OLİVİA TOM RİDDLE : KÖTÜLÜĞÜN DOĞUŞU

Bölüm 13

Keskin bakışları gözlerimde gezinirken elimi ovuşturdu. Göğsümde bir şey kıpırdanıyordu, açıklayamadığım ve beni etkisi altına alan bir his.

Dokunuşun dan daha güzel bir his yoktu. Zaman durmuş gibi sadece sıcak hissine odaklandım. Tüm vücuduma sıcacık enerjisi bir sarmaşık gibi akıyordu.

"Durdu." dedi.

"Ne durdu?"

"Panik atağın"

Evet durmuştu. Sadece kalbim çok hızlı atıyordu. Onun dışında sakindim. Nefes alışım düzene girmişti.

"Nasıl yapıyorsun bunu?"

Elini çekince ellerimi bacaklarımın arasına koydum. Düşünme Olivia. Sakın bir daha onun yanında yapma.

"Oluyor işte." dedi kısaca.

"Benim üzerimde nasıl böyle bir etkin var?"

"Cadı soruların da bıkmak üzereyim." dedi usulca.

Dudağımı büzdüm. Cevap verse ölecek sanki. Ne var bir şeyleri benim ile paylaşsa.

"Ne okuyorsun?"

Kayan gözlüğünü düzeltti ve diğer sayfaya geçti.

"Korku" dedi.

Son derece masum sesimle. "Bende okuyabilir miyim?" diye sordum.

Kafasını kitaptan kaldırmadan cevap verdi.

"Hayır."

Yerimden kalkıp yanına oturdum. Hemen yanına. Omuzum onun kaslı kollarına değdi.

Kaşlarını çatıp bana baktı. "Hayır dedim."

Merakla kitaba bakarak, "Bende dinlemedim." dedim.

"Kalk!"

"Hayır."

İsmimi biraz uzatarak "Cadıı.." dedi. Yutkundum ama cesaretimi kırmasına izin vermedim. Ne yapacak saçımdan tutup kaldıracak değil ya.

"En heyacanlı yerinde gelmişim. Ee devam et sen ben seni rahatsız etmem." dedim kitabı işaret ederek.

Bıkkınlıkla nefes verdi ama sonunda kitabı okumaya devam etti. Biraz daha sokuldum.

Kitabı kapatacak gibi oldu. "Tamam bak şuan en korkunç yeri kız ölecek sanırım." dedim beşinci satırı göstererek.

"O başrol ölmez." dedi.

Merakla gözlerine baktım. "Neden?"

"Dizi, film veya kitaplarda yüzde doksan başrol ölmez."

"Neden?"

Dişlerini sıktı. "Başrol ölürse kitle düşer. Yeni gelenin adaptasyon süreci uzun süreceği için izleyiciler izlemez veya kitabı okumaya devam etmezler."

"Gerçek hayatta ölürler ama." dedim.

"Hayat ve kitap ayrı cadı. Kimse ölümsüz değil."

Gözlerimi kapatıp açtım. "Senin ölümsüz olmanı isterdim Potter."

Şaşkın bir şekilde tek kaşını kaldırdı. "Neden?"

Omuzlarımı silktim. "Öyle işte sorma." dedim.

Üzerinde durmadı ve kitaba tekrar döndü. Vücudunun yaydığı sıcaklık uykumu getirdi. Esnemeye başladım. Gözlerimi açık tutmakta zorluk çekiyordum.

Acaba.... Başımı omzuna koysam. Hayır... At şu düşünceyi aklından.

"Ben uyuyorum." dedim ve kalktım. Bileğimi tuttu.