Dani yanımıza gelince bizi sarılmış gördü. Derin bir nefes aldı. "Sonunda sizi böyle görmek güzel , korkunç bir gündü" dedi. Gülümsedim. Gidip onada sarıldım. "Kalmama izin verdiğin için teşekkürler" dedim. "Umarım bi daha kavga etmessiniz ve bi daha kalmak zorunda kalmassın" dedi. Haklıydı bi daha bende böyle bişi yaşansın istemezdim. Bu benim için korkunçtu. Kimse bunu anlayamazdı. Antremandayken bile onu özlüyordum. Onunla bi daha görüşememek....kesinlikle benim sonum olurdu. Bu düşünceleri bi kenara bıraktım ve Neymarla birlikte eve dönüyor olmamın keyfini çıkardım. Yoldayken hiç konuşmadı sadece elimi tuttu. Eve geldiğimizde kapıdaki güvenlik olan çocuklara kötü bakış attı. Onlar bana bu kızın geldiğini söylemişlerdi. Neymarda bunun pekala farkindaydı.
Onlara bakmadan içeri geçtim. Eve girince bi anda üstümde ki uyuşukluğun geçtiğini hissettim. Yeniden burdayım. Ney'le birlikte..biz olarak. Televizyonu açıp bir şeyler atıştırmak için mutfağa gittim. Bi kaseye mısır gevreği koyup içeri geçtim. Bi spor kanalı vardı. Yine Barça'yı antremandayken çekmişlerdi. Neymar'ın bugün gelmediği yazıyordu. Ben kasemi kaşıklarken yanıma Ney oturdu ve ellerini belime doladı. "Antremana gitmeyerek eline ne geçti ?" Dedim. "Sen" diyip beni yanağımdan öptü. Kaseyi bırakıp kollarımı boyuna doladım. Dudaklarımı onun dudaklarına sürtüyordum. Gülümsedi. Bende gülümsedim. Ellerimi yanaklarında gezdirdim. "Tıraş olmuşsun" dedim. "Evet"."bir gün bile geçse bişi fark ediyormuş"
Daha çok kendi kendime konuşmuştum.
"Ailemin yanına gitmek istiyorum.." bu konuyu neden şimdi açmıştım bilmiyordum. Ama illa ki söylemeliydim devam ettim "bi süreliğine...belki bir hafta"."peki , güzel"."ama sensiz bir hafta naparım bilmiyorum"."döndüğünde burda olurum" Döndüğümde burda olur.....Ailemi tabi kide çok özlemiştim ama onu daha -bana göre- yeni bulmuşken bırakmak beni üzerdi. Yinede güçlü olmalıydım. Şuan bunu bi kenara bıraktım. Duşa girmeliydim. Tenime sıcak su damlaları değince kendimi çok daha iyi hissetim. Daha dinçtim , daha mutluydum. Duştan çıkınca havluyla yatağın kenarına oturdum. Saçlarımı kavluyla kuruladım. Kapının aralandığını duydum. Ney yanıma gelip önümde eğilerek bana baktı. Elinde koyu borda renkte ipler tutuyordu. Hiçte öyle herhangi bir şey bağlayabileceğin türden bir ip değildi. Çok özenliydi. İçimde bir heyecan ve belli belirsiz bie korku oluştu. "Senin benimle derdin çözüldüğüne göre sıra bende ; evden çıkıp koşarak gittin bu affedilemez" dedi. Çarpık bi şekilde gülümseyordu. Bunu yapmak hoşuna gidecekti. "Ney..."."Shh...sadece itaat et" dedi.
****************** "beni bağlamana izin veremem sana güvenmiyorum"."neden?"
***************
"Işığı kapatmadın ışığı kapat"."neden buna bu kadar takıntılısın?"."bunu sana anlatmıycam"."seni görmek istiyorum"
*****************
"Asla ışığı açmayacaksın"."yoksa bi daha seninle bu oyunu oynamam"
***********
"Sadece iyi bi kız ol. Benim kızım"
**************
Nefes alışverişlerimizi ve ipin bileklerimdeki hafif sıkmasını hissediyordum
*****************
"Bu ışık işini haletmeliyiz bebeğim , en kısa zamanda"
*****************
"Sadece güven bana"
Bomba bir bölüm dahaa!! 2 bölüm yazdım laan :ddads lütfen oy istiyorum ve yorummmm Sizi seviyorummm ♥♥
ŞİMDİ OKUDUĞUN
El Clásico
Fanfiction"Sen ve ben bir klasiğiz bebeğim!" I'm the violence in the pouring rain. I'm a Hurricane.
