Աղջիկը հարցնում է՝ ձեռքի թեթևակի շարժումով մաքրելով գլորվող աղի կաթիլը.
-Իսկ որտե՞ղ ես կարողանում գտնել ու ճանաչել ինքդ քեզ:
Հնչում է միանգամայն հակիրճ պատասխան.
-Իրականության սահմաններին:
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Շիկահեր երիտասարդը դանդաղ բացում է առանձնատան դուռը, ուշադիր նայում շուրջը:Աննկատ և հազիվ լսելի ոտնաձայներով շարժվում է առաջ, ցանկանում բարձրանալ աստիճաններով վեր:
-Ը-ըմ...
Լսվում է մոր ձայնը, ով կանգնած է հյուրասենյակի դռան դիմաց՝ ձեռքերը ծալած որովայնի առաջ:Արսենը պտտվում է դեպի կինը:Չհասցրեց փախչել:
-Մամ ջա՞ն:
Ժպիտով և ձեռքերը պարզելով՝ մոտենում է մորը, գրկում:
-Որտե՞ղ էիր ամբողջ գիշեր, Արսե՛ն:
Որդու բույրը քաշելիս մայրը մի փոքր հանգստանում է, իսկ բարկությունը՝ նահանջում:Շիկահերը հետ է քաշվում և ափերի մեջ վերցնում կնոջ՝ փղոսկրի նման ճերմակ և նուրբ երեսը:
-Անհանգստանալու կարիք չկա, դուրսը չեմ գիշերել:
Լուրջ հայացքով տեղեկացնում է նրան, մայրն ուշադրություն է դարձնում որդու կեղտոտ հագուստին:
-Ի՞նչ ա վիճակդ:Խի՞ ես...
-Մա՛մ, վերջացրու:Ես վաղուց փոքր էրեխա չեմ:Եթե ասեցի, որ պետք չի անհանգստանալ, ուրեմն պետք չի:
Արսենը խոսում է բավականին հանգիստ տոնով, փորձում թեթևացնել իրավիճակը:
-Գնա ցնցուղ ընդունելու, ես նախաճաշ կպատրաստեմ:
-Կլինի՞ նախաճաշեմ, հետո ցնցուղ ընդունեմ:
Երեխայի նման կամակոր նայվածքով և տխուր ձայնով հարցնում է նա, կինն արդեն քայլում է խոհանոցի ուղղությամբ:
-Ոչ մի դեպքում թույլ չեմ տա մտնել իմ խոհանոց էսպիսի կեղտոտ ու անփույթ վիճակով:
-Լա՜վ էլի, մա՛մ:
Նվնվալով բարձրանում է աստիճանները:
***
Բացվում են հիվանդանոցի ելքի դռները, երևում են կապուտաչյան և կինը:Տղան իր ձեռքով գրկել է մոր ուսը, ով դեռ գունատ է:Նրանց հետևից դուրս է գալիս տղամարդը:
-Հա՛յկ ջան, ես արդեն լավ եմ, հարկավոր չի բացակայել դասերից:
Որդին չի շտապում պատասխանել:Բացում է Audi Q5-ի առջևի դուռը և սպասում, մինչ մայրը նստում է:
