El Clásico

Seçmeler

Klübü değiştirdim. Valencia olucak o.
Veeee şu Karamel dediğim çocukla gerçek hayatta tanıştımmmmm. Çok tatı biri neysee !!
İyi okumalar!!
Sizi seviyorumm!!

Sabah alarmın sesiyle kalktım. Kendimi lise zamaninda okulda gibi hissetmiştim. O zaman her sabah için alarm kurardım. Bu sefer ki okul için değil başka bi sebep içindi. Seçmelere geç kalmamak için. Valencia'ya beni almayacaklarını tahmin edebiliyordum. Benim için fazla iyi bi takımdı. Ama en yakın tarihli seçme buydu ve beni almaları çok hoşuma giderdi. Hemen alt kata inip kendime mısır gevreği hazırladım.  Saate baktığımda on olmuştu bile. Mısır gevreğimi çabukcak bitirip üst taka çıktım. Hızlıca üstüme bişiler giydim. Çok endişeliydi ve çekingendim ama gitmem gerekiyordu. Çabuk işlerimi halledip kendimi dışarı attım. İnternetten adresi araştırdım. İlk biraz yürüyüp kafeden kendime bir kahve aldım. Daha sonra taksiye bindim. Olabilindiğince tarif etmeye çalıştım.

Çok uzun sürmüştü. Umarım buna değerdi. Doldurmam gerekenleri doldurdum. Ama seçme cidden berbat geçmişti uzun zamandır doğru düzgün koşmamıştım bile. Çünkü üniversite sınavım vardı bunlarla ilgilendiğim için vakit bulamamıştım. Dalağım şişmişti :D ama belli etmemeye çalıştım. Umarım hastanelik olmam. Şansım biraz yaver gitmişti. Yinede bence fazla kötüydüm. Dışarı çıktığımda çok üzgündüm. Valencia'da oynamak sadece bir hayal olabilirdi. Seçileceğimi düşünmüyordum. Yere bakarak yürüdüm. Taksiyle geri döndüğümde eve yakındım ama canım sıkkındı ve Neymar yoktu o yüzden yalnız yalnız evde oturmak istedim. Dolaşmaya çıktım. Ben dolaşırken Karamel aradı. Daha önce arayacağını söylemişti ve sözünü tuttu. "Sana arayacağım demiştim". "Biliyorum biliyorum muhteşmesin"."noldu mutlu olmadın mı ?"."oldum ama biraz canım sıkkın otele gelsem konuşsak olur mu?"."tabiki bekliyorum" Otele yürüdüm. Geldiğimde lobideki koltuklara oturmuş beni bekliyordu. Yanına gittim. "Neyin var gerçekten seni ilk kez bu kadar umutusuz görüyorum"."Karamel....ben seçmelere gittim ama olmucak biliyorum olmassa çok kötü olucak...benim okulum var-"."Hurry şunu sakince anlatır mısın ?" herşeyi düzgünce anlattım. Seçmelere gittiğimi de söyledim ama Neymarın bilmediğini. "Yani İspanya'da kalabilmem için bu takıma girmem şart yoksa...yoksa geri dönmem gerek...Neymar'a ve bütün hayallerime veda etmem gerek..ben bunu yapamam Karamel yapamam....onu yeni bulmuşken bırakamam" ağlamaya başlamıştım. Burdan hiç bi yere gitmek istemiyordum. Neymar'a veda etmekse....asla düşünmek istemeyeceğini bişiydi. Karamele sarıldım. "Tamam ağlama..." sakinleşine kadar ona dayanıp oturdum. Sonra göz yaşlarımı sildi. "Hurry buna bu kadar üzülme tamam mı ? Sen çok güçlü bi kızsın. Seni almayan klüp kaybetmiş olur. Ama bence bunu Neymar'a da anlatmalısın böyle olmaz. Neler olabileceğini söylemelisin. Beraber bi çözüm bulursanız gitmene gerek kalmaz"."ben....bilmiyorum.....ne zaman geleceğinide antremanda olması lazımdı" telefonum çaldı. Neymardı. Açtım. "Hurricane nerdesin ?"."Be...ben geliyorum şimdi.."."Kimlesin?"."Hiç kimse ben geziyordum"."Sesin neden böyle sen ağladın mı ?"."Hayır geliyorum ben "

Karamele veda ettip otelde çıktım. Gerçekten uzun süre burda konuştuğuma inanamadım. Hava kararmıştı. Ve feci şekilde yağmur yağıyordu. Yürürken cımcılık olmuştum. Hiçte taksi geçmiyordu. Adımlarımı sıklaştırdım bir an önce gitmeliydim. Çok üşümüştüm. Yürümeye devam ederken şimşek çakmasıyla yerimden sıçradım. Tanrım! Neden böyle oldu ? Neden herşey kötüye gidiyordu şimdi ? Tekrar ağlamaya başladım. Telefonum çaldı. Ney'di. Beni almaya geleceğini beklememi söyledi. Nerde olduğumu kekeleyerek söyledim. Şimşek çakmasından korktuğumu biliyordu. Duvara yaslanıp gelmesini bekledim.

Araba farlarından gözlerimi kısarak baktım. Arabadan inip binmem için yardımcı oldu. "Neden bu kadar süre dışarda kaldın ki sanki ?" diye söylendi. Şimşek çakınca çığlık attım. "Tamam tamam geliyoruz sakin ol" Kıyamet kopuyordu sanki ve ben bu havada evde değildim. Bu beni daha fazla korkutuyordu. Eve geldiğimizde etrafa fazla bakınmadım Ney bana sarılmıştı. İçeri girdiğimizde saçımdan damlalar süzülüyordu. Oda çok ıslanmıştı. Beni üst kata çıkardı. Banyoya girdik. Elini yanağıma koydu."Çok üşümüşsün". Üstümdekini çıkarttı. Ve pantolumu çıkartmama yardım etti. Utanıyordum ama itiraz etmedim.Bu sahnenin tam tersini bi yerden hatırlıyorum.

Banyo yarı çıplak çıktım. Çabucak üstümüze değiştirdik. Odadan çıkınca koşup ona sarıldım. "Be- ben...özür dilerdimmm....sende ıslandın"."Shhh..tamam gel korkma artık" onunla gittim. Yatağa girdik oda sarıldım.

Saçlarımı okşayıp herşeyin iyi olacağını söyledi. Herşey iyi olacaktı....olmalıydı...