El Clásico

Şampiyon

Tahminimce 2 dakika geçmeden soyunma odasının kapısı açıldı. Ah harika! Biraz daha oyalansalar olmazmıydı sanki. Çünkü hala ağlıyordum. Beni ağlarken görmelerini istemezdim. Neymarın bana seslendiğini duydum. Ama tepki vermedim. Ellerimi yüzüme koyup öylece durmaya devam ettim. Konuşmak istemiyordum. Birinin saçlarımı karıştırdığımı hissettim. Büyük ihtimal Dani'ydi. Bana bir şey söylemeyip yanımdan geçip gitti. Kendimi sakinleştirmeye çalıştım. Çünkü benimde kalkıp üstümü değiştirmem gerekiyordu. Neredeyse kendimi yok etmek istercesine dizlerimi kendime iyice çektim. Konuştuklarını duyuyordum ama ispanyolca olduğu için anlamıyordum. Umursamamaya çalıştım. Birisi önümde durduğunda derin derin nefesimi verdim. Benim hizamda eğildi. Başımı kaldırmadan "Konuşmak istemiyorum" dedim. Beni avutacak bir şey söylemezdi. Berbattım. Bunu söylemenin başka bir yolu olmazdı. Elini dizime koyunca başımı kaldırdım. Ne diyeceğimi biliyordum ama karşımda Messi'yi görünce ufak bir şok yaşadım. Ben Neymar olduğunu düşünmüştüm. "Neden ağladığını anlatacak mısın ?" Ne söyleyeceğimi bilemedim. Neden bunu soruyordu ki ? Ne kadar kötü olduğum çok barizdi. "Biliyorsun...ne kadar berbat oynadığımı görmedin mi ?" Gerçekten ondan ne zaman Leo diye bahsedeceğimi merak ediyorum. O gün hiç gelmeyecek gibi. "Evet , gördüm" Ne ?...Az önce kötü olduğumu yüzümemi vurdu ? Ah , tam Messi'ye yakışacak bir hareket. Beni küçük görmesi doğal. Ben bir şey diyemeden devam etti. "Bunu mu dert ediyorsun ? Sorun bugün kötü oynaman mı ? Evet öyleydin ama bu antremanlara gelmemenden kaynaklanıyor. Başka bir şey değil. Normalde ne kadar iyi olduğunu biliyoruz" Neymar yanımıza yaklaştı ve elini Messi'nin omzuna koyarak oda eğildi. Bana gülümsüyordu. Gözlerimin altlarını sildim. "Hem bir kaç günlüğüne Paris'e kaçmanın bedeli bu olsa gerek" dediğin de ikimizde güldük.
İkiside kalktığında Neymar elimden tutup beni kaldırdı. Hala elimi tutarken diğer elini de elimin üstüne koydu. "Üzülme tamam mı ? Bugün üzülmek için değil. Sevinmelisin" dedi. Ona bakıp gülümsedim. "Tamam"

* * *

Giyinip soyunma odasından çıktım. Luis Enrique konuşma yapmak için diğerlerini toplamıştı. -koçun yapması gereken şeyler-Sessizce yanlarına gittim. O konuşurken benden bahsedebileceğini düşünüp gerildim. Ama öyle olmadı. Onunda takımın da ki diğerleri gibi keyfi yerindeydi. Iyi iş çıkardığımız dan ve böyle devam etmemiz gerektiğinden bahsetti. Karşımıza çıkan takım ya Juventus ya da Real Madrid olacaktı. İkisini de yenebileceğimizi düşünüyordum. Ama bir El Clásico'yu daha kaldırabilirmiyim bilmiyorum. Bu yüzden tercihen Juventus olmasını bekliyorum.
Arabayla eve dönerken Neymar'a bu düşüncemden bahsettim. "Benim için kim olacağı pek önemli değil. Kim olsada şampiyon olacağız" bunu dile getirince ister istemez yüzümde bir gülümseme oluştu. Aynı doğrultuda gidersek gerçekten şampiyon olacaktık.