David Ney'in arkasından el sallayıp "Meraba Hurricane!" dedi. Hemen gidip ona sarıldım. Aynı David Luiz'e sarılıyor gibiydim :D. Benden uzundu. Başımı kaldırıp ona baktım. "Bende seni gördüğüme sevindim" dedi. "Evet bende çok mutluyum" Ney biraz şaşırmış bi şekilde baktı. "Siz bi yerden tanışıyor musunuz ? Öyle gibide" gidip ona öptüm. Kısacık teşekkür için bi öpücüktü.
Birlikte içeri girince beni sevindirecek tek şeyin David'i görmek olmadığını anladım. Tanrım odadaki herkesi tanıyordum. Marcelo , Thiago , II. David -evet DavidBrazil :D- Bu kadar muhteşem insanı birlikte görmek....sanırım fazla heyecandan ölücem! Onlarada aynı David'e davrandığım gibi davrandım. Neymar'la yaşamaya başladığımda hayallerimi yaşıyorum diye düşünmüştüm ama yanılmışım asıl şuan hayallerimi tam anlamıyla yaşıyorum. Ney "Arkadaşlarını da buraya getirebilirdin" dedi. "Bi saniye şuan çok heyecanlıyım , onların bunu kaldırabileceğini sanmıyorum" Marcelo güldü. Ben biraz duruma alışmaya başlayınca Thiago bana takımımla ilgili şeyler sordu. Nasıl olduğumu , takımımı sevip sevmediğimi...Hemen ortaya yere oturup anlatmaya başladım. Herkesin beni dinlediğini fark edince utandım. Kısa çaplı dejavu yaşıyordum. Neymarın doğumgünündede ortaya geçip bir şeyler anlatmıştım. Marcelo "Peki oynamak istediğin başka bir takım var mı ?" dedi. Real Madrid dememimi bekliyor diye merak ettim. "Evet" elimle arkadamda duran Neymarı işaret edip "Bu çocuğun -this guy's- klübünde. Öyle bir şey olsa koşarak giderim. Gerçi hiç Barça'da oynayan bir kızla tanışmadım" Neymar "Neden kötü olabileceğini mi düşünüyorsun ?"."Hayır sadece bilmiyorum"
Üst kata çıkıp paketlerimi götürdüm. Aldıklarımı dolabıma yerleştirdim. Neymar'a gömlek almıştım. Odasına girip gömleği yatağının üstüne koydum. Sonra tekrar aşağı indim. Beş futbolcu bir araya gelince ne yapar sorusunun cevabı ; pessss. Ben aşağı indiğimde Neymar ve David pes oynuyorlardı. -tam görmek istediğim manzara- Yanlarından geçerken çaktırmadan David'in saçına dokundum. Marcelonun yanına geçtim. 1-0 dı. Neymar yeniyordu. Sessizce Marcelo'ya "sence çaktırmadan senin saçına dokunsam fark eder misin ?" dedim. "Deyelim" dedi. Televizyona baktı bende o sırada saçına dokundum. "Fark ettin mi ?"."Hayır etmedim" güldüm.
"Pekala kazanan benimle oynar" dedim. Hiç gitmelerini istemiyordum. Bana kalsa sonsuza dek böyle yaşayabilirdik. Sonuçda Navidciyim :D. Sonra biz Davidle oynadik. Hayatımda ilk kez peste birini yendim.Hemde 3-2. Bunu snap attım. Selfie mi ? Tabi ki birlikte selfie çekildik. Tanrım! Bunu profil yapmalıyım.
Gittiklerinde Ney'e benimle gelmesini söyledim. Birlikte üst kata çıktık. "Ooovv..ne düşünüyorsun.." dedi sırıtarak. "Of. Hayır öyle bir şey değil" dedim. İçeri girdik. Ben bişi demeden gülümsedim. Ona aldığım gömleğe baktı. "Güzelmiş , ama neden aldığını anlamadım"."Yani şey ben geziyordum ve bir mağazaya girdik ve ben bunu gördüm ve içinde seni hayal ettim ve...çok konuştum giy artık şunu" gömleği giydi. Haliyle onda çok iyi duruyordu. O giyince düğmelerini ilikledim. Onu şöyle bi süzüp "Ben gerçekten bu işi biliyorum" dedim. Güldü. Düğmelerini açarken bana baktı. "Sanırım sana teşekkür etmeliyim"
Büyük bir aile olduk artık ! Ve eğer diğer hikayelerimide okuyup oy verirseniz çok mutlu olurum ! Sizi seviyorumm ❤
ŞİMDİ OKUDUĞUN
El Clásico
Fanfiction"Sen ve ben bir klasiğiz bebeğim!" I'm the violence in the pouring rain. I'm a Hurricane.
