El Clásico

Yüzleşme

Elimde sıcak çikolata ve üstümde battaniyemle kanepeye oturmuş olan biteni Dani'ye anlatıyordum. Resmen kendimi hasta gibi hissetmiştim. Sürekli burnumu çekiyordum ve boğazım ağrıyordu. Bu sefer ağlamadığıma sevindim. "Eger gerçekten böyleyse büyük hıyarlık yapmış , senin....onunla karşılaşmanda korkunç bi şey"."Ben bilmiyorum sadece bu bana çok fazla geldi. Ve daha fazla orda kalmak istemedim. Yeni bulduğu kız olmak istemedim"."anlıyorum" telefonum çaldı. Neymardı. Telefonu kapatıp sehpanın usüstüne bıraktım. Bu konuda canım sıkılmıştı. Derin bir nefes aldım. "Eeee.....senin karın yokmuydu ?" Dedim. Güldü. "Artık yok , yoksa varda benim mi haberim yok "."Üzgünüm ben bilmiyordum"."sorun değil" daha sonra Dani bana kalmam için bir oda gösterdi.  Telefonum kapanmıştı. Onu şarja taktım. Sessizce odadan çıkıp az önce oturduğunuz odaya döndüm. Dani telefonla konuşuyordu.

"Evet burda benim yanımda"......"Bilmiyorum şuan seninle konuşmak istemiyor"...."Bak banada bu durumu anlat"

Daha fazla dinlemedim. Neymarla konuşuyordu. Benim onu  dinlediğimi fark etmeden tekrar kalacağım odaya döndüm.

Uykum yoktu ama yorulmuştum. Öyle ya da böyle Neymar bana bu durumu açıklayacaktı , bu yüzden o zaman geldiğinde dinç olmalıyımdım. Ve yastığa yattığımda açıkmasıyla beni ona inandırmasını umdum.

Ertesi sabah içimde hala eskisi kadar bir üzüntü vardı. Telefonuma baktığımda 20 tane arama olduğunu gördüm. Umursamayip kalktım ve yatağı toplayıp eşyalarımı aldıktan sonra odadan çıktım. Sesler geliyordu. Ben mutfağa girince Dani "Günaydın Hurry!" Dedi ama sandelyede oturan Neymarı görünce hiçte Günaydınlık havam kalmamıştı. "Yok artık yani" dedim. Gözlerimi devirdim. Ondan ayrı kalmak için buraya geliyordum ve yine karşımda onu görüyordum.  Aşırı tepki vermedim bende masaya oturdum. Dani konuşmamız için bizi yalnız bıraktı. Bi süre sessizlik oldu ardından konuşmaya başladı. "İyi misin ?"."İyi gibi mi görünüyorum?"."Haklısın..üzgünüm" bişi demedim. "Bak Hurry....nasıl göründüğünü biliyorum seni anlıyorumda...ama öyle değil...onunla karşılaşman çok yalnıştı bende böyle olmaması için bi hafta önce sen antremandayken onu çağırdım...sen yokken bunun olmasının sebebi zaten senin karşılaşmamanı istememdi. Ona gelmemesini söyledim. sadece buydu ve sanırım bunuda anlamamış. Eve gelmeye cesaret etmiş. Biliyorum sonuçta kötü bi durum ama.....Tanrım...Hurricane ben seni aldatmadım." dediklerini düşündüm. Bende eğer iyi bi tarafı varsa oda budur diye düşünmüştüm. Oda benim düşündüğümü söylemişti. Gözlerine baktım. Ona bakmayı özlemiştim. Gözleri inanılmazdı. Ama şimdi gereksiz bir hüzünle bakıyorlardı. Hemen burda...tam karşımda...bişi demedim. Sadece başımı salladım. Diyecek bişiyim yoktu. Evet , tamam , iyi hiç birini söylemezdim. Sadece bitsin şu cehennem. Başımı arkaya atıp tava baktım. Sonrs tekrardan başımı kaldırıp ona baktım. "Demek sevgilin yokken eve faişe alıyordun.." dedim. Bunu dememi hiç mi hiç beklemiyordu. Şaşırdı dudakları aralandı. Ben ona dik dik bakarken ona gözlerini kaçırdı.

Ağzını eliyle kapatarak "Hurricane..." diye mırıldandı. Bunu direk söylememden dolayı utanmıştı. "Efendim ?"."Bu konuşmayı cidden yapıcaz mı ?" bişi demeden yerimden kalktım. Sanki yeni ameliyat olmuş bir hasta gibi ayaklarımı sürüyetek ona doğru gittim ve ona sarıldım. Oda bana sarıldı. Ona sarılırken sanki bir puzzle parçasını diğerine takmış gibi hissetmiştim.
Hemen yb yaziyorun ❤