Աղջիկը հարցնում է՝ ձեռքի թեթևակի շարժումով մաքրելով գլորվող աղի կաթիլը.
-Իսկ որտե՞ղ ես կարողանում գտնել ու ճանաչել ինքդ քեզ:
Հնչում է միանգամայն հակիրճ պատասխան.
-Իրականության սահմաններին:
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Սևահեր աղջիկը և աղախինը ներխուժում են լուսավոր և մեծ սենյակ:Վերջինիս պատուհանները նայում են առջևի առանձնատան սենյակներից մեկի պատուհաններին, իսկ արևի ճառագայթները դեռևս չեն ներթափանցում վարագույրների շղարշից:Աղջկան դուր է գալիս ննջասենյակի ձևավորումը, գույները, կահույքը:Կինը ժպտում է՝ հարցնելով.
-Հավանում ե՞ս:
-Հա, գույները հանգիստ են ու ճաշակով:
Պատերն ունեն կաթնագույն երանգ, վարագույրները՝ մուգ շագանակագույն, կահույքը՝ սև:Մահճակալի հետևում գտնվող պատի ողջ երկայնքով փակցված է քարտեզ՝ բաց շագանակագույն երանգներով:
-Չէի ասի, բայց եթե քո ուզածն ա, ուրեմն ամեն ինչ լավ ա:Դու մի փոքր հանգստացի, մոտ մի ժամից ճաշը պատրաստ կլինի, կիջնես:
-Լավ:
Կինը շրջվում է, որպեսզի հեռանա, երբ Գայանեն բացականչում է.
-Տիկի՛ն Անահիտ:
Նա պտտվում է:
-Շնորհակալություն:
Կինը գլուխը շարժում է վերևից ներքև և լքում սենյակը:Սևահերը խորը շունչ է քաշում, դանդաղ քայլերով մոտենում պատուհաններին:Դրանք բացվում են ձեռքի ընդամենը մեկ շարժումով, և լույսն ընկնում է աղջկա աչքերին:
-Էսպես ավելի լավ ա:
Օրիորդը նայում է առաջը և հետաքրքրությամբ զննելով տարածքը՝ ինքն իրեն հարցնում.
-Տեսնես՝ էդ տանը ինչ-որ մեկը ապրում ա՞:Ընդամենը երկու տուն կա էսպիսի մեծ տարածքում, զարմանալի ա:
Վայրկյաններ անց նա հեռանում է ապակիներից և նստում անկողնուն, բացում իր պայուսակը, հանում սև, կաշվե կազմով տետրը և նույն գույն ունեցող գրիչ:Թերթելով էջերը՝ աղջիկը մեջքը հպում է մահճակալի երկաթներին և սկսում գրել.
