Աղջիկը հարցնում է՝ ձեռքի թեթևակի շարժումով մաքրելով գլորվող աղի կաթիլը.
-Իսկ որտե՞ղ ես կարողանում գտնել ու ճանաչել ինքդ քեզ:
Հնչում է միանգամայն հակիրճ պատասխան.
-Իրականության սահմաններին:
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
-Այսինքն, ամեն ինչ մեր ձեռքերում ա՞:
Հույսը բաց շագանակագույն աչքերում՝ հարցնում է շիկահերը՝ մտնելով ընկերոջ հետ երկհարկանի առանձնատան բակը:
-Հա, Ա՛րս:Պետք ա դու որոշես. կա՛մ էդ ամենն իրանց պատմում ես վաղը, կա՛մ մի շաբաթից:
Նարեկը բացում է դուռը և ներս թողնում ընկերոջը, այնուհետև ինքը մտնում և փակում դուռը:Արսենը չար և խորամանկ ժպիտ է ցուցաբերում՝ նայելով միջանցքի պատերից մեկին:
-Ես բաց չեմ թողնի իրան նվաստացնելու էդ հոյակապ շանսը:
-Բայց չափերդ չանցնես:Ընդամենը մի թեթև կայծ, ու ամեն բան իրա հունով կգնա:
Շիկահերը գլխով է անում, միասին շարժվում են դեպի հյուրասենյակ:Աչքի առջև հայտնված տեսարանը ցնցման է ենթարկում տղաներին: Րոպեներ անց վազքով ներս է մտնում կապուտաչյան և կանգնում ընկերների կողքին՝ նայելով դիմացը:Արսենը և Նարեկը բավականին բարկացած են, իսկ Հայկը քմծիծաղ է տալիս, երբ տեսնում է հատակին ընկած գինու վեց շշերը և օրիորդներին:Նարեկը հրում է Հայկին՝ նյարդայնացած հարցնելով.
-Խի՞ ես բերանդ բացել:
-Մտածում եմ՝ ոնց են էսքանը դատարկել:
-Ո՞նց են դատարկել:Շիշը շուռ են տվել բաժակի մեջ ու խմել:Շատ պարզ ու հասարակ:
Չնայած նրան, որ սևահեր երիտասարդը նյարդայնացած է և՛ ընկերոջ, և՛ աղջիկների վրա, շիկահերի տոնը հանգիստ է և ցածր:Նույնիսկ ժպիտ է հայտնվում նրա դեմքին:
-Ի՛կ:
Արմինեն զկրտում է և աչքերը փակ վիճակում ձեռքը մեկնում գինու դատարկ շշին:Արսենն անմիջապես մոտենում է նրան:
-Չէ՜, չի կարելի:
Տղան բացականչում է և հափշտակում այն սևահեր օրիորդի ձեռքից, ով կիտում է հոնքերը և հազիվ կարողանում բացել սև աչքերը:Աղջիկը նույն հայացքով և ձայնով կրկնում է.
-Չէ՜, չի կարելի:
-Տեղը չես բերու՞մ, Արմինե՛:
Արսենի տոնը խիստ է, սակայն ծիծաղի նշույլը չի պակասում:
