El Clásico

6. Bölüm

Uyanıp yatağımı topladım. Mutlu mutlu verdivenlerden aşağı indim. Mutfağa gittim. Ney yoktu. Oturma odasina baktim ordada yoktu. Üst kata çikip odasina baktim. Hiç bi yerde yoktu Nerdeydi bu ? Kalbim hızla atmaya başladı. Napicaktim ? Nerden bulucaktim ki ? Arayamazdimda ayni evde yaşıyoruz diye numarasını almaştım. Kısa süreli kalp krizimin ardından telefonumu elime aldım. Gözüm tarihe takıldı. Bugün Perşembeydi. Yani maç vardı. O yüzde evde değildi. Off salak kafam ! Nasıl unuttum. Tabi unuturum onun yanindayken neyi hatirliyordum ki zaten. Neymar yokken canım çoook sıkıldı. Yalnızken kaybolurum diye dışarı çıkmak istemedim bende ilk ailemi arayip herşeyin çok güzel olduğunu anlattım. Sonra Hazeli arayıp dedikodu yapmaya koyuldum.

"Aman tanrım Hurry ! Gerçekten aynı evde mi kaliyorsunuz ?"."Evet sen hiç instagrama bakmiyor musun ?"."Hemen bakıcam senin adına çok mutluyum canım"."teşekkürler bende öyle" günün geri kalanında neymarı odasını karıştırdım. Parfümleri...Kıyafetleri...Capleri.. acaba caplerinden birini istesem verir miydi ? Mutfakta kendim için yiyecek bişiler hazirladim ve sonra tabi ki patlamış mısır!! Televizyonun karşına geçip maçı izledim. Ney'i tekrar televizyonda görme fikri ilk hoşuma gitmedi çünkü sanki bi daha göremeyecekmiş hissine kapıldım. Ama izledikçe buna alıştım. Evi burasıydı buraya gelecekti.

Neymar her gol attığında çıngınca hareketler yapıyordum. "İşte benim Ney'im!!!" maç bittiğinde ağzım kulaklarıma varmıştı. Başka kanal açıp onun gelmesini bekledim.

Bekledim. Bekledim. Bekledim. Saat gece yarısını geçmişti. Ve beklemekten çok sıkılmıştım. Umutsuzluğa kapılmış ve onu özlemiştim. Uykudan gözlerim kapanacakken üst kata çıkıp yattım. Ama hiç rahat uyuyamadım. Kabuslar görüp durdum. Neymarı bi daha göremeyeceğimle ilgili. Beni istemeyeceği ile ilgili. En sonunda ağlayarak uyandım. Hala rüyanın etkisindeydim. Kendimi sakinleştirmiyordum. Hızlı hızlı alt kata indim. Kat loştu ve onu gördüm. Sanırım ben uyurken gelmişti. "Noldu neden uyandın?" sessizce ona yaklaştığımda ağladığımı fark etti. "Noldu Hurricane ? Neden ağlıyorsun...kabus mu gördün..?"."Be-ben sana sarılabilir miyim?". Ben yaklaşmadan o bana yaklaşıp sarıldı. Artık hıçkırıyordum. "Be-ben..gelmiyceksin..sandım". "Burdayım..yanındayım"."beni..istemedin sandım..beni bırakma.."."Bırakmam...herşey yolunda.." ağlamam kesilene kadar sarıldık. Ona sarılmak çok güven verici bi histi. İnsanı kendine bağlıyordu. Ondan asla ayrılmak istemiyordum. Bu belki çok bencilceydi ama onsuz yapamıycak gibi hissediyordum. Ben sakinleşince oda bende odalarımıza gidip uyuduk.