Ժաննան բարկացած մտնում է տուն, արագ բարձրանում աստիճաններով վեր:Ստուգելով երկրորդ հարկի բոլոր սենյակները՝ իջնում է առաջին հարկ, փնտրում տան յուրաքանչյուր անկյունում, սակայն ապարդյուն:Քույրը տանը չէ:Հոգոց հանելով և անհանգիստ դեմքի արտահայտությամբ՝ հարցնում է ինքն իրեն.
-Որտե՞ղ ա էդ փորձանքը:Ի՞նչ ա արել:Կարող ա՞ պապային զանգեմ:
Հանում է բջջայինը և ցանկանում սեղմել զանգի կոճակը, երբ մտածում է.
-Իսկ եթե պապան տեղյակ չի՞:Ու պապան ինձնից շատ կանհանգստանա:Ի՞նչ անեմ:Էդ ապուշներից ոչ մեկը չի պատասխանում զանգերիս:
Հեռախոսը մոտեցնում է շուրթերին և նայում պատին՝ ոտքն արագ-արագ հատակին հարվածելով:
***
Վիլյան և Արմինեն դեռ չեն վեր կացել:Նրանք նստած են, իսկ բջջայինը Վիլյայի ձեռքին է:Նա ցինիկաբար ծիծաղում է և հարցնում.
-Զանգե՞մ:
-Իհարկե:Էսօր Նարեկին հանգիստ չենք տալու:
-Իսկ եթե չպատասխանի՞:
Ընկերուհին խլում է տեխնիկան և սեղմում զանգի կոճակը, այնուհետև միացնում բարձրախոսը:Զանգերն ընթանում են, իսկ աղջիկներն ուշադրությամբ նայում են առկայծող էկրանին:
***
Քառյակը դեռ կանգնած է միջանցքում:Գայանեն և Հայկը չեն կարողանում թաքցնել իրենց հաճախակի հայացքները, իսկ շիկահերը և Նարեկը զարմացած են:
-Ի՞նչ ասեցիր, Հկե՛:
Կապուտաչյան շրջվում է դեպի ընկերները՝ լսելով Արսենի հարցը:
-Խի՞ եք զարմացել:Սխալ ե՞մ ասել:
Նարեկը պատասխանում է՝ թոթվելով թիկնեղ ուսերը.
-Հենց էդ ա, որ վերջին մի տարվա ընթացքում մենք չենք լսել, որ անունդ ամբողջությամբ ասես:
-Հա ի՞նչ:Դրա համար հիմա ինձ դատի տվեք:
Շիկահերը նայում է Նարեկին, ով բարձրացնում է հոնքը վեր:Ընկերների խոսակցությունն ընդհատում է Գայանեն.
YOU ARE READING
Իրականության Սահմաններին
Teen FictionԱղջիկը հարցնում է՝ ձեռքի թեթևակի շարժումով մաքրելով գլորվող աղի կաթիլը. -Իսկ որտե՞ղ ես կարողանում գտնել ու ճանաչել ինքդ քեզ: Հնչում է միանգամայն հակիրճ պատասխան. -Իրականության սահմաններին: