Աղջիկը հարցնում է՝ ձեռքի թեթևակի շարժումով մաքրելով գլորվող աղի կաթիլը.
-Իսկ որտե՞ղ ես կարողանում գտնել ու ճանաչել ինքդ քեզ:
Հնչում է միանգամայն հակիրճ պատասխան.
-Իրականության սահմաններին:
Ops! Esta imagem não segue as nossas directrizes de conteúdo. Para continuares a publicar, por favor, remova-a ou carrega uma imagem diferente.
Հանգստյան երկու օրերը՝ շաբաթը և կիրակին, անցնում են բավականին ակնթարթորեն:Դրանց հաջորդում է բոլորի կողմից չսիրված և չսպասված երկուշաբթին: Ամեն բան ընթանում է իր հունով. երիտասարդները հաճախում են համալսարանական դասերին, Մայան և իր ընտանիքը լքել է երկիրը դեռ երեք օր առաջ, Էմման շարունակում է ամուսնու ընտանիքը քանդելու փորձերը, Սառան և Ելենան ցանկանում են զրուցել Հայկի հետ, սակայն չեն կարողանում տանը հանդիպել տղային, Էլիան փոքր-ինչ հանգիստ է վերցնում Անահիտի գալուն պես , Լիլին այլևս չի դժգոհում իր ընտանեկան կարգավիճակից, Մարիան աջակցում է դստերն ամեն հարցում:
Վիլյան հոցոց է հանում, վերցնում սևահերի տետրը և խոսում.
-Դեմ չես, չէ՞, եթե տնայինն արտագրեմ:
-Որ մի քիչ նստես ու մտածես, մի բան դուրս կգա, Վի՛լ:
Գայանեն պատասխանում է բարի ժպիտով և շրջվում դեպի գրատախտակը:Արմինեն կլանված է բջջայինի մեջ:
-Երեք տարիների ընթացքում ընդամենը երեք անգամ տնային գրեցի, Կարախանյանը որոշեց, որ պետք ա մեզ էսպիսի ծանր ու ձանձրալի հանձնարարություն տա:
-Իսկ չտեղեկացրե՞ց, որ նոր դասախոսն անպարտաճանաչ ա:Արդեն հինգ րոպե անցել ա դասից:
-Չէ, նույնիսկ ազգանունը չասեց:
Աղջիկների խոսակցությունն ընդհատվում է նրանց երրորդ ընկերուհու երջանիկ քմծիծաղով:Նա իր ուղղությամբ շեղում է Գայանեի և Վիլյայի ուշադրությունը։Արմինեն դանդաղ բարձրացնում է հայացքը բջջայինից և վախեցած նայում ընկերուհիներին:
-Ի՞նչ:
Վիլյան և Գայանեն թեթև ծիծաղում են:Վերջինս ձևական շարժումներով արտաբերում է.
-Ինչե՜ր ասես, որ չի անում սերը մարդու հետ:
-Ի՞նչ սեր:Ես ուղղակի նկար էի նայում:
Կանաչաչյան, բարձրացնելով հոնքը վեր, հարցնում է.
-Ը-հմ:Նկարի մեջ միամիտ շիկահեր, բաց շագանակագույն աչքերով, իդեալական կազմվածքով ու շլացուցիչ ժպիտով երիտասարդ չէ՞ր:
