Sabah kalkığımda yine aynı şeydi. Yanımda yoktu. Geleceğini bilsemde bu o kadar moralimi bozuyordu ki! Üzgün üzgün yataktan kalktım. Aynaya bakıp kendi kendime hadi Hurricane bugün maçın var kendine gel dedim. Kendi maçım olduğu için ona odaklanmalıydım. Kesinlikle en iyisi olmalıydım. Hazırlanmam kısa sürdü. Artık bu koşuşturmacalara alışmıştım. Evden çıkıp çağırdığım taksiye binerken keşke kulübüm daha yakinda olsaydı diye düşündüm. Çünkü çok uzaktaydı ve eğer taksi olmasaydı Valencia'da kaybolurdum. Kulaklığımı takıp "Hozier - Take me to Church" dinledim. Kendimi fazlasıyla şanslı hissediyordum. Ama Neymarla kısa bie sürede olsa ayrı kalmak beni çok üzüyordu. Biliyorum bu tam bir bencillik. Çok fazla birlikte olmamızdan onun bıkacağını düşünüyordum. Yine de böyle düşünmemek elimde değildi. Müzik bitince yolda Lily'i aradım. Ve ona nasıl hissettiğimi anlattım. "Hayatım bu bencilce falan değildi. Sadece sen onu çok uzun süre sevdin....bekledin. şimdi bulmuşken arada tekrar görmemen seni endişelendiriyor" evet lily doğru söylüyordu. İçimde onun kaybetme korkusu vardı. Ve bu büyük ihtimal hep devam edecekti. Geldiğimde aklımdan geçen bütün düşünceleri bi kenara bırakmayı denedim. Bu sabah Ana çok yorgun görünüyordu. Onu motive etmeye çalıştım. Herşey güzel olacaktı. Söylediğim gibide oldu. Maçı biz aldık. Ve hayatımda ilk defa bi maçta 3 gol attım. Kendime inanamadım. Bunu Ney'e anlatmalıydım! Mac bittiğinde hepimiz çok mutluyduk. Tek tek kızlara konuşup sarıldım. Harika bi iş çıkarmıştık. Dönüşte Karamel'e uğramak istedim cünkü ne kadar kaçmaya çalışsamda konuşmamız gerekiyordu. Ona lobiye inmesi için bir mesaj attım. Geldiğimde bekliyordu. Ama gergin görünüyordu. Oturmamış ayakta beklemeşti. Ona neler olduğunu telefonda Neymarla konuşurken neler dediğini sordum. "Ben bilmiyorum Hurry...ben sarhoştum ve öylece seni aradım. Ne diyecektim onu bile bilmiyorum....sanırım fazla saçmaladım Üzgünüm"."sorun değil. Yani şimdi bişi yok mu ?"."Hayır yok"
Heyecanıma yenik düşüp ona bugün ki maçımi anlattım. Ben kaptırmış giderken hiç konuşmadan bana baktığını fark ettim. "Ne var neden hiç konuşmadin?"."seni dinliyordum. Ve bu çok iyi ileride başka takımlardada oynarsın"."Evet kendimi o zamaj düşünemiyorum" dedim. Otelden ayrılıp yürümeye başladım. Yolda Neymar'a mesaj atmak istedim. Telefonumu açtığımda tarih gözüme takılmıştı. Buraya geleli ne kadar zaman oldu ? 2 ay belki 3 ay ? Aman tanrım tam bir ispanyol olduğumu hissediyordum. Oldukça uzun bir zamandı ve bu zaman boyunca sürekli Neymarla olmak muhteşemdi ama ailemi özlemişimtim. Bi ara onları görmeye gitmeliyim diye düşündüm.
Ney'e maçımın iyi geçtiği hakkında bir mesaj attım. Eve döndüğümde kapıdan geçerken bakışları üstümde hissettim. Umursamayip eve girdim. Elimdeki çantayı kapının yanına bıraktim. İçeri döndüğümde ufak çaplı bir kap krizi geçiriyordum. "Aman tanrım ! Sende kimsin ?!" Dedim. Camın önünde bir kız duruyordu ve ben onu hayatımda hiç görmemiştim "Asıl sende kimsin ?"
Biliyorum korkunç bi bölüm :p akşama yb yazarım!!!
ŞİMDİ OKUDUĞUN
El Clásico
Fanfiction"Sen ve ben bir klasiğiz bebeğim!" I'm the violence in the pouring rain. I'm a Hurricane.
