Աղջիկը հարցնում է՝ ձեռքի թեթևակի շարժումով մաքրելով գլորվող աղի կաթիլը.
-Իսկ որտե՞ղ ես կարողանում գտնել ու ճանաչել ինքդ քեզ:
Հնչում է միանգամայն հակիրճ պատասխան.
-Իրականության սահմաններին:
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
-Որտե՞ղ ա Ելենան:
Տղամարդը նայում է աջ, ձախ, նրա երեսը կարմրած է, ճակատին ջրի կաթիլներ են հայտնվել:Կապուտաչյան արհամարհական հայացքով պատում է տղամարդուն, ապա խոսում.
-Հիվանդասենյակում:
Գլխի շարժումով ցույց է տալիս անհրաժեշտ դուռը, և տղամարդը վազում է դրա մոտ՝ մտնելով ներս և փակելով այն իր հետևից:Հայկն ուղղվում է, սևահերը՝ մոտենում նրան:
-Պապադ ա՞:
Աղջիկը հարցնում է և ուշադրությամբ զննում երիտասարդի դիմագծերը. կոպիտ են, սառնություն ներշնչող:
-Հա:
Գայանեն նայում է մեկ կետի ուղղությամբ, ապա կրկին շրջվում դեպի Հայկը:
-Հոգնած տեսք ունես:
-Մի քիչ:
Երիտասարդը չի ժխտում:Վայրկյաններ շարունակ մտածելուց հետո նա ամբողջ մարմնով պտտվում է դեպի օրիորդը:
-Մերսի, որ հետս ես:Մերսի, որ մենակ չես թողնում:
Կապուտաչյայի հայացքը վազում է մուգ շագանակագույն աչքերի միջով, նույնպիսի կոպիտ դիմագծերով, կանգ առնում աղջկա շուրթերին:Գայանեն նկատում է արդեն երկրորդ անգամ և կախում գլուխը:
-Միշտ պատրաստ եմ:
Հիշելով իր երկարատև բացակայության մասին՝ աղջկա բիբերը խոշորանում են:
-Ի՞նչ էղավ:
-Նարեկը...Չգիտի, որ տանը չեմ:Համոզված եմ, որ գնացել ա տուն ու տեսել, որ չկամ:
Սևահերը կիտում է հոնքերը ՝ ատամի տակ վերցնելով ստորին շուրթը:
-Հիմա կզանգեմ:
Հայկը հանում է բջջայինը գրպանից:Օրիորդը չափում է միջանցքի լայնությունը և երկարությունը:
-Անհանգստանում ա, երևի արդեն ինձ ա փնտրում:
-Գա՛յ, կհանգստանա՞ս:Էնքան քայլեցիր, գլուխս սկսեց ցավալ:Արի՛, գնում ենք:
-Ու՞ր:
Աղջիկը երեխայի հայացքով նայում է Հայկին, ով մեկնել է ձեռքը:Տղան պատասխանում է՝ առանց որևէ էմոցիայի և ցինիկության.
