El Clásico

Hurricane Kross

Sonunda Hurricane'i ayarladım!!
Medyada ki Hurry !!
İyi okumalar!!!

Anneme babama durumu açıkladım. Artık antremanlara gideceğim için fazla vaktim olmayacağından bahsettim. Neler yapabileceğimden konuştuk. Babam iyi bi üniversite kazandığımı ama yine ben hangisini yapacağıma kendim karar verebileceğimi söyledi. Tabi ki futbolu seçecektim. Bundan başka bişi düşünemiyordum.

Sonunda ispanyada kalmak için süper güzel bir mazeret bulduğuma göre endişe etmem gereken bişi yoktu.

Mutfağa gidip ben ve Neymar için yemek hazırladım. Herşey güzel görünüyordu! Anahtar sesi duyunca koşup kapıyı ben açtım. Muhteşem gülümsememle kapıyı açtığımda gördüğüm karşında şok geçirdim. Bütün gülümsemem yok olmuştu. Az daha kapıyı geri kapatacaktım. Yanında ki ciddi ciddi Bruna mıydı ????!!!???!!! Neymar içeri girip beni yanağımdan öptü. Bi tepki vermedim. Şoku üstümden atamamıştım. "Hurry bu-"."Evet onu tanıyorum Bruna diğmi...ben Hurricane" istemeyerek elimi uzattım. Ama ciddi ve umursamaz olmalıydım. Elimi sıkıp meraba dedi. Şuan Neymar'a gerçekten onu neden buraya getirdiğini pekde hoş olmayan bi şekilde sormak istiyordum. Kendime hakim oldum. Bruna önden giderken Ney "bozuldun mu ? Üzgünüm haber vermedim" dedi kısık sesle. Ben normal bi şekilde "Keşke haberim olsaydı sofraya bi tabak daha koyardım" "yok hayır ben aç değilim" dedi. Aç olsaydında da senin için yapmamıştım diye söylendim içimden. Hiç bişi yiyesim yoktu. Hep böyle olurdu. Sinirlerim bozukken bişi yemek istemezdim. Şuanda da tam o moddaydım. Ney yemek yemek için mutfağa gittiğinde onunla salonda yalnız kaldık. Kendimi şuan o kanepede kimsenin oturmadığına inandırmaya çalişırken Bruna bunu bozdu "Burda Neymar'ın evinde mi kalıyorsun?"."Evet...sen Brezilyada yaşamıyor muydun?"."Evet ama gezemeye geldim" offlayarak sağa sola bakındım. Kısık sesle "bence Neymar geldiğinde toz olsan iyi olur konuşmamız gereken şeyler var " ayağa kalkıp bi çift laf edecektim ki Ney geldi. "Yemeğini yedin mi canım?"Canım mı ? Canım mı dedi o şimdi ? Cidden bu kıza gıcık olduğum her saniyeye değiyormuş! Ney bana dönüp gülümsedi. "Çok güzel olmuş..Ve takıma alınmanada çok sevindim". Bu kızı gördüğümde bunu tamamen unutmuştum. Ney kulağıma fısıldayarak "bence bunu kutlamalıyız" dedi. Yüzümün ısındığını hissettim. Kutlama derken neyden bahsediyordu ?

Yüzümde aptal bi sırıtış oldu. Neymar çapkın bi bakış atıp Brunanın yanına oturdu. Ve tabiki 2 saniyelik mutluluğumda son buldu. Tekrar az önceki gergin halime dönmüştüm. Portekizce bişiler konuşup gülüşüyorlardı ve ben hiç bişi anlamiyordum. Buna sinir olmuştum yerimden kalkıp üst kata odama çıktım. Kısa bi süre sonra buna pişman olmuştum. Çünkü ikisinin yalnız kalması fikri hiç hoşuma gitmemişti. Geride inemezdim. Bi süre ne yapsam diye düşünüp durdum. Sonra odamda kalmaya karar verip telefonumda oyun oynadım. Kısa bi süre sonra ondanda vazgeçtim. Sinirde tırnaklarımı yemeye başlamıştım. Telefonumun rehberimi açıp Dani'yi aradım. "Heyy Dani napiyorsun?"."İyiyim Hurricane , beni aramanı neye borçluyum ?"."Hiç sadece seni aramak istedim". "Güzel.... Seni görmediğimden beri napiyorsun hiç  başkalarıyla Tabu oynadın mı?"."Hayır o size özeldi.....ne oldu biliyor musun? Valencia'nın seçmelerine gittim Veeee artik takımdayım!"."Bu çok güzel bi haber ama senin futbola ilgin olduğunu bilmiyorum. Tabiki Neymara ilgin varsa futbolada vardır" güldüm. Bana nasıl olduğunu neler yaptığımı , numaramı hatta antreman günlerimi bile sordu. Halbu ki Neymarla daha bunların hiç birini konuşmamıştık. "23 numara olmak çok hoş değil mi kendimi David Beckham gibi hissediyorum"."evet havalı bi numara nede olsa benden sonra geliyorsun"."doğru! Bunu hiç düşünmemiştim...biliyor musun bunların hiç birini daha Ney'le konuşmadık"."Neden ?"."Çünkü aşağıda Brunayla konuşuyordu"."Bi dakika o buraya mı gelmiş? Şimdi beni neden aradığın anlaşıldı"."Hayır Dani seni kendi istediğim için aradım"."buna inansam mı acaba"."gerçekten..inan.....neyse benim aşağı inip biraz zor kadın olmak gerek"."iyi şanslar!" Dani çok iyi biriydi. Karamelden sonra 2. Arkadaşım olabilirdi. Hiç değilse beni dinliyordu diğmi? Üstüme montu giyip alt kata indim. Ney beni fark etti ama ben ona bakmadım. Kapının yanına geldiğinde telefonumla ilgilendim. Tenezzül edip yanıma geldi. "Noldu nereye ?"."Biraz gezmem gerek. Karamelle buluşucaz"."Hurry bunun hakkında konuşmuştuk biliyorsun. Onunla görüşmeni istemiyorum"."Böyle düşünmen ne kötü çünkü bugün onunla buluştum"."buluştun mu ?"."Evet şimdide gidicem" elini kalıya koydu. "Giddemessin"."O zaman izlede gör bakalım." kapıyı açtım. Geçmeme izin vermiyordu. Sinir olmuştum. En sonunda "Onunla aynı yerden kalmıycam!"."Şimdi anladım senin sorununu"."benim sorunum yok ama onun ciddiği var!"."Napiyim git mi diyim?"."evet git de !"."diyemem"."eğer burda kalıcak olursa giderim ve bidaha gelmem Ney!"."Hayır öyle bişi olmıycak ve sana buluşmıycaksın derken şaka yaptığımı mı düşünüyordun ? Ben ciddiyim Hurricane."  biz kavga ederken arkadan Bruna "ben artik gidiyim" dedim. İçimdeki kraliçe ilk zaferini kazanarak Sonunda! dedi. Neymarla yılışık yılışık vedalaştıktan sonra gitti. Gidince arkama bakmadan salona girdim. Peşimden geldi. "Seninle konuşmamız lazım"."Ne konuşucaz konuşulcak bişi yok bence" yanıma oturdu. Ruh halini pek anlayamıyordum ama ciddi görünüyordu. "O zaman konuşmayalım " diyip beklemediğim bi anda beni öptü.
Lütfeen oy gelsinn!!
Sizi seviyorumm ❤