Faked

Chapter 37

"Did you sleep well?" Marahan akong nagkusot ng mata at tiningnan si Bongbong na nakahiga sa tabi ko. Saglit pa akong tumingin sa labas at nakitang gabi na.

"When I did I fall asleep?" tanong ko bago bumangon ngunit awtomatiko akong nahiga ulit nang makitang wala akong suot. I'm completely naked.

"You should exercise more, Sara. You passed out after our third roun-"

"I'm sorry! I-Isang beses lang kasi natin ginagawa 'yon, hindi ako prepared kapag maraming beses." seryoso kong rason ngunit nabigla ako nang bigla siyang natawa. Inangat ko tuloy ang comforter hanggang sa matakpan ang kalahati ng mukha ko. Pakiramdam ko ay ang pula-pula ng pisngi ko. Why am I always embarrassing myself in front him?

"That's cute." nakangiti niyang sabi bago hawakan ang ulo ko at marahan iyong tapikin, "Sorry, I became too greedy. How's your body? Are you hurt anywhere?"

Tipid akong umiling kaya naman tumayo na ito at nag-abot sa akin ng bathrobe. Dahil doon ay bumangon na ako ulit at sinuot iyon habang nakatalikod siya. Bakit pa ba ako nahihiya, eh nakita naman na niya ang katawan ko kanina? Ugh! I need to get used to it because he said we will do this often.

"Nagpa-room service na lang ako ng dinner, bukas sulitin natin ang bakasyon dahil uuwi na rin tayo sa hapon." ani Bongbong nang alalayan niya ako patungo sa lamesa kung saan naroon na ang mga pagkain na mukhang kahahain lang. Medyo nanghinayang tuloy ako, hindi man lang kami nakalabas ng hotel dahil nakatulog ako. Muntik nang mawala sa isip ko na saglit nga lang pala ang bakasyon namin dahil sa Monday ay may pasok na.

Hindi naman kami pwedeng sabay na mawala, although hindi naman magiging big deal iyon o mapapansin ng mga estudyante, kailangan pa rin namin mag-ingat. We're still in the Philippines, may possibility pa rin na may maka-encounter kami rito na nakakilala sa amin.

"Sorr-"

"Don't say sorry, it's my fault. Pinagod kita kaya nakatulog ka." aniya, dahilan para maitago ko ang labi ko at lingunin siya matapos niyang iatras ang upuan para sa akin. Ngumiti ako nang tipid at saka naupo roon. "Thank you."

"Oh right, your phone's kept ringing earlier."

"Hmm, baka si Jill 'yon. I'm sure mangangamusta siya, I forgot to message her." sabi ko nang kunin ko ang kubyertos at sinimulang kumain na. Habang nasa harapan ng hapunan ay marami kaming napag-usapan ni Bongbong gaya na lang nang nangyari kahapon kay Liza. Hindi na niya kasi natanong sa akin ang tungkol doon dahil mas nag-focus siya sa pag-comfort sa akin matapos kong sabihin sa kanya ang sinabi sa akin ni mommy noong magkita kami sa living room ng bahay.

Brining up niya rin ang topic tungkol kay Win dahil napapansin daw niya na hindi na siya sumasama sa amin ni Jill.

"He said he doesn't want us get dragged into his problems." sabi ko bago uminom ng tubig at maalala ang mga kinikilos ni Win nitong mga nakaraang araw. Bukod kasi sa dinidistansya niya ang sarili niya sa amin ay napapansin ko rin na nagka-cut siya ng class o kaya naman ay umuuwi siya ng maaga. Hindi rin nakakatakas sa paningin ko ang ilang pasa niya na hindi gaano ka-visible dahil natatakpan ng uniform niya.

"Do you like him?" tanong ni Bongbong, dahilan para masamid ako. Sunod-sunod akong naubo kaya naman tinapik-tapik ko ang dibdib ko.

"W-What? You know I love"

"No, that's not what meant. Sorry, I mean. Do you like him as a person?" Paglilinaw niya. Itinago ko na lamang ang labi ko at marahang tumango. This time, I don't want to lie to him. I really like Win as a person, he was mean to me when we were kids but now that we are already adults, masasabi ko na mabuti siyang tao.