ang blinds ng bintana ang lumingon sa akin.

Niluwagan niya ang pagkakasuot ng kanyang neck tie at saka hinubad ang suot niyang salamin at ipinatong iyon sa mesa niya.

"Are you sure we're going to talk in h-here? Hindi ba pwedeng sa bahay? What if someone caug—"

"You're overthinking too much. Come here." utos niya sa akin dahil nakasandal ako sa likuran ng pinto. Naguguluhan man ay lumapit pa rin ako sa mesa niya at balak na sanang maupo sa katapat noong upuan pero laking gulat nang hawakan niya ang palapulsuhan ko. "I didn't tell you to sit."

"Oh, s-sorry, sir." nahihiya kong sabi nang iiwas ko ang tingin sa kanya.

"What's wrong with you?" tanong niya nang sa wakas ay bitawan niya ako. Napahawak ako sa palapulsuhan ko at saka umiling-iling.

"Nothing." tipid kong sagot hanggang sa maramdaman kong naglakad siya palapit sa akin at wala akong magawa kung hindi ang mag-angat ng tingin sa kanya matapos siyang tumayo sa harapan ko at mapasandal ako mesa niya.

"Bakit mo ko iniiwasan?" Naitago ko ang labi ko dahil hindi ko inaasahan na tatanungin niya. Why does he care? Noong dati na iniwasan ko siya after nang unang beses na may nangyari sa amin ay wala naman siyang pakialam kahit na hindi ko siya pansinin. I tried my best to avoid him because I'm embarrassed but I ended up regretting it, in the end ako rin ang unang um-approach sa kanya. But now, siya itong unang nag-insist na mag-usap kami.

"I don't get you." mahina kong sabi, hindi naman na ako lasing pero pakiramdam ko ay may lakas ako ng loob na sabihin sa kanya kung ano ang nararamdaman ko.

"What?"

"I mean, may times na magagalit ka sa 'kin. You treat me unfairly then you'll suddenly change your attitude towards me. Parang noong anniversary natin, nagalit ka sa 'kin pero bigla mo akong sinundan sa infirmary, y-you even initiated a kiss na hindi mo naman ginagawa." Inalis ko ang tingin sa kanya at yumuko habang pinaglalaruan ko ang mga kamay ko.

"And l-last night, you had s*x with me when you were sober. You even kissed me on the forehead that you haven't done to me for a long time." Hindi ko alam kung saan ko nahuhugot ang confidence ko para sabihin ang lahat ng iyon but one thing for sure, I'm starting to learn how to express myself properly.

"Is that the reason why you left early this morning?" seryoso niyang tanong at tumango naman ako pero tila natigilan ko nang marinig ko sa bibig niya ang pamilyar na linya.

"Come on, look at me. I'm right here." Parang may kuryenteng dumaloy sa akin nang hawakan niya ang baba ko at iangat iyon para mapatingin ako sa kanya. Marahas pa akong napalunok nang lumambot ang ekspresyon niya habang nakatingin sa akin. What's going on? Why is he suddenly acting like this? He's confusing me.

"Do you have any idea how much I am holding back?" tanong niya, dahilan para mas lalo akong ma-confuse.

"I-I don't know what you mean. Why would you hold back? Hold back saan?" Saglit niya akong tinitigan at saka siya malalim na bumuntong hininga.

"Nevermind. Let's not continue this conversation-"

"No, ayoko. Gusto ko pag-usapan na natin ngayon. I want to clear our misunderstandings if there's any."

"You're being bold these past few days." nakangisi niyang sabi, and for some strange reason nahiya ako kaya nag-iwas ulit ako ng tingin sa kanya.

"S-Sorry."

"Bong, are you inside?" Sabay kaming napatingin sa pinto ni Bongbong  nang marinig ang boses ni Ms. Leni sa labas matapos niyang kumatok ng isang beses. Agad akong umalis sa pagkakasandal ko sa mesa at mabilis namang lumayo sa akin si Bongbong.

"Yes, pasok ka." Napahigpit ako nang hawak sa strap ng tote bago ko nang marinig iyon. It's upsetting that he let Ms. Leni in even though we haven't finished talking. In the end, hindi pa rin ako ang prioritize niya. Bakit ba hindi ako matuto-tuto? I'm so stupid.

"Oh, Sara. Nandito ka pala. What happened?" Tanong ni Ms. Leni nang makapasok siya sa loob. Halatang hindi ito nang unang beses na nakapasok siya rito.

"I'm scolding her because she almost got into a fight with Liza's group earlier." ani Bongbong at napakagat na lamang ako sa labi ko. Paano niya nalaman na muntik akong mapaaway? Napadaan lang naman siya sa classroom kanina kaya hindi niya akam kung ano ang eksaktong nangyari.

"Is that so? Are they perhaps bullying you? Or may kinalaman 'yon sa picture na kumakalat ngayon?" Marahas akong napalunok nang tanungin iyon ni Ms. Leni, what does she mean-wait, don't tell me... Naka-upload na ang picture na ipinakita sa akin ni Liza kanina?

"What picture?" tanong ni Bongbong na nagpakaba sa akin. He might hate me completely when he sees the picture of me and Win. What do I do?