Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Christiana:
"Zijn we er al?" Vroeg ik terwijl een bel blaasde van mijn kauwgom. Bilal schud met zijn hoofd. "Bijna." Antwoord hij en neemt een afslag. Ik zucht. Ik keek naar mijn moeder terwijl ze rond keek.
"Gaat het?" Vroeg ik. Ze keek naar me en glimlachte. Ik wou wat zeggen maar mijn telefoon ging af.
Jayven: Dus je bent serieus weggegaan? Ik: Jup Jayven: Was niet nodig, ik vind je toch Ik: Zal wel JZ. Jayven: Jz? Serieus? Ben je echt zo boos baby? Ik: Ik ben je baby niet. Je vind me niet. Laat me. Jayven: Dus je haalt me gewoon zo weg bij mijn kind? Ik: Wat wil je doen? Je kan niks doen, letterlijk niks. Je bent zo vaak in onzin gekomen dat je niet eens gezag krijgt. Jayven: Hoe kan je dit zeggen? Ik: Makkelijk. Jayven: Hoe kan je zo zijn? Fuck dat kind ook, waarschijnlijk is het niet eens van mij. Ik: Het is je kind niet? Ik ben echt klaar met jou. Ik kom nooit meer terug. Ik zou nooit met je moeten gaan. Ik haat jou! Jayven: Dat zullen we nog wel eens zien Ik: Doei Jayven.
Ik grinnikte tegen mezelf en blokkeerde zijn nummer. Ik deed mijn ring af en gooide hem ergens in mijn tas. Bilal liep terug naar ons toe en pakte mijn tas. "Kom." Zei hij. Ik en mijn moeder volgde hem. En nieuw hoofdstuk van mijn leven....
