Tüm zamanların en korkunç ve kötü büyücüsünün herkesten sakladığı bir kızı olmuştur ve kız 17 yaşında bir mektup alır. Mektupta Hogwarts büyücülük okuluna davet edilmiştir. Harry Potter'ın oğlu Albus severus Potter ile karşılaşması bir tesadüf mü yo...
Bölüm şarkısı : Lana del rey - Summertime Saddness
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Saat şuan tam 12.00
Festival için büyük hazırlık vardı. Profesörler herhangi bir sorun çıkmaması için azkabandan ruh emicileri festivalin etrafında dolaşmaları için çağırmışlardı.
Sorunsuz ve olaysız geçmeleri için ellerinden ne geliyorsa fazlasıyla yapıyorlardı.
Biriken dakikalar saatlere dönüşmeye başladı ve saatin o tik tak sesi kalbimde heyecan ritimi oluşturuyordu..
Tik tak, tik tak.
Laura kendini hazırlamak ve süslemek ile meşguldü.. Adel ise ortalıklarda yoktu. Son zamanlarda iyice tuhaflaşmıştı.. Sanki o güleç kız gitmiş yerine bambaşka bir Adel gelmişti.
Laura saçlarını toplarken bir yandan bana söyleniyordu.
"Hala neden hazır değilsin?"
Pencereden koşuşturan öğrencilere bakıyordum.. Heyecanlıydım ama hala içimde bir korku vardı. Edwin'e güvenmiyordum.. Potter'a kesinlikle zarar vermeye çalışacaktı.
Laura'ya baktığımda heyacandan eli ayağına dolaşıyor panik yapıyordu. Onu üzmemek için hiçbir şey söylemedim ve benim için diktirdiği kırmızı elbiseyi giydim.
Tam bedenime göre yapılmış bu elbise içindeyken asla rahatsızlık vermiyordu. Gayet rahattı.. Görünüşüde dikkat çekiciydi.
Potter'ın üzerimde kırmızı bir elbise ile görünce tepkisini merak ediyordum.. Şaşkın mı olurdu yoksa hoşuna mı giderdi?
Yada belki beğenmezdi. Bu ihtimalde vardı. Sonuçta o Potter ve sağı solu belli olmazdı.
"Olivia muhteşem görünüyorsun." dedi beni baştan aşağı süzerek. Ama sonra yüzünü buruşturdu. "Ama sanki birşeyler eksik."
Yanıma gelip beni sandalyeye oturttu. Bir kaç şekil vermeye çalıştı saçıma. En son yüzüme yakışan bir stil bulunca aynadaki yansımama hayran hayran baktı.
"Potter seni böyle görünce aklı başından gidecek." dedi.
Boynumda açıkta kalan mavi kolyeye dokundum. "Umarım." dedim gülümseyerek.
Laura eğilip kolyeme dokundu. "Ama bu elbisenin üzerine bu kolye gitmez canım. Bu gecelik çıkarsan."
Sanki kolyeyi çıkarınca bir daha Potter'ı göremeyecekmişim gibi sıkıca tuttum. "Hayır ne olursa olsun çıkarmayacağım." dedim
Laura endişeyle geri çekildi. "Yanlış beş şey mi söyledim?" diye sordu üzüntüyle.
Ayağa kalkıp elini tuttum. Tepkim onu üzmüştü. "Hayır canım söylemedin. Bu kolyenin diğer eşi Potter da.. İkimize ait tek bir kolye. O yüzden çıkarmak istemiyorum." dedim.
