Tüm zamanların en korkunç ve kötü büyücüsünün herkesten sakladığı bir kızı olmuştur ve kız 17 yaşında bir mektup alır. Mektupta Hogwarts büyücülük okuluna davet edilmiştir. Harry Potter'ın oğlu Albus severus Potter ile karşılaşması bir tesadüf mü yo...
Sayın Harry Potter hayranlarım.. Bir yanlışım olursa eski kitap ile ilgili bana özelden yazabilirsiniz. İnsanlık hali ne kadar okusam izlesem de unutabiliyorum. İyi okumalar. 📕
Bu bölümün şarkısı : Tattoo, Loreen
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Okumayı bitirdiğim de mutlak bir sessizlik oluştu. Gözlerimi kırpıştırdım. Hayal görüp görmediğimi bilmiyordum. Böyle bir okul vardı ve ben o okula davet edilmiştim.
Hepsi bir anda sevinç çığlıkları atıp birbirlerine sarıldılar. Ben donup kaldım. Sarılıp tebrik ettiler ama ben hala mektupta kalmıştım. Kıpır kıpır olan heyecanım yanaklarıma hücum etti.
"Seni tebrik ediyoruz canım bu büyük bir onur."
"Hadi ama onu rahat bırakın da kendine gelsin."
Birinin elini omzumda hissedince irkilerek kendime geldim. Kalbim küçük bir kuş gibi heyecandan çırpınıyordu. Merak duygusu içimi kavurdu.
O gece heyecandan uyuyamadım. Okuldan gelen mektubu kalbimin üstüne koyup yatağa uzandım. Hayal olamayacak kadar güzel bu duyguyu sonsuza kadar kucakladım.
Kendim gibi büyücü ve cadılar ile tanışacaktım. Yaşıtlarımın olduğu bir çok yer hayal etmiştim ama bu hayallerimin ötesinde olacak kadar mükemmeldi.
Uyumak için hiç acele etmedim. Okulu düşündüm. Acaba nasıl bir yerdi? Kitaplarda okullar görkemli anlatılırdı. Kocaman bahçesi varmıydı acaba? Yada Denizi gören odaları?
Peki ya öğrenciler? Onlara alışabilecek miydim? Arkadaşım olacak mıydı? Neye benziyorlardı? Bu saçma soruma gülüp yastığı yüzüme bastırdım. Hiç hayatım da arkadaşım olmadıki. Onunla ne konuşacağımı bilmiyordum.
Profesör Matilda. Acaba profesörler ile iyi anlaşacak mıydım? Kitaplar da hep öğrenciler öğretmenler ila anlaşamaz diye anlatılırdı. Acaba çok mu korkunçlardı? Bu düşünceyi hemen kafamdan attım.
Mektup kırışmasın diye onu masamın çekmecesine koydum. Bu küçük odam bana yıllarca arkadaşlık yapmıştı. İki odanın bir odasında yatıyordum diğer odasında küçük bir kütüphanem vardı ve içi sevdiğim kitaplarla doluydu.
Sabah uyanıp kahvaltı yapar ve kitap okurdum. Sonra denizi izlerdim. Akşama kadar yürüyüş yapar büyükbabanın evinde yemek yedikten sonra kendi evime gelirdim.
Benim gördüğüm ve yaşadığım tüm hayat buydu. Huzurluydum ama hep dış dünyayı hayal ederdim. Hayallerimi süsleyen ve kitaplar da okuduğum kadarıyla düşündüklerimi bir deftere çizerdim.
