Աղջիկը հարցնում է՝ ձեռքի թեթևակի շարժումով մաքրելով գլորվող աղի կաթիլը.
-Իսկ որտե՞ղ ես կարողանում գտնել ու ճանաչել ինքդ քեզ:
Հնչում է միանգամայն հակիրճ պատասխան.
-Իրականության սահմաններին:
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Բացվում է առանձնատան դուռը, ներս է մտնում կիսաալեհեր տղամարդը:Նրա առջև է դուրս գալիս կինը՝ Էմման:Վերջինս ձեռքերը տեղադրում է ամուսնու կրծքավանդակին և հարցնում.
-Ուշացար, Վարդա՛ն:Ինչ-որ խնդիր ա՞ առաջացել աշխատանքի վայրում:
Տղամարդը հանում է կոշիկները և բացատրում.
-Չէ, ամեն ինչ նորմալ ա:Ուղղակի թղթերի ստորագրումը ականջի հետև էի գցել, ու հիմա հավաքվել են, պայմանագրերը կադալու ժամանակ չեմ գտնում:
-Քաղցած չե՞ս:Մի բան պատվիրե՞նք:
-Չէ, ես գնում եմ իմ գրասենյակ, դեռ շատ աշխատանք կա անելու:Վաղը նոր գործընկերներս են գալու, ամեն ինչ պետք ա իրա տեղում լինի:
Վարդանն անդադար իր աշխատանքից է խոսում, ինչն արդեն նյարդայնացնում է Էմմային:
-Վարդա՛ն, ես ընդհանրապես քո ներկայությունը չեմ զգում էս տան մեջ:Ամբողջովին մենակ եմ:Ժաննան փակված ա սենյակում, Վիլյան դեռ տանը չի...
Ցանկանում է շարունակել, բայց ամուսինն ընդհատում է նրան.
-Իսկ որտե՞ղ ա Վիլյան էս ժամին:
Նա հարցական հայացքով նայում է կնոջը, ով թոթվում է ուսերը:
