Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Christiana:
Ik deed langzaam mijn ogen open en paste mijn houding aan. Ik keek naar links en zag dat Kiara nog steeds diep in slaap was. Waar ik ben? Ik weet het niet. Hoe het met me gaat? Fucking slecht. Mijn hoofd doet pijn en ik heb een douche nodig. Ik weet niet hoe lang en waar ik ben. Alles wat ik weet is dat Aylena niets te maken heeft met wat er nu aan de hand is, omdat ze vastgebonden is aan een stoel voor me. "Zo dom zijn we...." zei Kiara waardoor ik naar haar keek. "We hadden er meteen op moeten rennen zodra we losraakten." zei ze lachend. Ik lachte ook en we keken allebei naar Kiara en zagen dat ze langzaam wakker werd.
"Dit is allemaal jouw schuld!" Zei Kiara terwijl ze naar haar toeliep. Ze sloeg haar op het hoofd en ik lachte een beetje voordat ik tegen de muur leunde. Nadat de plek was ontploft, waren Kiara en ik ergens anders heen gebracht. We probeerden er een punt achter te zetten, maar we werden bewusteloos geslagen. Door wie je denk je zeker? Ik heb geen enkel idee. Ik wil gewoon naar huis gaan, eten, eindelijk douchen en een gelukkig leven leiden. "Kiara, laat haar met rust." zei ik met een zucht. "Door haar zitten w-"
"Ze wordt al gemarteld. Laat haar gewoon." zei ik terwijl ik opstond. Ze smakte op haar lippen, maar ging toch van haar weg. Ik stofte me een beetje af en keek naar mijn vuile outfit. "Hoe k-" Kiara werd afgesneden toen de deur openging. We keken alledrie op naar Samir en ik rolde mijn ogen. Hij is degene die ons elke 3 uur controleert, om er zeker van te zijn dat we oké zijn. Hoe kunnen we in vredesnaam oké zijn, als we tegen onze wil worden aangehouden??! "Dames, alles goed?" vroeg hij terwijl hij zijn handen in elkaar sloeg en ze wreef. Ik neuriede als antwoord en zijn ogen dwaalden naar Aleyna. "Willen jullie wat te eten?" Vroeg hij.
"Eh ja." zei Kiara. Hij lachte voordat hij me aankeek. "Wat lust je?" Vroeg hij. "Alles is goed. Behalve pizza met ananas."zei ik. Hij lachte. Ik nam de tijd om naar zijn functies te kijken. Ik heb hem eerder gezien, ik weet het zeker.
Hij komt zo bekend voor alleen ik weet niet van wat. "Saffi, ik ben zo terug." hij vertrok en ik keek terug naar Kiara. "Hij ziet er bekend uit." zei ik terwijl ik naar het kleine bed in het midden van de kamer liep. "Ja?" Vroeg ze. Ik knikte en legde mijn hoofd in de palm van mijn handen.
Flashback, 9 jaar geleden:
"Klaar!" Schreeuwde ik opgewonden toen ik naar mijn vader rende. Hij draaide zich om en keek me aan met een enorme glimlach. "Echt?" Zei hij toen hij me optilde. Ik liet hem de cupcake zien en Nasser ging verder met de cupcakes. "Ik ben zo trots op jullie." zei hij. Zijn telefoon ging af en hij legde me neer. Hij liet me een foto zien van een jongetje, ongeveer van mijn leeftijd.
Een stralende glimlach. Ik keek hem verward aan. "Wie is dat?" Vroeg ik. "Op een dag kom je erachter."
Einde Flashback.
Dat is de jongen, dat is Samir. Ik weet niet wie hij is, maar het heeft iets te maken met mijn vader.
