Lya:
Ik zag Christiana op de bank zitten en toen zag ik dat haar ogen opgezwollen waren, alsof ze niet veel slaap had. "Gaat het?" Ik vroeg om naast haar te gaan zitten. Ze keek uit naar de tv en knipde met mijn vingers, waardoor ze uit haar gedachten schudde. "Huh?" "Gaat het?" Herhaalde ik. "Ja" antwoordde ze zachtjes. "Wat hebben jullie gedaan?" Vraag ik.
"We praatten een beetje, en we hadden gezoend, het laatste wat ik herinderde is dat hij zei dat hij van me hield voor dat ik ik slaap viel." Zei ze. Ik keek haar aan, knipperde een paar keer voordat ik mijn hoofd schudde. "Cute." zei ik en ze glimlachte een beetje.
Cesar kwam in de woonkamer, zonder shirt.
Dat is raar. Deze heeft altijd een shirt aan. "Eh, bedek je buik botje." Zei Christiana. "Je weet dat ik een grapje maak?" Vroeg ze lachend. "Zal wel." riep hij terug en we moesten allebei lachen.
3 uur later:
"Oehh mag ik er een?" Vroeg ik aan Amine die een pak snoep at. Hij knikt en geeft me een snoepje. "Nee niet die." Zeg ik. "Wollah echt een dikzak." Zegt hij. Ik steek mijn middelvinger op en pak het anders snoepje. "Ik ben niet dik, hier zit een baby in." Zeg ik en wijs naar mijn buik. "En je vertelt me het nu pas?! Een fucking jaar heb je gelogen?!" Schreeuwt Nasser.Ik zie hem naar beneden komen met Christiana achter hem aan en probeerd met hem te praten. "Het is echt niet zo'n probleem." zei ze zachtjes.
Christiana:
Dit is waarom ik het hem niet wilde vertellen. Jup, ik heb hem eindelijk verteld hoe ik mijn maagdelijkheid verloor. "Niet zo'n groot probleem?!!!" Schreeuwde hij. Hij stopte bij de een na laatste stap en ik stond op de vierde. Hij draaide zich om en keek me aan, woede in zijn ogen. "Wie heeft het gedaan?" Vroeg hij. Ik haalde mijn schouders op en keek hem niet aan . "Christiana, ik vraag wie het gedaan heeft?"Zegt hij kalm. "Wie deed wat?" Vroeg Jaydem en ik keek de woonkamer rond om te zien wie er waren.
Kevin, Amine, Cesar, Jayden en Lya. Ik weet dat ik niet voor altijd tegen hem kan blijven liegen. Hij zal toch de waarheid ontdekken. "Younes." mompelde ik terwijl ik naar de grond keek. "Je weet dat ik je niet hoor -" "Younes!" Zei ik een beetje luider. "Younes? Als in onze neef Younes?!" Schreeuwt hij.
