Mijn ogen glijden over zijn lichaam. Zijn rug is het enigste wat voor mij zichtbaar is, maar het is genoeg om mijn gedachten op hol te laten slaan. Mijn hart gaat veel sneller als normaal, terwijl zenuwen mijn lichaam lijken over te nemen. Ayden praat tegen Justin, terwijl ze samen in de hal staan. Ik kan ze zo zien vanaf hier, maar verstaan doe ik niet. De woorden gaan straal langs me heen, want hoorbaar zijn ze wel. Mijn hart knalt elke keer weer opnieuw hard tegen mijn borstkas aan. Bijna een pijnlijk gevoel. Maar het gevoel dat Justin zo dichtbij is laat me weer goed voelen, me weer veilig voelen, ondanks de ruzie, als dat al is wat we hebben.
Als Justin zijn rug dan eindelijk plaats maakt voor zijn voorkant, zie ik hoe hij geschrokken naar me kijkt. Zijn blik staat gebroken, ook al probeert hij dit direct te verbergen. Hij wilt niet laten zien dat het ook hém pijn doet. Ik ken hem al langer dan vandaag. Zijn ogen glijden over mijn onzeker houding heen, maar zijn lippen bewegen niet. Die zijn stijf tegen elkaar aangeklemd, alsof hij bang is woorden uit te spreken. Iets te zeggen waar hij spijt van zou krijgen. Ayden verdwijnt langzaam achter hem, en daar staat hij dan alleen. Zijn houding verteld me dat het hem allemaal niks doet dat ik hier zit, zielig en alleen onder een warme deken. Maar zijn ogen laten medelijden zien. Dat zijn hart breekt. 'Justin', fluister ik zachtjes en sla mijn ogen eindelijk neer, na lang in elkaars ogen te hebben gestaard. Toch klonk mijn stem smekend, smekend of hij met me wilde praten, woorden uitwisselen. Of gewoon een simpele omhelzing, ik wilde niets meer dan zijn warme lichaam dicht bij de mijne. Niet op vijf meter afstand, en die afstotende houding.
'Alsjeblieft, vertel me wat ik fout doe', fluister ik er hopeloos achteraan. Alsof het nog niet erg genoeg is, zie ik hoe een kleine, simpele traan uit zijn ooghoek komt. Langzaam over zijn wang verdwaalt naar zijn nek. Hij knippert een paar keer, waarna hij dan toch onzeker mijn kant op komt lopen. Hij komt tot mijn verbazing naast me zitten, en slaat liefkozend een arm om mij heen. 'Don't hurt us both'.