Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Christiana:
"Ben je klaar?" Vroeg Jayven terwijl hij betaalde. Ik knik en we zijn weggegaan. Natuurlijk ga ik hem terug betalen, hij word alleen boos als ik er nu over begin en ik wil niet dat zijn mood verpest word. No golddiggers here lol.
"Kunnen we naar het winkelcentrum gaan?" Vroeg hij toen we naar zijn auto liepen. Ik opende mijn mond om te antwoorden, maar werd door een schreeuw afgesneden. "OMG! OMG! JZ!" schreeuwde een meisje terwijl ze naar ons toe rende. "Oh mijn God, mag ik een foto? Je bent zoveel knapper in het echt. Kun je mijn arm ondertekenen? Denk je dax oh, praat ik te veel?" Zei ze.
Ja! Je praat inderdaad te veel.
"Ga je vaak op vakantie trouwens, want ik zie het vaak op je snap en is dit je vriendin? Of een van je hoe-" "Wil je de foto of niet?" Vroeg Jayven, een beetje geërgerd. Ze knikte opgewonden en gaf me haar telefoon en ik nam de foto's. "Kan ik ook een foto met je maken?" vroeg ze terwijl ik haar haar telefoon overhandigde.
Maar ik ben niet beroemd😐.
"Eh, zeker." zei ik toen ze Jayven de telefoon overhandigde en hij de foto's nam. "Ik kan niet geloven dat ik je eindelijk heb ontmoet." zei ze terwijl ze naar Jayven keek. Hij glimlacht nep. Na nog een paar minuten gepraat te hebben, ging ze eindelijk weg. "Ik weet zeker dat geen enkele andere fan zich als haar gedraagt." zei ik terwijl ik op de passagiersstoel zat. Ik deed mijn gordel om toen hij achterover leunde op de stoel van de bestuurder.
"Het is alsof ze zo aardig en irritant is op hetzelfde moment." zei hij. Ik lachte een beetje en hij startte de auto. "Winkelcenterum?" Zei ik. "Het is Kerst, is het winkelcentrum open?" vroeg hij terwijl hij wegreed. "Ik wil gewoon naar een eettent gaan." zei ik. "Prima, maar we blijven maar een uur." Ik glimlachte en hij rolde met zijn ogen.
-
"Ben je al klaar?" Vroeg Jayvn. Ik keek naar hem terwijl hij onze omgeving bekeek. Het winkelcentrum was niet helemaal leeg, er liepen een paar mensen rond. "We zijn hier nt letterlijk 15 minuten." zei ik terwijl ik mijn telefoon op tafel legde en hem mijn volle aandacht gaf. Hij keek me aan en smakte zijn lippen. "Waarom kijk je me zo aan?" Vroeg ik. "Gewoon. Je ziet er mooi uit vandaag." Ik lachte en rolde mijn ogen met een lach op mijn gezicht. "Dankjewel." Zei ik verlegen. We
"Hier gaan we met het staren." zei hij over zijn armen en leunde achterover in zijn stoel, een beetje slungelend. Ik lachte een beetje en keek van hem weg, kijkend naar twee kinderen die door het winkelcentrum liepen. "Je weet dat ik het weet, toch?" Vroeg Jayven terwijl hij me in de gaten hield. Ik keek hem met een wenkbrauw aan. "Wat weet?" Vroeg ik. Hij zuchtte en legde zijn handen op de tafel en balde zijn vuisten. Ik keek naar zijn handen en toen naar hem toe.
"Je verkrachting..." mompelde hij, maar ik hoorde het. Mijn lichaam verstijfde en ik verbrak oogcontact met hem. Hoe doet hij- oh. Ik was vergeten dat hij bij de begraafplaats luisterde. "Ik ben klaar om te gaan." zei ik terwijl ik opstond en hem compleet negeerde. Ik doe mijn best om die hele situatie achter me te laten, maar op de een of andere manier lukt het niet. "Als je wilt pr -" "Jayven, ik wil er niet over praten!" Dat kwam erger uit dan bedoeld, maar dat kon me niet schelen. Hij keek me een paar seconden aan, voordat zijn ogen groter werden. Shit.
"Ik probeer alleen te helpen, en met wie denk je dat j-". "Kunnen we nu geen ruzie maken?" Zei ik zuchtend. "Het is niet relevant." Zei hij. Toen ik bij de auto was aangekomen, was hij al aan het bellen. "Hou op met mij bellen broer. Ik probeer dingen te regelen!" Schreeuwde hij, hing op en draaide zich om en keek me aan.
Ik nam niet de moeite om iets te zeggen. Ik ging gewoon in de auto en gooide de deur dicht.
