Աղջիկը հարցնում է՝ ձեռքի թեթևակի շարժումով մաքրելով գլորվող աղի կաթիլը.
-Իսկ որտե՞ղ ես կարողանում գտնել ու ճանաչել ինքդ քեզ:
Հնչում է միանգամայն հակիրճ պատասխան.
-Իրականության սահմաններին:
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
-Էս բաժակով ցանկանում եմ խմել «ուժեղ» սեռի ներկայացուցիչների կենացը:Նրանց նման խաբեբա չկա:
Արմինեն հայտարարում է արդեն իսկ հարբած ձայնով և բարձրացնում կարմիր գինով լի բաժակը:Վիլյան և Գայանեն հետևում են նրան:Աղջիկները նստած են հյուրասենյակում՝ հատակին:Նրանց կողքին գտնվում են գինու բազմաթիվ շշեր, իսկ այժմյանը գրեթե դատարկվում է:Սևահերը սհսում է իր խոսքը.
-Արմի՛ն...Ի՛կ:Ու՞մ են ուղղված քո կենացներն ու անեծքները:
Գայանեն փակվող աչքերով նայում է աղջկան, ով պտտեցնում է գինով լի բաժակը ձեռքում:Վիլյան շարունակում է խմել և լսել:
-Արսենին, Արսեն Բալանյանին:
Արմինեի պատասխանին հաջորդում է հոգոցը և հերթական կումը:
-Ես պետք ա հասկացած լինեի Արսենի՝ քեզ համբուրելու փորձերից հետո:
Վիլյայի հայացքը շշմում է, աղջիկը հարցնում է.
-Ո՞նց:Դուք համբուրվել ե՞ք:
-Չէ, չհասցրինք. Գայուշն ու Հայկը ներս մտան:
-Հայկը:
Գայանեն կրկնում է ժպիտով և կծում ստորին շուրթը:Երկու աղջիկները նրան են նայում:Վիլյան խորամանկորեն ժպտում է:
-Ինչ-որ բա՞ն ես ուզում պատմել, Գա՛յ:
Սևահերը չի դադարում զկրտալ:Արմինեն ցանկանում է լցնել բաժակը, բայց միայն կաթիլներ են թափվում:Նա կիտում է հոնքերը:
-Հա, շատ բան կա պատմելու:
-Ու՞մ ես սպասում:Մենք լսում ենք:
-Կներկայացնեմ կարճ:
Աղջիկները գլխով են անում:
-Հայկը միշտ ինձ հետևում ա իր սենյակի պատուհանից, հասցրել ա համբուրել իր մեքենայի մեջ ծանոթության երկրորդ օրը, նույնը ցանկացել ա կրկնի, բայց չի ստացվել:Էրեկ՝ գիշերվա ուշ ժամին, ասեց, որ ինձ ցանկանում ա խոհանոցում, իսկ մի քանի ժամ առաջ կրքոտ ու թեժ պահերը խանգարվեցին Վիլյայի կողմից:
