El Clásico

Korku

Neymar with his angry face :p Oh my gosssshhh ma baby boy ❤

 

Gözlerimi aralayıp baktığımda karnımın üst kısmına ve dövmemin olduğu yere öpücükler konduruyordu. Ona baktığımı fark etmesi biraz zamab aldı. Çünkü karanlıktı. Ancak ben derin bir nefes aldığımda tekrar kendimde olduğumu fark etti. Uzanıp bağladığı ellerimi çözdü. Ellerimi onun saçlarına götürüp bi süre ona baktım. Benim için o kadar muhteşemdi ki. Bu anın gerçek olması inanılacak şey değildi. Ben ona güzel güzel bakar oda benimle aynı hizaya gelmek için biraz doğruldu. Şimdi ayni hizadaydık. Tamamen üst üsteydik. Aramızda az bir mesefa vardı. "Şimdi biraz konuşmalıyız.." dedi. Bişi demeden konuşmasını beklemedim. "Bu ışık konusuna neden bu kadar takıntılısın bana anlatmak ister misin ?" bakışlarımı onun gözlerinden başka yere çektim.

"Hayır...bu sana anlatabileceğim bişi değil..."."bana anlatmayacaksında kime anlatacaksın ?"."Kimseye.." dedim. "Hurry...." Elini yanağımda gezdirince tekrar ona baktım. Bakışlarım çok endişeliydi. Ama karanlık olduğu için pek fark edemezdi. "Bak bunu çözebiliriz....anlat bana" dedi. Ne demememi bekliyordu ki ? Vücudumu beğenmiyorum. Ve seninde beğenmeyeceğini düşünüyorum.Hem vücudumda bi esik var. Zaten öyle büyük göğüslerimde yok. Tamam belki basenlerim olabilir. Kısacası beğenilecek bir yanım yok. Çok kötü bir vücudum var. Ve bu yüzden oda ap aydınlıkken beni görmen beni utandırır mı dememi istiyor ? Eğer bunu istiyorsa diyemem. Düşüncesi bile benim kızarmama yetiyor.

Başını sol tarafa çevirip nefes verdi. Onu uğraştıyordum. Bu hoşuna gitmemişti. "Bak Hurry...beni kendine tam anlamıyla sunmadan bu ne kadar daha sürecek ?"."Ben biliyorum" Belki evlendiğimiz de ? O zaman artık beni istememek için çok geç kalmış olur. "Nası bilmiyorsun ? Söyle şunu!"."Off Neymar , çok ağırsın kalk üstümden !" ağır falan değildi. Hatta benim hayatımda ondan daha ağır olduğum zamanlar olmuştu. Sadece dikkat dağıtmak için yapıyordum. Doğrulup üstümden çekildi. Yataktan kalktığında bende yakta oturdum. yorganı kaldırıp altında çoraplarımı aradım. Birden odanın aydınlandığını fark edince bir çığlık koyuverdim ve az önce havada tuttuğum yorganı çektim. "Hurry..."  yüzüne baktığımda gözlerinde sarı kart görmüş bi futbolcunun ifadesi vardı. Sinirli görünüyordu ve kesinlikle bu durum a itirazı vardı. Bunu görünce yorganı tamamen üstüme çektim. Onu göremiyorum. Yorganı çekiştirmeye başladı. Yorganın altında gözlerimi sıkmış elimde yorganı asla bırakmayacak şekilde tutuyordum. "Hurricane yüzüme bak" dedi. Bişi yapmadım. Sadece yorganı çekmesine engel olmaya çalışıyordum. Korkmuştum. "Hurricane!" bi dizini yatağa koyup yorganın elimle tuttuğum kısmını çekince bi çığlık daha attım. "Yapma!" dedim. Gözlerim yaşarmıştı. Ağlıyordum. Neden bu kadar fazla tepki verdiğimide bilmiyordum. Sadece çok fazla panik içindeydim. Yüzümü çıkartıp "Yapma! Yapma artık " diye bağırdım. Ağladığımı görünce şaşırmıştı. Bunu beklemiyordu. Bende beklemiyordum. Az önceki sinirli ifadesi kaybolmuştu.

Hemen yanıma oturdu. Bu beni geriyordu. Elini tekrar yorgana koyduğunda "rahat bırak beni!" dedim. "Tamam..tamam bişi yapmıyorum" dedi. Elimi yüzüme getirecek olduğunda istemedim geri çekildim. Şimdi hıçkırıyordum. "Bebeğim sakin ol lütfen.. Bişi yapmıycam"."sana güvenmiyorum!" dedim. Bunu söylemekte çok haklıydım. Beni ne kadar sakinleştirmek istesede izin vermedim. Kalkıp ışığı kapattı. Tekrar yanıma geldiğinde yavaşça bana sokulup sarıldı. Saçlarimi öptü. "Tamam....geçtii...sakin ol hayatım..özür dilerim..." sakinleşmem için bişiler mırıldanıyordu. Kısa sürede hıçkırıklarım geçince kendimi daha huzurlu hissetmiştim. "Seni bi daha korkutacak bişi yapmıycam bebeğim.."

Sizi seviyorum bebekler bana mesaj atın ❤