Langzaam komt de auto tot stilstand en kijkt Usher me afwachtend aan. 'Ik geloof niet dat Justin me op dit moment wil zien'. 'Hij zegt maar wat'. 'Echt niet', kaats ik terug en sla mijn armen over elkaar heen. 'Blijf je dan hier wachten? Dan haal ik hem op en ben zo terug'. Ik brom iets wat moet lijken op "oké" en zie hoe hij de auto uitstapt. Een harde klapt klinkt door de auto en ik zie hoe Usher steeds verder uit zich raakt. Opnieuw gaan mijn gedachten naar de brief, nog nooit had ik me zo verschrikkelijk gevoeld, op die ene dag na.
"Mijn ogen glijden over het schoolplein. Uiteindelijk zie ik Ruby staan, helemaal aan de andere kant van het plein, met allemaal kinderen om haar heen. Gauw versnel ik me erheen, en kijk nieuwsgierig naar wat ze in haar handen heeft. Een nieuwe tas glinstert in het zonlicht. 'Van mijn vader gehad', grijnst ze trots en meteen voel ik een steek in mijn hart. Die tas had ik haar gegeven twee dagen terug voor haar verjaardag. Haar vader kon niet op haar verjaardag zijn, en had haar daarom maar een ketting gegeven, maar de ketting was nergens te bevinden. 'Ik heb je die gegeven', zeg ik en kijk haar verbaasd aan. Meteen zijn alle blikken op mij gericht. Angstig kijk ik naar mijn voeten, terwijl voetstappen dichterbij komen. 'Ik krijg alleen cadeau's van vriendinnen, en jij bent er géén'. Verbaasd keek ik haar aan. Ik was de enige die op haar verjaardag was, op familie na. 'Wát?', mompel ik en voel de tranen achter mijn ogen branden. 'Je bent een leugenaar'. Hoofdschuddend kijk ik haar aan, en meteen hoor ik van alle kanten geschreeuw komen. 'Leugenaar! Leugenaar! Leugenaar!'. Tranen rollen over mijn wangen, terwijl Ruby me met een vreselijke grijns aankijkt. 'Deal with it, you're worst than everyone else'. 'Loser!'. Angstig voel ik mijn benen trillen. Mijn hart klopt vele malen sneller, en gauw knijp ik mijn ogen dicht, wensend dat dit een grote nachtmerrie was. Dat alles over zou zijn als ik straks mijn ogen zou openen. Een harde klap voel ik plots tegen mijn wang aan, waarna ik verschrikt opkijk. Ruby kijkt me nog kwaad aan, terwijl haar hand nog steeds in de lucht zweeft. Angstig kijk ik om me heen, maar ik stond opgesloten in een kring van mensen. Dat was de eerste keer dat ik twijfelde aan de waardigheid van mijn bestaan."