Bi daha uyuyup uyandıktan sonra saatin 2'ye geldiğini görünce kalkmak istedim. Çok acıkmıştım. Ney uyuyordu. Nasıl bu kadar uyumayı beceriyorduk bilmiyordum. Ses çıkarmadan kalkıp onun tarafından telefonunu alıp sessizce alt kata indim. Hadi bakalım sıra bende şimdi. Ama o benden daha akıllıca davranmıştı. Telefonunda şifre vardı. Bi insan telefonuna neden şifre koyar ki sanki? Bi sürü şey denedim ama olmadı. Telefonla uğraşırken yemek için bişiler buldum. Ve kahve yaptım. Telefonu tezgaha koyuyordum ki düştü. İlk heyecan yapmadım çünkü düşünce büküleceğini ummuştum. Ama kaplama olduğu için öyle olmadı. Telefonu aldığımda köşesinde çatlak vardı. Tanrım! Bu ne biçim iphone 6 ! Gerçi bende baya kötü düşürdüm ama bükülür sanmıştım. Telefonu alıp bükmeye caliştim ama ses çıkınca bıraktım. Evet kesin bükülmüyordu Napıcam ben şimdi ?! Offff sadece kurcalayacaktım yani. Merdivenin ordan ses gelince mutfak dolaplarından birinin en arkadasına telefonu sakladım. "Aa Günaydın Canım!" en sevimli halimle gülümsedim. "Günaydın"."Bak sana kahvaltı hazırladım"."bana tavır yapıcaksın sanıyordum"."aaa ne tavrı ? Hayır yapmam" o masaya oturdu. Mutfaktan çikiyordum ki "Hurry telefonumu gördün mü ?"."Hayır yanında değil mi ?"."Hayır" içeri gittim. Ney kahvaltısını yapıp yanıma geldiğinde heryerde telefonunu arıyordu. İçim gitti. Üst kata çıkıp geri indi. Kendimi çok fena suçlu hissediyordum. Eline benim telefonumu alınca yerimden kalktım. "Kendimi çaldırıyım senden"."olmaz! Yani benim telefonum aramaz ki bozuldu o "."iphone'u nasıl bozdun acaba ?". "Öyle yani bilmem" dediğime aldırış etmeden kendini aradı. Telefon mutfakta çalmaya başlayınca mutfağa koştum. Oda peşimden geldi. Sesin geldiği dolabın önünde durdum. "Noldu Hurry sen mi koydun oraya ?"."Hayatımmmm onu alamassın"."Neden?"."Şeyy....ya"."Nolduğunu söyleyecek misin?"."Ben.....telefonunu düşürdüm....çok üzgünüm..o biraz kırıldı..."."Tamam göster" dolaptan telefonu alıp ona uzattım. Elinde çevirip baktı. Sonra cebine koydu. Hiç bişi yokmuş gibi buzdolabını açıp kendine kola doldurdu. "Bana kızdın mı ?"."Ne..ha Hayır. Yenisini alırım" bunu duyunca bu kadar sorun etmemin boşuna olduğunu fark ettim. Ne var dı ki sanki ? Neden bu kadar korkmuştum? Biliyordum bir sürü iphone alıp rahatça bi okula dağıtabilirdi ama ben ilk kez başkasının bişiyine zarar veriyordum. Bu beni ürkütmüştü. İçeri gidip televizyon izlediğini görünce yanına gittim. "Özür dilerim üzgünüm"."üzülme sorun değil asıl önemli olan senin neden benim telefomu izinsiz aldığın ?"."Aa bu çok basit Bruna'nın ve bi kaç kızın daha numarasini silecektim"."ben yapabiliyorsam sende yaparsin sandın yani"."aynen öyle"."ama yapamassın"."yapamaz miymişim neden ?"."çünki....öyle ben yapabilirim ve sende yapamassın"."bunu neden yapiyorsun gıcıklık olsun diye mi ?"."Hayır. Tam tersine. Bu bi....ilgi alanım diyelim...beraber olduğun kişinin hayatına karışabilmek isterim. Benim istediklerimi yapsın , benim dediklerime önem versin , beni dinlesin..."."Peki evcil bir kuzu almaya ne dersin?" gülüp dudağını ısırdı. "Anlamıyorsun...bundan önce hep zor kızlarla uğraştım..... hep karşı tarafın istediklerinin olmasına izin verdim.... Ama böyle olmasını istemiyorum. Sana artık hayatın değil hayatımız var derken bunu kast ettim.. Beraber bir şeyler yaşıyoruz ve buda beni senin hayatın hakkında söz sahibi yapıyor. Bu yüzden sana bazı zamanlar emir veriyor gibi davranıyorum. Çünkü öyle olsun istiyorum. Benim dediklerime uy istiyorum. Ve Evet kırılırsa bir iphone 6 daha alabilirim. Ama bunu...-istediğimi- satın alamam bunu bana sen verebilirsin" Şuan bana Neymar kalbini açıyordu. Bende oturmuş şaşırarak onu dinliyordum. Bana nasıl hissettiğini ve ilişkimizin nasıl olmasını istediğinden bahsetmişti. Ama ben uygun kişmiydim ? Küçüklükten beri pek laf dinleyen bi kız olduğum söylemezdi. En ufak şeydede ağrıza çıkarıyordum. Onun için uygun kız olabilir miydim ? "Ney...bana bunları anlatman gerçekten çok hoş.....ama ben bilmiyorum....benim her dediğine uyacak bir kız olduğumumu düşündün ? Bu yüzden mi benimle birliktesin ? Çünkü ben pek öyle olduğumu düşünmüyorum.."."Tanrım.....hayır öyle olduğunu düşünmüyorum.. Bence sende zor bi kızsın ama..hiç değilse buna uymaya çalışacağını düşünüyorum çünkü tanıdığım kızlar içerisinde en çok senin bana değer verdiğini düşünüyorum...bana o kadar beni sevdiğini belli ediyorsun ki....bu çok hoşuma gidiyor" utanmıştım. Evet kesinlikle çok belli ediyordum. Ama napabilirdim ki ? Onu çok ama çok seviyorum bunu belli etmeden yapamıyorum. Peki Bruna bunu hiç yapmamışmıydı ? Hiç mi benim gibi durduk yere 'Tanrım çok güzelsin' dememişti ? Nasıl demez ? Ney o kadar kusursuz görünürken..... "Peki o zaman bunu dikkate alıcam olur mu ? Bundan sonra daha az bağırıp çağırıcam. Böyle olmasını istiyorsan olabilir" gülümsedi. Bana içindekileri ve neden böyle davrandığını anlattığı için rahatlamış görünüyordu. Kollarını bana sardı ve beni öptü. "Beni anlayacağını biliyordum"
Sizi seviyorumm beybiler! ❤
Bunu size Beşiktaş-Liverpool maçi izlerken attim. Kıymetimi bilin! Halbu ki Cimbomluyum asdfhsjsksk neyse :))
ŞİMDİ OKUDUĞUN
El Clásico
Fanfiction"Sen ve ben bir klasiğiz bebeğim!" I'm the violence in the pouring rain. I'm a Hurricane.
