Աղջիկը հարցնում է՝ ձեռքի թեթևակի շարժումով մաքրելով գլորվող աղի կաթիլը.
-Իսկ որտե՞ղ ես կարողանում գտնել ու ճանաչել ինքդ քեզ:
Հնչում է միանգամայն հակիրճ պատասխան.
-Իրականության սահմաններին:
Oups ! Cette image n'est pas conforme à nos directives de contenu. Afin de continuer la publication, veuillez la retirer ou télécharger une autre image.
Կապուտաչյան բացում է առանձնատան առջևի դուռը, նրա ոտքերի մոտ անմիջապես վազում է սիրելի կենդանին:
-Հիմա չէ, Մա՛քս։
Նա բարկանում է կենդանու վրա, իսկ սևահերը տխուր ժպիտով կռանում է ծնկների վրա և սկսում սիրել շանը:Խոհանոցից դուրս է գալիս Ելենան:Հայկը շրջվում է և կոպտում սիրելիին.
-Կարող ա՞ քայլես:Իրանով հետո կզբաղվես:
Գայանեն ուղղվում է և հայացքով հանդիպում կնոջը:
-Ի՞նչ ա կատարվում:Խի՞ ես էսպես խոսում, Հա՛յկ
-Ոչ մի բան, մա՛մ:Ամեն ինչ լավ ա:Անցի՛ առաջ:
Մայրն անհասկանալի կերպով նայում է երկուսին, սևահերը սառը հայացք է նետում տղայի վրա և մոտենում Ելենային:
-Բարև ձեզ:
Նա փաթաթվում է կնոջը, ժպիտը երեսից չի կորչում:
-Գա՛յ, ի՞նչ ա էղել:Վիճել ե՞ք:
-Չէ, վիճելու առիթ կամ պատճառ չկա:
Աղջիկը խորամանկորեն ժպտում և նայում է Հայկին, վերջինս կորցնում է իրեն, բռնում ընկերուհու ձեռքը և տանում իր հետևից:Գայանեն ցավից փակում է աչքերը, բայց չի ցանկանում կնոջ մոտ ցույց տալ:
-Հա՛յկ, քեզ հարկի դրսևորի աղջկա հետ:
Մոր ձայնը լսվում է հեռվից, քանի որ երիտասարդները բարձրանում են աստիճանները:
-Դու մի՛ խառնվի, մա՛մ:
Կապուտաչյայի պատասխանից հետո նրանք կորչում են կնոջ աչքից:Ելենան անհանգիստ հայացքով նայում է մեկ կետի ուղղությամբ, ապա հոգոց հանում և գնում դուրս:
-Սառա՛:
***
Րոպեներ անց Գայանեն և Հայկը մտնում են երիտասարդի ննջասենյակ, որտեղ ավելի սառը մթնոլորտ է տիրում, քան դրսում և տան մնացած անկյուններում:Տղան կանգնում է սենյակի կենտրոնում, վերևից ներքև նայում աղջկան:Սևահերն արհամարհական ձայնով հարցնում է.
