Faked

Chapter 79

I can't contact her. I didn't know what happened but her phone stopped ringing, did she turn off her phone? Does she not want to talk to me? What if something happened?

"Come on, Sara. Please, want to hear your voice." desperadong sabi ko habang naglalakad ako nang pabalik-balik at pilit pa rin siyang tinatawagan kahit puro unattented ang naririnig ko.

What if she already left me? What if she's done putting up with my attitude?

Noong araw na 'yon ay hindi ako nakatulog. She didn't go home, noong ako ba ang hindi umuwi ganito rin siya ka-anxious? What am I doing all this time?

"Fuck." mura ko bago bumangon ng kama at magpalit ng pang-jogging, tumakbo ako nang tumakbo sa village at nang sa pag-uwi ko ay nagmadali akong umakyat ng kwarto pagtapos makita ang kotse ni Sara na nakaparada. She's home, she didn't leave me.

Nang makita ko siya ay nablangko ang isip ko, wala akong ibang gustong gawin kung hindi ang yakapin siya kahit pa pawis ako. Wala na akong pakialam kung ano ang mangyari sa akin, in the end, I will still choose Sara over my reputation.

"Thank God you are safe. I'm sorry, Sara. Please, don't suddenly disappear like that again." Makaawa ko habang ang mukha ko ay nakabaon sa leeg niya. Hindi ko namamalayang tumutulo na ang luha sa mga mata ko.

"Where have you been? Bakit naka-off ang phone mo?" tanong ko, pilit pinipigilan ang pag-iyak pero nahirapan ako lalo na't maramdaman ko ang kamay niya sa ulo ko at tinapik iyon.

"I'm sorry, I need some time to be alone. Masyado akong maraming iniisip and that caused me to have a mental breakdown." aniya, dahilan para makuyom ko ang kamao ko. It's my fault, I knew her history, I knew her traumas and yet I'm doing it with her. Anong pinagkaiba ko sa mga magulang niya?

Kumalas ako sa pagyakap kay Sara mula sa likuran at saka siya marahang hinarap sa akin bago punasan ang mata ko. She looks so tired.

"I'm sorry, I wasn't able to reply to your messages last nig-"

"It's okay, hindi naman na bago 'yon sa 'kin." Ngumiti siya nang pilit at iniwas ang tingin sa akin.

"Are you mad?" Marahan niya akong nilingon nang tanungin ko iyon sa kanya. What am I even thinking? Of course, she's going to be mad, I mean... who wouldn't? If I were her ay magagalit ako sa akin, baka matagal na akong umalis sa relasyon pero hindi gano'n ang kaso kay Sara. She's too kind and understanding, I don't deserve her but I don't want to lose to her either.

"No, Bong. I'm not mad, I never got mad at you no matter how many times you treated me unfairly." Bahagya akong napapitlag nang makitang namuo ang luha sa mga mata niya. "But I was hurt,"

"I'm sorry, Sara. I know I've been a jerk to you these past few years. Sorry for hurting you, I didn't mean it. I will make it up to you, just please don't disappear like that again, hmm?" paglalambing ko at napangiti naman ako nang tumango siya. I've decided, this time... I'm not going to be manipulated by Leni. I will turn the table no matter what happened.

"Where did you stay last night?" tanong ko nang magising siya at subukan siyang pakainin. She suddenly passed out earlier, turns out she have a fever.

"I really can't remember the name of the hotel." aniya, "Yesterday, nag-drive ako ng hindi ko alam kung saan ako pupunta hanggang sa mapahinto ako sa park. I-I stayed there for a few hours and even though it rained, I didn't leave. Nagising na lang ako sa hotel at sabi ng staff ay may babae raw ang nagdala sa 'kin doon. That's all I remember."